ตอนที่ 95 ราชาวิญญาณร้าย
「เยี่ยมมาก ท่านเซอิจิ!เท่านี้ท่านก็ได้เป็น『มาสเตอร์พลังชีวิต』เต็มตัวแล้ว!」
「『มาสเตอร์พลังชีวิต』นี่มันอะไรอ่ะ!?」
จากตอนนั้นมาก็เจอวิญญาณร้ายไม่หยุดแล้วก็กำจัดตามคำชี้แนะของเซนอสตลอด
ผลลัพธ์คือตอนนี้ไม่ใช่แค่ใส่『พลังชีวิต』เข้าไปในการโจมตีกายภาพได้เท่านั้น
เวทเองก็ใส่『พลังชีวิต』ได้ด้วย
แต่เอาจริงๆนะแค่คลื่น『พลังชีวิต』ก็เหลือเฟือ
ไม่เอาแล้ว โดยเฉพาะครึ่งหลังมานี่รับไม่ไหวแล้ว
แค่ยืนแอ็คท่าแค่นี้ศัตรูก็หายวับไปแล้วเนี่ย
ดูท่าร่างกายของชั้นมันเป็นก้อน『พลังชีวิต』เดินได้ดีๆนี่เอง
ขณะที่คิดอย่างนั้นอยู่ก็มีเสียงประกาศดังขึ้นในหัว
『ได้รับฉายา【มาสเตอร์พลังชีวิต】แล้ว』
ได้มาเป็นชื่อตรงตามตัวอักษรเลยเฟ้ย!เอาจริงๆก็สังหรณ์ใจอยู่แล้วอ่ะนะ!
รู้สึกกึ่งๆสิ้นหวังไปพลางตรวจดูฉายา
『มาสเตอร์พลังชีวิต』.....ฉายาที่มอบให้แก่ผู้เชี่ยวชาญการใช้พลังชีวิต
พลังชีวิตอึดยิ่งกว่า【G】
ช่วยอย่าเอาไปเปรียบเทียบกับ【G】ได้มั้ย!?
แต่เฮ้ย ยิ่งกว่า【G】นี่มันเกินไปแล้ว!?
ขณะที่เผลอตะลึงกับเนื้อหาของฉายา คุณลูเชียสก็ยิ้มพลางเข้ามาคุยด้วย
「แหม ยินดีด้วยนะ!ไม่อยากเชื่อเลยว่าแค่แป๊ปเดียวก็เรียนรู้ได้แล้ว............
เหนือสุดยอดจริงๆ!」
「นี่แบบว่า ผิดปกติจริงๆสินะครับ?」
「หือ? นั่นสินะ.........ถ้าจะใช้อ้างอิงล่ะก็ตัวผมกว่าจะทำได้ก็อาทิตย์นึงมั้ง?」
「ไม่อ่ะ ขนาดนั้นเรียกว่าไวจนน่ากลัวแล้ว
ผู้กล้าอย่างพวกเรายังตั้งครึ่งปีแน่ะ.............」
「อื้ม ผมเองก็ใช้เวลาหนึ่งอาทิตย์เช่นเดียวกับท่านลูเชียส
..........แต่ท่านเซอิจินี่ยังไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงเลยนะ?」
ชั้นผิดปกติแบบสุดๆไปเลย
ยิ่งกว่าทั้งผู้กล้าทั้งคนสอนทั้งจอมมารรุ่นแรกนี่มันหมายความว่ายังไง!?
ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วก็ไม่รู้ว่าร่างกายของชั้นมันตั้งเป้าไว้ขนาดไหน
แต่เหนือกว่าจอมมารนี่กะจะเป็นพระเจ้าเลยเหรอไง!?
