ตอนที่ 11 เปิดศึก
「มาสู้ กับฉัน」
คุณกอลิล่าตรงหน้าพูดมาแบบนี้ ล้อเล่นใช่มั้ยเนี่ย?
「แบบว่า ถ้าปฏิเสธนี่...........」
「ไม่ได้」
「............」
เป็นประสบการณ์ครั้งแรกของชั้นเลยนะเนี่ย
ที่สิทธิเสรีภาพถูกปฏิเสธโดยกอลิล่า
ชั้นเลิกคิดดีกว่า
คิดไปมีแต่จะเหนื่อยเปล่าๆ............
ชั้นไม่มีใจจะตบมุขแล้วเลยใช้ตรวจสอบกับกอลิล่าที่อยู่ตรงหน้าอย่างเงียบๆ
『Kaiserkong Lv:775≪สถานะ≫วิวัฒนาการ*1』
รู้สึกเสียใจขึ้นมาเลย
「เหยอ!?」
Lvสูงเว่อร์จนชั้นส่งเสียงแปลกๆออกมาเลย
เฮ้ยเฮ้ยเฮ้ยเฮ้ยเฮ้ย มันพิลึกไปหน่อยมั้ย!?
มากกว่า700เลยนะเฟ้ย!? หา? ไม่เข้าใจที่จะสื่อเหรอ!?
แถมมีของอย่าง≪สถานะ≫ที่จนถึงตอนนี้ยังไม่เคยออกมาให้เห็นด้วย！
หน้ำซ้ำเป็นวิวัฒนาการ*1ด้วยอ่ะ!? จะบอกว่าวิวัฒนาการได้เหมือนกับชั้นงั้นเหรอ!?
ไม่ว่าจะขยี้ตามองกี่ครั้งสิ่งที่แสดงให้เห็นตรงหน้าก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย
「? มีอะไรเหรอ?」
「ม ไม่มีอะไรครับ...........」
ไม่ต้องตอบกลับไปก็ได้!?
ไม่ไหวแฮะ...............ชนะไม่ได้แหง........！
จะว่าไปตามข้อมูลKaiserkongจัดเป็นระดับท็อปของClever monkeyนี่นา.............
งั้นที่มาท้าสู้กับชั้นก็ต้องการแก้แค้นจริงๆสินะ?
ไม่สิ ถ้าเป็นอย่างนั้นทำไมตอนที่โผล่ออกมาพร้อมกันถึงไม่เข้ามารุมกระทืบชั้นไปเลยล่ะ?
แล้วเหมือนกำลังจัดแมทสู้กันอย่างยุติธรรมด้วย
ตอนที่ชั้นคิดสงสัยอยู่ในใจนั้น Kaiserkongตรงหน้าก็ดีดนิ้วขึ้น
「สบายใจได้ นอกจากชั้น ไม่ยอมให้ใครมายุ่งแน่」
ไม่ใช่แล้ว ที่พูดมาไม่ใช่ปัญหาสักหน่อย!?
แต่ยังไม่ทันทำความเข้าใจกับเหตุผลที่กอลิล่าตรงหน้าสื่อมา
กอลิล่าก็เข้าโหมดตั้งท่าโจมตีซะแล้ว
「เดี๋ยวก็จบ ไม่ต้องห่วง」
「เดี๋ยวก็จบ? ชั้นคงไม่ตายสินะ?」
「..............」
「พูดอะไรหน่อยซี่!?」
น่ากลัวเฟ้ย！นี่มาล้างแค้นกันจริงๆด้วย!?
