ตอนที่ 96 บทสรุป
ชั้นต่อยจัดการเอลชูตัสที่3ไปราชาวิญญาณร้ายอีก3คนที่เหลือจึงกลัวกันใหญ่เลย
แล้วอลิซาเบธก็ตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นไหว
「ค คคคคค คุณน่ะ！ไม่มีความเมตตาอยู่บ้างเลยเรอะ!?」
「ช ใช่แล้ว！ทั้งที่ฝ่าบาทยังพูดไม่จบเลยแท้ๆ！」
「ไร้สำนึกสิ้นดี！นี่ยังเป็นมนุษย์อยู่รึเปล่า!?」
ก็มนุษย์น่ะสิ！ตามที่แสดงไว้อ่ะนะ！
ว่าแต่ไม่คิดเลยว่าจะโดนศัตรูหาว่าไร้สำนึกได้
「ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ...........ทางโน้นจะมาจัดการพวกเราอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?
งั้นสุดท้ายก็ต้องสู้กันอยู่ดี..........」
「แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นมันก็ยังมีระเบียบแบบแผนอยู่จริงมั้ย!?
เพราะอย่างนี้แหละพวกสามัญชนถึงได้---------」
ชั้นเมินอลิซาเบธที่พล่ามอย่างต่อเนื่องต่อปิแอร์ที่อยู่ข้างๆเต็มหมัด
แล้วก็ตามคาด ปิแอร์หายไปในพริบตา
「หา?」
「เหลืออีก2..........」
「อ้ะ แย่แล้ว เจ้านี่อันตราย.......！」
จากสายตานั่นดูชั้นจะเป็นศัตรูที่น่าหวาดกลัวของผู้กล้าไปซะแล้ว
ไม่เห็นต้องกลัวขนาดนั้นเลย
「เป็นไปไม่ได้.......เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด........！ราชาวิญญาณร้ายอุตส่าห์คืนชีพขึ้นมา
ยิ่งกว่านั้นพวกเซนอสที่โลกนี้มีอัตตาขึ้นมาจนพวกเราที่อยู่ในตัวราชาวิญญาณร้าย
พลอยมีสติขึ้นมาได้แท้ๆ.............！ทั้งที่ถ้าไม่มีพวกเซนอสก็
อาจจบแค่มีราชาวิญญาณร้ายร่างเดียวทั้งอย่างนั้นและได้คืนชีพตามมา
เหตุการณ์กลายเป็นแบบนี้มันมากเกินไปแล้ว!?」
「ขอบคุณมากครับที่อธิบาย」
แบบว่าด้วยการอธิบายแบบละเอียดยิบเลยพอจะรู้เบื้องหลัง
ว่าทำไมพวกอลิซาเบธถึงมาอยู่ที่นี่กัน
สรุปคือสติและบุคลิกของพวกอลิซาเบธคืนกลับมาได้เพราะการปรากฏตัวของพวกเซนอส
ถ้ามีแค่ชั้นที่มาปรภพแล้วไม่มีพวกเซนอสอยู่ก็จะได้สู้กับวิญญาณร้ายแบบธรรมดาๆ
แต่ตัวตนของชั้นไม่เกี่ยวกับการคืนชีพของราชาวิญญาณร้ายสักหน่อย
จะเรียกว่าโชคดีหรือโชคร้ายดีนะ........ไม่สิ ได้พบกับพวกคุณพ่อมันต้องดีอยู่แล้ว
ถึงทางนั้นจะตายแทนก็เถอะ
ขณะที่พวกเราโต้เถียงกันอย่างนั้นพวกคุณพ่อกันคุณนาชูเรียน่าก็คุยกัน
「คุณนาชูเรียน่า คือไม่เห็นจะเข้าใจเลยพอคิดว่าแยกออกมา4
พอรู้ตัวอีกทีเหลือ2แล้วแน่ะ...........」