ขณะที่ตบมุขกับตัวเอง พวกคุณพ่อก็ยิ้มหัวเราะกันอย่างไม่รู้สึกอะไรเลย
「ก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะแต่เซอิจิถูกชมด้วยล่ะ」
「นั่นสิคะ.........น่าดีใจจังเนอะ」
「ใช่แล้ว ลูกชายของพวกเราซะอย่าง!」
ทางโน้นก็น่าอายทางนี้ก็น่าปวดหัว!? ถึงจะดีใจก็เถอะ!
「สมกับที่กิน『ผลวิวัฒนาการ』เข้าไปเลย」
「อ้ะ!」
ด้วยคำพูดของเซนอสที่ยิ้มละมุน ชั้นก็นึกขึ้นมาได้
「จริงสิ เซนอสเป็นผู้ค้นพบ『ผลวิวัฒนาการ』นี่นา!」
「โอ้ รู้ถึงขนาดนั้นเลยเหรอ」
「อื้ม บังเอิญน่ะ แต่ว่าตอนนี้ได้มาพบเซนอสกับตัวแล้ว
ก็อยากจะฟังรายละเอียดเกี่ยวกับ『ผลวิวัฒนาการ』หน่อยน่ะ............」
พอชั้นพูดอย่างนั้น เซอนสก็ยิ้มแห้งๆ
「ไม่หรอก ผมก็ใช่ว่าจะรู้ละเอียด ขนาดทวยเทพยังไม่สามารถคาดคะเนได้
งั้นผมจะไปรู้ได้ยังไงล่ะจริงมั้ย?」
「พูดอย่างนั้นก็จบกันพอดีสิ..........」
「ก็นะ เรื่องที่รู้ก็มีอยู่ แต่เรื่องเหล่านั้นตัวของท่านเซอิจิก็ได้ประสบมาหมดแล้ว
ด้วยเหตุนี้ผมจึงไม่มีอะไรคำตอบอะไรให้」
「งั้นเหรอ..........」
คาดหวังอยู่นิดๆแต่เซนอสเองก็ไม่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับ『ผลวิวัฒนาการ』
「ยังไงซะผลนั่นก็หาไม่ได้อีกแล้ว ในเมื่อพวกท่านเซอิจิกินไปหมดแล้วนี่นา」
「เอ๋? แต่ตอนนี้ชั้นกำลังปลูกอยู่นะ........」
「กำลังปลูก!?」
เซนอสตกใจจนตาแทบถลนกับคำพูดของชั้น
「นี่ไม่ได้สนใจเรื่องที่ได้ยินมาเลยเรอะ!? ผลที่ขนาดทวยเทพยังคาดเดาไม่ได้
แต่ยังจะปลูกอีกเนี่ยนะ!?」
「เปล่า ก็แค่ตอนจัดการเซนอสโดยพิชิต【ป่าแห่งรักอันน่าเศร้าไร้สิ้นสุด】
อย่างสมบูรณ์แบบแล้วได้รับ『ผลวิวัฒนาการ』มาเป็นรางวัล
เลยคิดอยากจะปลูกจนสร้างเวทเฉพาะตัวสำหรับปลูกขึ้นมา............」
「อื้ม เป็นการดำเนินไปในทิศทางที่แปลกพิศดารไม่เปลี่ยนเลย!」
เซนอสตบมุขด้วยอารมส์ที่จะยังไงก็ช่างมันแล้วจากนั้นก็ถอนหายใจพลางพูดต่อ
「โดยปกติแล้วสิ่งนั้นน่ะไม่สามารถปลูกด้วยมือคนได้
เพราะงั้นที่มีจึงมีแค่ที่เติบโตขึ้นตามธรรมชาติใน【ป่าแห่งรักอันน่าเศร้าไร้สิ้นสุด】
และพวกที่เติบโตขึ้นเองที่ว่านั่นก็ถูกกอริล่า........