「งั้น ลุยล่ะนะ」
「เอ๋!? เอ่อ เดี๋ยว-----」
「ฮึบ！」
「โว้วววว!?」
Kaiserkongเคลื่อนตัวมาอยู่ตรงหน้าชั้นทันทีพร้อมสะบัดแขนเข้ามาด้วยความเร็วอันน่าตกใจ
「เก่งจัง หลบการโจมตีเปิดของชั้นได้ เป็นครั้งแรกเลย ป๊อง」
「จะหน้าแดงทำไมฟะ!?」
ทำไมอ่ะ? เจ้านี่เป็นตัวเมียเหรอ!? โกหกใช่มั้ยเนี่ย!? อยากให้โกหกกันมากกว่าอ่ะ！
ไม่สิเพราะเป็นกอลิล่านั่นแหละต่อให้ตัวเมียหน้าตาเป็นกอลิล่าด้วยมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก...........！
แต่นั่นยิ่งทำให้รู้สึกแหยงขึ้นไปอีก！
「ตัวผู้แข็งแกร่ง ชอบ」
「แต่ชั้นเกลียดกอลิล่าเฟ้ย！」
ตัวเมียแหงแซะ！............แต่ถ้าลองคิดไปในทางที่แย่กว่านี้คือที่พูดมาเป็นตัวผู้ล่ะก็
..............ไม่อ่ะ อย่าคิดเลยดีกว่า
ระหว่างที่กำลังพูดคุยกันอยู่นั้น Kaiserkongก็โจมตีเข้ามาอย่างต่อเนื่อง
แต่ชั้นก็หลบทั้งหมดนั้นด้วยฝีเท้าที่ปราดเปรียวเรื่อยๆ----------
「ฮั่ย」
「แอ้ฟ！」
-------------แต่ก็โดนจนได้
อยู่ๆKaiserkongก็ปาหินมาใส่ซึ่งโดนเต็มหน้าชั้นเลย
................เจ็บชิบ
แต่กับชั้นที่อดทนกับความเจ็บปวดแสนสาหัสจากการวิวัฒนาการเรื่อยมา หินแค่นี้ยังอ่อน！
...................เป็นความเคยชินที่แย่ชะมัด
แล้วถึงจะเป็นหินที่ขว้างมาใส่หน้าด้วยกำลังแขนนั่น ก็ยังไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมากมายด้วย
「ฮึ่ม เอาแต่หลบ ไม่ได้นะ」
「ไม่ได้อะไรล่ะ!? ขืนโดนชั้นก็ตายกันพอดี!?」
ก็เสียงที่ดังฟู่มฟู่มจากแขนล่ำบึกของกอลิล่าน่ะ
ถ้าโดนล่ะก็ได้มีตรงไหนของร่างกายปลิวหายไปแน่แรงขนาดป่นกระดูกได้สบายๆเลย
「เป็นอย่างนี้ไม่จบไม่สิ้นแน่..........！『เท้าสังหาร』！」
ชั้นใช้สกิล『เท้าสังหาร』เต็มกำลังเหมือนตอนที่ปล่อยใส่Ash wolf
「！」
แต่Kaiserkongกลับเปิดตาขึ้นมานิดหน่อยหลบการโจมตีของชั้นได้อย่างสบายๆ
ด้วยความเร็วที่คิดไม่ถึงว่าจะมาจากร่างยักษ์นั่น
「อันตราย」
「แกนั่นแหละที่อันตราย！」
หลบได้ไงฟะ!? ตัวบักเอ้กขนาดนั้นยังไวอีก!? ขี้โกงอ่ะ!?
「งั้น ฉันบ้าง 『หมัดไร้เงา』」
「!?」
พลั่ก！
「แอ้ฟ!?」
ชั้นมองไม่เห็นการเคลื่อนไหวของKaiserkongเลยสักนิด
อย่างกับว่าตอนทำท่าจะใช้สกิล อยู่ดีๆก็หายวับไปจากสายตา
แล้วมีการโจมตีมากระแทกที่ท้องชั้นอย่างแรง
สรุปก็คือชั้นโดนKaiserkongชกมาแล้วนั่นเอง
ชั้นกระเด็นลอยละลิ่วไปโดนต้นไม้ล้มตั้งไม่รู้กี่ต้นจนแรงตกลงถึงหล่นลงมาบนพื้น
「ค่อก！แค่ก！」
ชั้นไอพลางกุมท้องไว้
โดยของที่ออกมาจากปากเป็นเลือดสีแดงคล้ำ
「ม ไม่เอาแล้ว.............」
เผลอครวญครางออกมา
แต่ถ้าสถานการณ์ยังเป็นแบบนี้ต่อไปชีวิตชั้นอันตรายแน่
