ตอนที่ 9 อาวุธระดับตำนาน
「.........ก่อนอื่นก็เก็บดรอปไอเท็มก่อนแล้วกัน」
ชั้นปราบAsh wolfได้ง่ายซะจนได้แต่เข้าไปเก็บดรอปไอเท็มโดยพูดอะไรไม่ออก
『เขียวยักษ์ของหมาป่าขี้เถ้า』.......เขี้ยวอันใหญ่โตของAsh wolf
แหลมคมขนาดเจาะเหล็กแผ่นบางๆได้อย่างง่ายดาย
『หนังของหมาป่าขี้เถ้า』.......หนังสีเทาที่เป็นเอกลักษณ์ของAsh wolf
เนื้อสัมผัสดีพึลึกและทนทานเวทย์สูง เมื่อนำไปแปรรูปเป็นเครื่องป้องกันจะกลายเป็นของชั้นเยี่ยม
『เนื้อของหมาป่าขี้เถ้า』.......เนื้อของหมาป่าขี้เถ้า ไม่ใช่ว่ากินสดๆหรือเอาไปปรุงแล้วจะกินไม่ได้
แต่จะไม่อร่อย ต้องเอาไปแช่น้ำเกลือให้เนื้อชุ่มเกลือก่อนถึงจะอร่อย
ตรวจสอบดรอปไอเท็มก็ออกมาแบบนี้
ชื่อหมาป่าขี้เถ้าที่ว่านี่...........ดูดีไม่หยอกเลยนะ
นอกจากนั้นพลังของเขี้ยวนี่ก็พึลึกดีแฮะ เจาะเหล็กแผ่นได้ด้วย...............
「เอาเถอะก็ไม่ได้เว่อร์อะไรมากนี่นา
เขี้ยวนี่ก็เอาไปติดกับตะบองลิงเจ้าปัญญาที่ชั้นใช้อยู่ให้กลายเป็นหอกแทนได้แฮะ..........」
เชือกที่ไม่มีก็เอาเถาวัลย์มาพันแทนได้มั้ง?
「ก็คงประมาณนี้แหละนะ」
แต่ว่าเนื้อนี่สิ！ดันต้องใช้เกลือซะได้.............
แถวๆนี้ก็ไม่มีที่ให้เก็บเกลือด้วย
ถึงอาจจะมีที่เก็บหินเกลือได้อย่างคาดไม่ถึงที่ชั้นไม่รู้
แต่ยังไงตอนนี้ก็ยังเป็นสถานที่ๆข้อมูลของชั้นกับข้อมูลของClever monkeyไม่รู้อยู่ดี
วันหลังอาจจะได้เกลือมาก็ได้ เก็บไว้ก่อนก็ไม่เสียหาย
ชั้นโยนดรอปไอเท็มที่ตรวจสอบแล้วทั้งหมดเข้าไปในไอเท็มบ็อก
แต่ทั้งๆที่ตรวจสอบเปลี่ยนเป็น『ตรวจสอบขั้นสูง』แล้วแต่ตอนนี้กลับไม่ค่อยมีประโยชน์
เอาเถอะก็ยังใช้บอกประสิทธิภาพของไอเท็มได้แหละนะ
แถมแสดงแม้แต่วิธีใช้ให้มีประสิทธภาพเหมือนอย่างครั้งนี้
พืชที่ออกมาเป็น『?』ก็ไม่มีอีกแล้วด้วย
ทว่าหากอีกฝ่ายเป็นมอนเตอร์ก็ยังแสดงแค่ชื่อกับLvอยู่ดี
ไม่เคยให้เห็นสเตตัสเลยสักครั้ง
แต่ก็นะมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับชั้นที่เอาแต่ล่าClever monkeyซักเท่าไรหรอก
「เอาล่ะต่อไปก็...........」
พูดไปพลางเคลื่อนสายตาไปยังการ์ดหลายแผ่นที่ตกอยู่
「สกิลการ์ด.........」
ถึงสกิลของClever monkeyจะมีหมดแล้วแต่สกิลของAsh wolfยังไม่มีเลย.......
อีกอย่างคือตั้งแต่ที่ลุยมาจนถึงตอนนี้ไม่รู้ทำไมสกิลการ์ดถึงไม่ออกมาอีกเลยซักใบ
คงเป็นแบบว่าสกิลการ์ดที่ชั้นเรียนรู้แล้วจะไม่ออกมาอีกล่ะมั้ง
มันจะสะดวกไปหน่อยมั้ย แยกส่วนสมบูรณ์แบบเนี่ย............
และแล้วก็ตรวจสอบการ์ดด้วยความอยากรู้และคาดหวังเล็กๆ
『สกิลการ์ด≪เขี้ยวคู่≫』.......สามารถเรียนรู้สกิล『เขี้ยวคู่』ได้
『สกิลการ์ด≪ค้นหาศัตรู≫』.......สามารถเรียนรู้สกิล『ค้นหาศัตรู』ได้
『สกิลการ์ด≪เล็บแกร่ง≫』.......สามารถเรียนรู้สกิล『เล็บแกร่ง』ได้
『เมจิคการ์ด：ธาตุน้ำสูงสุด』.......สามารถใช้เวทมนตร์ธาตุน้ำได้
「.........หา?」
ชั้นที่กำลังตรวจสอบอยู่ก็พลางเอียงคอด้วยคำศัพท์ที่ไม่คุ้นเคย
ม เมจิคการ์ด?
ไอ้การ์ดสีเขียวๆที่มีอยู่ในการ์ดเกมส์นั่นน่ะเหรอ?