ท่านซาเรียกับท่านเซอิจิกินกันไปซึ่งก็น่าจะเป็นทั้งหมดที่มีแท้ๆ」
「เอาจริงดิ.........」
ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีแค่ชั้นกับซาเรียที่ได้กิน『ผลวิวัฒนาการ』
ไม่สิ รูรูเนะเองก็กินด้วยนี่นา
...........แต่ว่าก็ยังมี『ผลวิวัฒนาการ』ที่เตรียมไว้ในฐานะรางวัล
จากการพิชิต【ป่าแห่งรักอันน่าเศร้าไร้สินสุด】อยู่อีกนี่นา...........
หรือว่าบางทีเจ้าแกะนั่นเป็นตัวอันตรายกว่าที่ชั้นคิดไว้?
...........จะเป็นอย่างนั้นไปได้ยังไงล่ะเนอะ!ขอให้เป็นอย่างนั้นทีเถอะ!
แค่นิสัยนั่นก็แย่เกินรับไหวแล้ว!ศัตรูรับมือยากนี่ขอทีเถอะ!
「เฮ้อ.........ยังไงก็ตามแต่เท่านี้ชั้นก็มีพลังพอจะรับมือราชาวิญญาณร้ายแล้วสินะ?」
「นั่นสินะ ที่เหลือก็แค่ค้นหาราชาวิญญาณร้ายแต่ว่า...........」
ใช่แล้ว ยังไม่รู้ที่อยู่ของราชาวิญญาณร้ายที่เป็นตัวการสำคัญเลย
แล้วขณะที่คิดว่าจะทำยังไงดีนั่นเอง
『พวกกำแหงที่บังอาจขัดขวางการคืนชีพของเราคือพวกเจ้างั้นเหรอ?』
「!」
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงราวกับคืบคลานมาตามพื้นดิน
「เสียงนั่น..........?」
「.........ดูเหมือนว่าจะมาจากทางด้านโน้น」
เซนอสพูดด้วยสีเหน้าเคร่งเครียดแต่ชั้นไม่รู้สึกอะไรเลย
เอาเป็นว่าเมื่อกี้เสียวต้นคอวูบวาบขึ้นมาเลยลองหันสายตาตามไป...........
แล้วที่ตรงนั้นก็ปรากฏตัวตนที่รู้สึกไม่ดีและน่าขนลุกอย่างยิ่ง
ถ้าให้อธิบายอย่างเป็นรูปธรรม รูปร่างคล้ายภาพเสียงกรีดร้องของมุงค์
มีสสารสีดำลอยอยู่รอบๆจำนวนมาก ชวนให้รู้สึกไม่ดีเอาซะเลย!
「เอ่อ........ใครเหรอครับ?」
『เราคือราชาวิญญาณร้าย นามนั้นยังไม่มี』
「เป็นแมวเกิดใหม่เหรอไง」
ตกใจหมดเลย แต่เท่านี้ตัวราชาวิญญาณร้ายก็โผล่มาแล้ว
ว่าแต่ทั้งที่เป็นราชาวิญญาณร้ายกลับไม่มีชื่อนี่เหลือเชื่อเลย
หรือว่าเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว? จะอย่างไหนก็ช่างเถอะ
ขณะที่คิดแนวๆนั้นอยู่ พวกอาเบลก็เหงื่อเย็นไหลสีหน้าเคร่งเครียดพลางพูด
「เจ้านี่...........ยิ่งกว่าที่คาดไว้อีกแฮะ」
「ไม่คิดเลยว่าจะมีพลังแกร่งถึงขนาดนี้..........」
「........นั่นสิ ไม่นึกเลยว่าสัญญาณความตายจะเข้มข้นถึงเพียงนี้..........」
「แค่อยู่ใกล้ๆก็รู้สึกไม่ดีแล้ว............」