ว่าแล้วก็รีบหยิบยารักษาชั้นเยี่ยมออกมาจากไอเท็มบ็อกแล้วซัดโฮกลงไปรวดเดียว
「บุฮ่าห์！.............ค คิดว่าจะตายซะแล้ว...........」
ก กอลิล่าน่ากลัวชิบ............ จะไม่ไปดูกอลิล่าที่สวนสัตว์อีกเป็นครั้งที่สองเลยคอยดู
............อ้ะ ยังไงก็กลับโลกเดิมไม่ได้นี่นา
ขณะที่กำลังทำอะไรอยู่คนเดียว Kaiserkongก็ไล่ตามชั้นมาด้วยสปีดอันน่ากลัว
「สุดยอด เจอ『หมัดไร้เงา』ของฉันไปแล้วไม่ตายด้วย」
นี่กะฆ่ากันจริงๆเหรอ！
「น่าสนใจขึ้นเรื่อยๆเลย ตัวผู้ที่แข็งแกร่ง อยากได้」
「กอลิล่านี่No Thankฟ่ะ！ 」
「ไม่ใช่กอลิล่า ฉัน ซาเรีย」
「ทำไมชื่อเป็นสาวสวยเสียของแบบนั้นฟะ！」
ต้มตุ๋นกันชัดๆ！ขอเรียกค่าทำขวัญด่วน！ใครก็ได้！ใครก็ได้ช่วยทีเท้อออ！
ยิ่งกว่านั้นทำไมมีชื่อเป็นของตัวเองด้วยล่ะ！
แค่Kaiserkongก็พอเหลือเฟือแล้ว！
มีอะไรไม่ชอบใจเหรอไง!?..........จะยังไงก็ช่างเถอะ
ยิ่งกว่านั้นยังปรับการพูดคุยให้เข้ากับชั้นอีกแน่ะ............！
นี่ตกลงจะเอาไงกันเนี่ย!?
「『เท้าสังหาร』ไม่ได้ก็.............『เล็บแกร่ง』！」
ชั้นวิ่งออกจากตรงที่ยืนอยู่พลางใช้สกิลเล็บแกร่งไปด้วย
เงื้อแขนเต็มที่ตะบบแล้วลงไปคมมีดทั้ง5ก็พลันพุ่งไปหาKaiserkong
「โอ๊ะ！」
「หลบได้!?」
แต่ทว่าKaiserkongกลับโดดหลบคมมีดทั้งหมดไปได้แบบสบายๆ
「สกิล ยอดจัง」
「อ๋อเหรอ!?」
สิ้นหวังแล้ว！บ้าเอ้ย！
「การสู้ด้วยอาวุธนี่เดิมทีชั้นเองก็เป็นมือสมัครเล่นในการใช้ดาบสั้น
ส่วนตะบองลิงเจ้าปัญญาที่ใช้นี่ก็แค่เหวี่ยงไปมั่วๆเองด้วย............」
พอคิดว่าจะต่อสู้โดยสร้างระยะห่างไว้
ทันใดนั้น Kaiserkongก็มีการกระทำที่น่าสงสัยคือโดดขึ้นไปบนอากาศ
「งั้นตาชั้น 『ทะลวงเวหา』」
「เฮ้ยยยยยยยยย!?」
อยู่ดีๆKaiserkongก็พูดอะไรจับใจความไม่ได้แล้วพุ่งเข้ามาถีบชั้นจากกลางอากาศ！
「โอ้วววววววววว！」
「ม่ายยยยยยยยยย！สยองเฟ้ยยยยยยย！」
ภาพของกอลิล่าที่พุ่งลงมาจากฟ้าจะไม่ให้กลัวได้ไงล่ะ！
บางทีคนเป็นพลังของสกิลเลยทำให้ตั้งท่าบนฟ้าได้แบบนั้น น่ากลัวโคตร！
ชั้นเบี่ยงตัวหลบการโจมตีนั้นสำเร็จอย่างเฉียดฉิว
ตูมมมมมมมมม！
ทันใดนั้นตรงที่ชั้นเคยยืนอยู่จนถึงเมื่อครู่ก็โดนKaiserkongเสียบปักเข้าไปทั้งอย่างนั้นเลย
「.......ถ้าทำลายตัวเองไปทั้งอย่างนี้ได้ก็ดีหรอก.........」
ก็ดูเสียบเข้าไปแรงสุดยอดเลยนะ? ถ้าไม่บาดเจ็บเลย----------
「ตกใจจัง ไม่คิดว่าจะหลบลูกเตะ『ทะลวงเวหา』ได้ด้วย」
「เวรชิบ ไม่เป็นไรสักนิด........」
ไม่มีบาดแผลเลย ชักอยากร้องไห้แล้วฟ่ะ
「สถานการณ์ที่สกิลอะไรก็ใช้ไม่ได้แล้วชั้นจะทำ............」
ยังมีสกิล『เขี้ยวคู่』ที่ใช้โดยหาจังหวะเคาน์เตอร์อยู่หรอกแต่นี่ก็น่าจะหลบได้เหมือนกัน.........