「ฉันเองก็ไม่รู้เรื่องการต่อสู้สักนิดค่ะเพราะงั้นจะให้อธิบายว่าเกิดอะไรขึ้นมันก็......」
「เอ๋? เซอิจิตะกี้สู้อยู่เหรอจ้ะ?」
「ใช้ความรุนแรงไม่ได้นะ ความรุนแรงน่ะ」
「ไม่ค่ะ สถานการณ์มันไม่ได้ง่ายแบบนั้น........คือแบบ........อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน.......」
คุณนาชูเรียน่ายิ้มแบบไม่รู้จะทำไงดี
คุณพ่อนี่มันไม่ใช่สถานการณ์ที่บอกว่าห้ามใช้ความรุนแรงสักหน่อย！
นี่อันตรายของแท้เลยนะ！
ขณะที่ฟังพวกคุณพ่อคุยกันพวกเซนอสที่อึ้งจนถึงตอนนี้ก็ได้สติ
「..........เหตุการณ์มันเกินคาดไปไกลโพ้นจนอึ้งไปหน่อย
หากลองคิดดูดีๆทั้งอลิซาเบธทั้งฝ่าบาทจะเรียกว่าเป็นคนที่มีกรรมกับพวกเราก็ได้」
「......น่าเสียดายที่ราชานั่นกับปิแอร์จากกันไปอย่างไวเลย」
「งั้นศัตรูที่เหลือให้ผมกับเซนอสจัดการเองดีมั้ย? วิธีนั้นจะได้หายอึดอัดกันด้วย」
「นั่นสินะ..........ท่านเซอิจิ สองคนที่เหลือฝากให้พวกเราจัดการได้มั้ย?」
「เอ๋? ก็ไม่มีปัญหาอะไร.........แต่ไม่เป็นไรเหรอ?
พวกเซนอสไม่ได้อยู่ในสภาพสมบูรณ์พร้อมเหมือนตอนยังมีชีวิตนี่นา?」
「อา ทว่า...........นี่น่ะเป็นปัญหาของพวกเรา」
เห็นสายตาของพวกเซนอสที่พูดอย่างนั้นคิดว่าชั้นพูดยังไงก็เปล่าประโยชน์
พอชั้นยอมถอยแต่โดยดีให้พวกเซนอสออกหน้าแทน
ท่าทีของพวกอลิซาเบธก็เปลี่ยนไป
「โอ๊ะ? อะไรเนี่ย เผ่าปีศาจสวะจะมาสู้กับข้างั้นเหรอ? อย่างนี้มันดูถูกกันนี่หว่า」
「เห เซนอส คุณจะมาสู้งั้นเหรอ? ก็ดี จงมารับความแค้นทั้งหมดของชั้นซะเถอะ....！」
กลับมาอวดเก่งกันในพริบตา
ขณะที่รู้สึกอย่างนั้น พวกเซนอสก็มองพวกอลิซาเบธราวกับรู้สึกสงสาร
「อลิซาเบธ........ต้องขอโทษด้วย เป็นเพราะความไร้ความสามารถของฉัน.......」
「.........นายเองก็อาจเป็นแค่ผู้เสียหายเพราะยุคสมัย」
พอต่างคนต่างเอ่ยความรู้สึก พวกอลิซาเบธก็หน้าแดงก่ำกัน
「อะไรเล่าอะไรเล่า！อย่ามามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นนะ！
ทั้งหมดมันเป็นเพราะคุณ！」
「อ้า อ้า อ้า！โคตรปวดในอกเลยฟ่ะ!? เป็นเผ่าปีศาจยังมาเห็นใจตัวข้าผู้นี้งั้นเหรอ!?
อย่ามาล้อเล่นกันนะเฟ้ย！」
พวกอลิซาเบธแผ่ของเหมือนก้อนพลังงานสีดำออกมารอบตัว
พร้อมกันนั้นก็ยิงไปใส่พวกเซนอส ที่ยิงออกมาบางทีคงเป็นพลังงานด้านลบแหละ
ซึ่งก็หมายความว่าถ้าพวกเซนอสโดนพวกนั้นเข้าไปล่ะก็ไม่เหลือแน่..........