ก็ไม่ค่อยเข้าใจแต่รู้สึกไม่ดีแบบสุดๆกันหมดเลยแฮะ
ก็นั่นสิน้า รูปร่างน่ารังเกียจซะขนาดนี้
「................รู้สึกว่าท่านเซอิจิจะเข้าใจอะไรบางอย่างผิดไปไกล
แต่ที่พวกเราตกใจคือ『พลังชีวิตติดลบ』อันมหาศาลของราชาวิญญาณร้ายต่างหาก」
「เอ๋?」
「............ใช่แล้ว บอกตามตรงไม่คิดเลยว่าจะถึงขนาดนี้..........」
ทั้งคุณลูเชียสทั้งเซนอสต่างเคร่งเครียดจ้องวัตถุที่ชวนรู้สึกไม่ดีตรงหน้าแบบไม่ละสายตา
「คุณมาโกโตะ นั่นเหมือนพวกงานศิลปะสมัยใหม่เลยเนอะ」
「นั่นสินะ.........ทั้งโครงสร้างทั้งความบิดเบี้ยวนี่ใช่เลย」
พวกคุณพ่อพูดคุยกันแบบไม่รู้สึกอะไร
ไม่สิ ชั้นเองถ้าถามว่าอยู่ฟากไหนก็คงรู้สึกแบบเดียวกับพวกคุณพ่อนั่นแหละ
อาเบลเลยเน้นเสียงบอกกับชั้นที่จนป่านนี้ยังไม่รู้สึกถึงอันตราย
「เซอิจิ อย่าประมาทเชียวล่ะ เจ้านั่นแกร่ง..........มากกว่าที่นายรู้สึกได้อีก」
「เอ่อ..........」
แหม ถึงพูดอย่างนั้นก็เถอะ.........
คนทั่วไป........ไม่สิ ชั้นน่ะอยู่ระดับต่ำสุดของโลกเดิมจึงสำนึกอยู่แล้ว
ว่าตัวเองอ่อนแอที่สุดเพราะงั้นถึงแม้ตอนนี้จะถูกบอกว่าเก่งกว่าชั้นก็ไม่รู้สึกอะไร
แต่ก็นะ ถึงจะอ่อนหรือเก่งกว่าชั้นสุดท้ายก็ต้องจัดการอยู่ดี
เพราะงั้นจากมุมของคนที่ยังไงก็ต้องลุยอย่างชั้นไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย........
ขณะที่อาเบลจะพูดย้ำชั้นที่ไม่ว่ายังไงก็ยังไม่ตึงเครียด
การเปลี่ยนแปลงก็เกิดขึ้นกับราชาวิญญาณร้าย
ราชาวิญญาณร้ายจู่ๆร่างก็เกิดเดือดเป็นฟองไม่หยุดและแตกตัว
จากนั้นไม่นานส่วนที่แตกออกแต่ละชิ้นก็กลายเป็นรูปลักษณ์ของมนุษย์
และนั่น-------
「หา!?」
「ก โกหกน่า.........」
ไม่ใช่แค่พวกอาเบล ขนาดเซนอสกับคุณลูเชียสก็พูดไม่ออกกับรูปลักษณ์นั้น
ทว่าชั้นกับพวกคุณพ่อรวมถึงกล่องสมบัติไม่เคยเห็นรูปลักษณ์นั้น
เลยไม่เข้าใจถึงเหตุผลที่พวกเซนอสตกใจกัน
ไหนๆก็พูดแล้ว จำนวนของราชาวิญญารร้ายที่แตกตัวเป็นรูปลักษณ์มนุษย์มี4คน
ขุนนางหญิงที่แววตาแข็งกร้าวจนน่าทึ่ง
ชายรุ่นลุงท่าทางขี้กังวลสวมชุดหรูหรากว่าขุนนางหญิง
บาทหลวงวัยกลางคนท่าทางขี้แพ้ยังไงไม่รู้
ชายหนุ่มสวมชุดเกราะหรูหราสีหน้ามั่นใจเต็มเปี่ยม
พวกผู้คนที่ว่าคือคนที่ราชาวิญญาณร้ายแยกร่างมา
ใครกันเนี่ยคนพวกนี้?