ขณะที่รู้สึกแบบนั้นKaiserkongก็ใส่การโจมตีเข้ามาอีกแล้ว
「งั้น『หมัดไร้เงา』 」
「อึก!?」
สกิลที่ซัดจนกระเด็นนั่นน่ะเหรอ！
ในพริบตานั้นชั้นก็ลองเสี่ยงกับความคิดนั้น
โดยตั้งท่าถือดาบสั้นมณีภูตน้ำกับตะบองลิงเจ้าปัญญาแล้วใช้สกิล『เขี้ยวคู่』
「『เขี้ยวคู่』！」
ทันใดนั้นความเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายก็ช้าลงมาทันที
ทำให้ชั้นมองเห็นกำปั้นออกมาช้าๆได้อย่างชัดเจน
แม้จะประหลาดใจกับสภาพนั้นชั้นก็ยังหลบหมัดพลางเอาอาวุธทั้งสองแทงใส่ร่างกายของอีกฝ่าย
「เสร็จล่ะ...........！」
ตอนนั้นชั้นคิดว่าเรียบร้อยแน่
แต่Kaiserkongก็ไม่ใช่ตัวที่จะมาเสร็จด้วยของพรรณนั้น
เห็นได้จากที่เปิดตากว้างกับการโจมตีของชั้นท่ามกล่างการสโลโมชั่น
โดยKaiserkongเตรียมรับมือโดยอ่านความเคลื่อนไหวของชั้น
หมับ！
「หา?」
「.............」
ตกใจกับการกระทำของKaiserkongจนเผลออุทานออกมา
「........ยอดไปเลย ฉันคิดว่าจะแพ้ซะแล้ว」
ท่ามกลางสภาพสโลโมชั่นKaiserkongทำยังไงไม่รู้แต่
แว่บเดียวก็ถอนกำปั้นที่ชกออกมาจับแขนทั้งสองข้างของชั้นเพื่อป้องกันการโจมตี
「อึก！」
ชั้นรู้โดยสัญชาตญานเลยว่าอยู่แบบนี้ต่อไปอันตรายแน่
เลยซัดสกิล『เท้าสังหาร』กับอีกฝ่ายที่จับมืออยู่ในระยะประชิด
ทันใดนั้นKaiserkongก็ปล่อยแขนชั้นง่ายๆจนน่าตกใจ
บางทีคงหลบ『เท้าสังหาร』ของชั้นด้วยสกิล『ก้าวพริบตา』ที่ไวจนตามไม่ทัน
「..............」
เหงื่อไหลไม่หยุด
...........จะเก่งเกินไปแล้ว
ชั้นไม่ได้เก่งอะไรเลยจริงๆด้วย
อุตส่าห์สู้Clever monkeyกับAsh wolf จนมั่นใจในพลังตัวเองขึ้นมานิดหน่อย
...........ไม่สิ มั่นใจขึ้นมากเลยล่ะ
แต่ถ้าออกจากป่านี้ไปไม่แน่อาจกลายเป็นเหยื่อของมอนเตอร์ทันทีเลยก็ได้นะเนี่ย?