「อย่างน้อยเพื่อเป็นการชดใช้ จงหลับอย่างสงบโดยไม่เจ็บปวดเถอะ」
「ผมคือ【จอมมาร】นายคือ【ผู้กล้า】
------ถ้าหากได้พบกันในจุดยืนที่ต่างออกไปจะมีอะไรเปลี่ยนไปมั้ยนะ?」
เซนอสชักของที่เหมือน【เรเปียร์วังวนแห่งความเกลียดชัง(Black)】ที่ชั้นถือออกมา
เข้าประชิดอลิซาเบธในพริบตาและแทงเข้าที่หัวใจอย่างแม่นยำ
รอบตัวคุณลูเชียสปรากฏหอกสีดำทมิฬหลายสิบอันพุ่งใส่พลังงานสีดำของผู้กล้า
ที่ยิงเข้ามาจนสลายไปหมดทั้งยังพุ่งเสียบทะลุร่างของผู้กล้าทั้งอย่างนั้น
「อะ ไรกัน.........」
「โก หกน่า........」
จบเร็วจนน่าผิดหวัง
พวกเซนอสเองก็เปิดตากว้างนิดหน่อยกับฉากจบแบบนี้
พอเซนอสเก็บดาบ คุณลูเชียสทำให้เวทหายไป
พริบตานั้นร่างของทั้งสองคนที่โดนโจมตีก็กลายเป็นเม็ดแสงหายไป
「........」
「ว่าไงดีล่ะ........ง่ายเกินคาดเลยเนอะ...........」
คุณลูเชียสพึมพำด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกว่างเปล่ายังไงไม่รู้
「.......คงเพราะพวกเราอยู่ใกล้ชิดท่านเซอิจิเลยถูกทำให้『พลังชีวิต』
แข็งแกร่งขึ้นโดยไม่รู้ตัว แต่ผลลัพธ์นั้นก็ทำให้อลิซาเบธสามารถจากไปโดยไม่ทรมาณ
ท่านเซอิจิ ต้องขอขอบคุณ」
「ท่านเซนอส.........」
เซนอสก้มหัวกล่าวขอบคุณชั้น
แล้วตอนที่ชั้นกำลังจะบอกให้เซนอสเงยหน้าขึ้นมานั่นเอง
『ยังหรอก............เรายังไม่แพ้！』
จุดที่พวกอลิซาเบธเคยอยู่จนถึงเมื่อกี้เกิดของเหมือนควันดำชวนให้รู้สึกไม่ดีเกาะกลุ่มกัน
จากนั้นก็เผยตาสีแดงพลางก่อตัวเป็นรูปร่าง
『เราคือราชาวิญญาณร้าย！เป็นแค่มนุษย์จะมาทำลายเราน่ะเป็น--------』
「อุตส่าห์ได้บรรยากาศแท้ๆทำเสียหมด！」
เซนอสอุตส่าห์จัดการคู่ต่อสู้แห่งโชคชะตาและจมอยู่กับความซาบซึ้งแท้ๆ
อยู่ๆราชาวิญญาณร้ายดันทำเรื่องอย่างคืนชีพขึ้นมาขัดจังหวะกันซะงั้น
ด้วยเหตุนี้ชั้นที่อยากไล่ไปให้พ้นๆจากที่นี่จึงอัดกำปั้นใส่เต็มหน้า
และแล้วราชาวิญญาณร้ายก็หายวับไปในพริบตา สะอาดเอี่ยมอ่องแม้แต่ฝุ่นก็ไม่เหลือ
「จะออกมาก็รอไปอีกหน่อยสิ！เอาเลย เซนอส เชิญซาบซึ้งต่อได้เลย！」
「ซึ้งไม่ลงแล้ว」
ก็นั่นสินะ！ว่าแล้ว
ถึงจะจบแบบไม่มีความตึงเครียดเลยแต่เท่านี้ก็จัดการราชาวิญญาณร้ายเสร็จแบบสบายๆ
『Lvได้เพิ่มสูงขึ้นแล้ว』
และก็ตามมาด้วยการLvอัพ ทั้งที่จบสบายแท้ๆ！