ทันใดนั้นเซนอสก็เรียกชื่อคนหนึ่งในสี่คนด้วยน้ำเสียงสั่นไหว
「อ อลิซาเบธ.........」
อลิซาเบธ? ชื่อนั่นเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน........
ขณะที่คิดอย่างนั้น เมดแมรี่เองก็มองผู้หญิงที่ชื่ออลิซาเบธแล้วส่งเสียงตกใจ
「ค คุณนาย!?」
คุณนาย? .........อ๋อ ภรรยาของเซนอสงั้นเหรอ!เกิดอะไรขึ้น!?
อลิซาเบธกับชายรุ่นลุงที่ยืนใกล้ๆเอ่ยปากต่อโดยไม่สนชั้นที่กำลังสับสน
「ไม่เจอกันนานเลยนะเซนอส เป็นเพราะคุณชีวิตฉันถึงได้เละเทะไปหมด」
「จริงๆเลย เซนอสและพวกอาเบลเอ๋ย รู้มั้ยว่าเราต้องกลุ้มใจขนาดไหนเพราะพวกเจ้า ?
สมควรตายสักหมื่นครั้ง」
「ฝ่าบาท..........」
พอเห็นเซนอสพูดแบบขมขื่นในที่สุดชั้นก็เข้าใจ
พวกร่างมนุษย์ของราชาวิญญาณร้ายคือศัตรูที่มีโชคชะตาข้องเกี่ยวกับพวกเซนอส
ก่อนอื่น อลิซาเบธเป็นภรรยาเก่าของเซนอส
ชายรุ่งลุงที่อยู่ใกล้ๆคือเอลชูตัสที่3 ซึ่งเป็นจักรพรรดิของจักรวรรดิฮัลมาล
ที่ปรากฏอยู่ใน『เรื่องราวของเซนอสขุนนางแห่งความมืด』
ยิ่งกว่านั้นเมื่อคาดคะเนจากคำพูดของเอลชูตัสที่3 คนที่เป็นตัวการ
ปล่อยข่าวลือไม่มีมูลความจริงต่อพวกอาเบลซ้ำยังไล่ต้อนจนพวกเขาตายคือหมอนี่แหละ
งั้นก็หมายความว่าสองคนที่เหลือ.............
「..........ปิแอร์」
「พอพวกคุณเรียกชื่อแล้วมันรู้สึกคลื่นไส้จัง」
บาทหลวงปิแอร์ที่ทรยศพวกอาเบล
แล้วก็..........
「........ไม่อยากเชื่อเลยนะว่าจะได้พบกันอีกครั้ง」
「เฮอะ!ทั้งที่ถูกตัวข้าผู้นี้ฆ่าไปยังบังอาจพูดจาตีเสมออีกนะเจ้าสวะ
เผ่าปีศาจอย่างพวกแกที่เป็นแค่ทาสจะกำเริบเกินไปแล้ว」
........ชื่อไม่รู้แต่คงเป็นผู้กล้าที่ฆ่าลูเชียส
เอาเถอะ ก็ขนาดมาพบพวกเซนอสอีกครั้งได้ จะพบศัตรูแห่งโชคชะตาก็ไม่แปลก......
ไม่สิ มันต้องแปลกอยู่แล้ว!ทำไมถึงมากันได้ล่ะ!?