..........ไว้ค่อยคิดทีหลังแล้วกัน
ก็ถ้าไปคิดแง่ลบมากขนาดนั้นล่ะก็ วงจรความคิดมีหวังค่อยๆมืดบอดกันพอดี！
แต่ว่าสกิลก็ใช้ไม่ได้เลยสักอย่างถ้าไม่ทำอะไรสักอย่างเข้าล่ะก็ไม่นานได้หมดหนทางรับมือแน่
คงเหลือแค่ต้องใช้เวทมนตร์ที่ยังไม่ทันได้ซ้อมใช้งานแล้วล่ะ
พอชั้นคิดแบบนั้นก็เริ่มใช้เวทมนตร์ทันที
ถึงจะไม่ได้เขียนไว้ในสเตตัสแต่ข้อมูลทั้งหมดของเวทธาตุน้ำก็ใส่อยู่ในหัวของชั้นหมดแล้ว
แต่ที่รู้ก็แค่ปริมาณการใช้เวท อานุภาพจริงๆเป็นยังไงก็ไม่เคยเห็น
อยู่ดีๆต้องใช้ในการสู้จริงก็เลยเอาเป็นเวทที่กินพลังเวทเยอะที่สุดในบรรดาเวทธาตุน้ำ
ก็เวทที่ใช้กินพลังเวทเยอะสุดมันก็ต้องแรงสุดอยู่แล้วนี่นา
นอกจากนั้นตอนนี้ชั้นยังถือดาบสั้นมณีภูตน้ำอยู่ด้วย เพราะงั้นเรื่องพลังเวทไม่พอน่ะไม่มีแน่
ถึงจะบอกว่ากินพลังเวทเยอะสุดแต่ในข้อมูลของชั้นก็มีคล้ายๆกันตั้งไม่รู้กี่อัน
เลยเลือกมาจากอันนึงจากในนั้น
「..............?」
Kaiserkongตรงหน้าก็เอียงคอให้กับชั้นที่อยู่ดีๆก็เงียบไป
ไม่เข้ามาโจมตีตอนนี้ก็หวานล่ะ
ถ้างั้นก็ขอประเดิมมนตร์แรกที่ต่างโลกนี่เลยแล้วกัน...........！
「『Fall disaster』！」
ชั้นชูแขนขวาขึ้นฟ้าแล้วตะโกน
เหตุผลว่าทำไมต้องชูแขนขวาขึ้นน่ะเหรอ?
ก็เพราะมันเท่ห์ไงล่ะ！
「อ้ะ!?」
เพราะรู้เรื่องที่ชั้นใช้เวทมนตร์ได้ล่ะมั้งKaiserkongเลยตาเปิดขึ้นมากที่สุดเท่าที่ผ่านมา
ฮิฮิฮิ.........ดูท่าที่ชั้นใช้เวทมนตร์จะเป็นคำตอบที่ถูกแฮะ!?
แล้วตอนที่คิดอยู่ในใจแบบนั้นนั่นเอง
...........ครืนนนนนนนนนนนน！
「เห?」
พอรู้สึกถึงเสียงน่ากลัวที่ได้ยินดังมาจากท้องฟ้าชั้นเลยเผลอแหงนหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้า
「..............」
ไม่น่าไปมองเลย.............！
「หาาาาาาาาาาาา!?」
ตัวจริงของเสียงที่ได้ยินจากท้องฟ้า-----------คือน้ำปริมาณมหาศาลนั่นเอง
「เฮ้ย!?เดี๋ยว........อยู่ตรงนี้ก็ซวยดิ!?」
จุดที่น้ำจากฟ้าร่วงลงมาสู่พื้นนั้น.............คือจุดที่ชั้นยืนอยู่นั่นเอง
「ขอเวลานอก！จะหลบให้เดี๋ยวนี้---------」
แต่คำวิงวอนของชั้นสูญเปล่า น้ำจำนวนมหาศาลที่ตกจากฟ้าอย่างไร้ความเมตตานั้น
ซัดใส่ชั้นอย่างโหดร้าย
ซุ่มมมมมมมมมมมมมม！
「บุ๋มมมมมมมมมมมมม！ห หายใจ........！」
ชั้นขยับตัวออกมาไม่ได้เลยราวกลับถูกตรึงอยู่กับพื้นทั้งอย่างนั้น
「................」
แล้วก็พลันรู้สึกถึงสายตาที่มองมาเลยฝืนหันไปทางสายตานั้น
Kaiserkongมองชั้นแบบงงๆ
จะว่าไปทำไมไม่สร้างความเสียหายใส่Kaiserkongฟะ！
「มันต้องทางนั้นต่างหากบุ๋มมมมมมมมม！」
ห หายใจไม่ออก............！
สุดท้ายกว่าชั้นจะถูกปลดปล่อยจากน้ำที่ยิงใส่ตัวเองอย่างรุนแรงก็หลังจากนั้น3นาทีได้