แล้วเอลชูตัสที่3ก็ตอบข้อสงสัยของชั้น
「เพราะพวกเจ้ามีอัตตาขึ้นมา พวกเราที่มีกรรมกันอย่างแรงกล้าจึงมีอัตตาขึ้นมาด้วย
เกี่ยวกับเรื่องนั้นต้องขอชมว่าทำได้ดีมากสำหรับพวกขยะ จงภูมิใจซะเถอะ」
สุดยอด เชิดเยื้องมองจากด้านบนแบบดูถูกตามตำราเป๊ะ
ต่อจากเอลชูตัสที่3 อลิซาเบธก็เอ่ยปากเป็นลำดับถัดมา
「ฉันก็ไม่ได้อยากจะมาเห็นหน้าคุณเป็นครั้งที่สองหรอกนะ
แต่เพราะการกระทำอันไร้หัวคิดของคุณ ชีวิตอันสงบสุขของฉันต้องพังทลาย
หลังจากคุณไปถูกประกาศจับตามอำเภอใจทำให้ฉันใช้ชีวิตอย่างสวยหรูต่อไปไม่ได้
............ความผิดนี้คิดจะรับผิดชอบยังไง?」
อลิซาเบธนี่โยนความผิดกันได้แบบไร้เหตุผลจนน่าตกใจ
「ผมน่ะ...........อิจฉาความเนื้อหอมของคุณ อา โคตรอิจฉาเลย!
เพราะงั้นถึงได้ทรยศไงล่ะ!ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้พวกที่มีแฟนตายไปซะให้หมด!
สมน้ำหน้า!」
ปิแอร์นี่จะพาลเกินไปแล้ว!? ว่าแต่นั่นอ่ะนะเหตุผลของการทรยศ!?
งั้นที่ชั้นเดาไว้ตอน【ป่าแห่งรักอันน่าเศร้าไร้สินสุด】ก็ตรงเผงอ่ะดิ!
「ไอ้เผ่าปีศาจโสโครกอย่างพวกแกควรอยู่เฉยๆยอมให้ตัวข้าผู้นี้ฆ่าแท้ๆ..........
กลับกำแหงกล้ามาต่อต้าน!อย่างนี้มันต้องฆ่าพรรคพวกของแกต่อหน้าอีกรอบ
อา อยากเห็นสีหน้าที่บิดเบี้ยวจากความสิ้นหวังของแกเหลือเกิน!」
หมอนี่ผู้กล้าจริงดิ!? จะคลั่งเกินไปหน่อยมั้ย!?
ก็ไม่ค่อยเข้าใจแต่ก็สมกับเป็นราชาวิญญาณร้ายกันดี
เรื่องนั้นช่างเถอะ ดูเหมือนพวกเซนอสจะหวั่นไหวอย่างหนัก
กับการปรากฏตัวของพวกอลิซาเบธแต่ว่านะ............
「พวกเจ้าเป็นตัวขัดขวางการคืนชีพของพวกเรา เพียงแค่นั้นก็ยกโทษให้ไม่ได้แล้ว
เพราะงั้นพวกเจ้าต้องตายอย่างน่าสังเวชที่สุ-------แอ่ฟ!?」
『อ้ะ!?』
ชั้นต่อยหน้าเอลชูตัสที่3ที่ยิ้มอย่างน่ารังเกียจทั้งยังพล่ามอย่างภูมิอกภูมิใจ
ผลลัพธ์ก็คือตั้งแต่คอของเอลชูตัสที่3ขึ้นไปหายวับไปเลย
ไม่นานนักก็กลายเป็นเม็ดแสงสลายไปทั้งอย่างนั้น
การกระทำของชั้นไม่ใช่แค่พวกเซนอส พวกอลิซาเบธก็อึ้งจนพูดไม่ออก
แบบว่า ต่อยผีนี่มันไม่รู้สึกอะไรเลยแฮะ
คิดอย่างนั้นไปพลางชั้นก็อ้ามือหุบมือนึกย้อนถึงสัมผัสเมื่อกี้
จากนั้นก็หันไปถามพวกเซนอส
「ในเมื่อเจ้าพวกนี้เป็นราชาวิญญาณร้ายคงจัดการได้สินะ?」
『จัดการไปแล้วค่อยถามเนี่ยนะ!?』
พวกเซนอสตบมุขกลับมาอย่างพร้อมเพรียงกัน