ไม่สิ ยิ่งกว่านั้นประสิทธิภาพมัน............เอ๋ ถ้าใช้เมจิคการ์ดนี่ชั้นก็จะเป็นจอมเวทได้งั้นเหรอ?
ไม่ต้องรอให้อายุ30ด้วย?
ระหว่างที่คิดแบบนั้น สกิลการ์ดกับเมจิคการ์ดก็กลายเป็นแสงแล้วเข้ามาในตัวชั้น
จากนั้นเสียงก็เข้ามาในหัว
『สกิล≪เขี้ยวคู่≫ได้เรียนรู้แล้ว
สกิล≪ค้นหาศัตรู≫ได้เรียนรู้แล้ว
สกิล≪เล็บแกร่ง≫ได้เรียนรู้แล้ว
สามารถใช้สกิลธาตุน้ำได้แล้ว』
「.............อุหวา............」
ชั้นต้องอุทานออกมาแหงอยู่แล้ว
คิดว่าชินแล้วนะเนี่ย............
แต่พอมาเรียนรู้สกิลได้พรวดเดียวแบบนี้ก็ยังรู้สึกแปลกอยู่ดีแฮะ
ถึงจะเหมือนตอนClever monkeyแต่ก็ยังดีใจไม่ลงอยู่ดี ทำไมกันนะ?
เอาเถอะคงเพราะไม่ใช่พลังที่ได้มาด้วยตัวเองล่ะมั้ง
แต่ก็นะถ้าไม่แข็งแกร่งก็เอาชีวิตไม่รอด.........ไม่ต้องไปคิดให้มันมากดีกว่า
เดิมทีคนทั่วไปอย่างชั้นเรื่องเรียนรู้สกิลด้วยตัวเองนี่ไงก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว
.........ยิ่งความทนทานนี่ไม่ต้องพูดถึง
พอส่ายหัวสะบัดความคิดนั้นทิ้งไปแล้วก็ยืนยันประสิทธิภาพของสกิลดูทันที
『เขี้ยวคู่』.......แต่เดิมเป็นสกิลที่ทำการโดยใช้เขี้ยว
เมื่อถืออาวุธสองมือจะปล่อยออกไปพร้อมกันทั้งสองข้าง
ในวังวนนั้นจะสามารถหลบการโจมตีของศัตรูและเคาน์เตอร์กลับไปได้
『ค้นหาศัตรู』.......กลิ่นไอ อุณหภูมิ พลังเวท พลังชีวิตด้วยการมองทั้งหมดนี้
ผู้ใช้มีสกิลนี้จะสามารถรับรู้ถึงตัวตนของสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในรัสมี10เมตรได้
『เล็บแกร่ง』.......เป็นท่าสังหารที่ปล่อยออกจากเล็บ หาควบคุมดีๆจะใช้สังหารได้ในครั้งเดียว
「..............」
ชั้นใบ้กินไปเลย
สกิลทุกอันมันจะผิดปกติเกินไปแล้ว...........！
ยิ่งเขี้ยวคู่นี่จะไม่เว่อร์ไปหน่อยเหรอ！
หลบการโจมตีของศัตรูแล้วตัวเองก็พลางใส่ดาเมจศัตรูไปด้วย！นี่มันเคาน์เตอร์ชัดๆ！
ส่วนค้นหาศัตรูนี่..........ดูท่าจะเป็นสกิลที่มีประโยชน์ที่สุดในป่านี้แล้วล่ะนะ
Ash wolfนี่เจ๋งจริงๆเลยน้า............. ถึงจะถูกชั้นเชือดในทีเดียวก็เถอะ
คงฟลุ๊คเท่านั้นล่ะมั้ง
เล็บแกร่งนี่เหมือนเท้าสังหารเวอร์ชั่นมือยังไงไม่รู้แต่อย่างนี้ใช้สะดวกกว่า
อันนี้ก็มีประโยชน์ แต่ว่าถ้าไม่ใช้จากเล็บนี่จะยิงออกมาไม่ได้เหรอ?
นี่ก็จำเป็นต้องไปลองยืนยันดูทีหลัง
「ทีนี้ก็............ประสิทธิภาพของเมจิคการ์ด........」
『เวทธาตุน้ำ：สูงสุด』.......เชี่ยวชาญถี่ถ้วนในเวทธาตุน้ำ สามารถใช้เวทธาตุน้ำได้ทั้งหมด
「มันจะโกงเกินไปแล้ว!?」
น่ากลัวเฟ้ย!? นี่ไม่ใช่ระดับที่ทำให้ชั้นจัดอยู่ในหมวดจอมเวทแล้วนะเฮ้ย............！
อยู่ๆก็ชำนาญเวทธาตุน้ำซะงั้นอ่ะ!? นี่คือผลึกแห่งความพยายามของAsh wolfไม่ใช่เหรอไง！
รู้สึกอยากขอโทษยังไงไม่รู้เลยนะเนี่ย!?
แต่ขอโทษก็ใช่ว่าจะยกโทษให้ได้.......！
ก็ดูสิ ทั้งที่ชั้นไม่ได้พยายามอะไรเลยซักกะนิด
แต่ชั้นกลับได้เวทธาตุน้ำที่เป็นผลมาจากความพยายามอย่างหนักหนาสาหัสมาแบบง่ายๆเลยนะ?
ลองเป็นชั้นบ้างได้เคียดแค้นไปชั่วชีวิตแน่
แต่ข้อมูลของเวทธาตุน้ำก็ยังพลั่งพรูเข้ามาในหัวของชั้น
「............ยังไงดีล่ะ ขอโทษด้วยนะ...........」
คงพูดได้แค่นี้แหละนะ
「ป ปรับอารมส์แล้วไปของอันต่อไปดีกว่า.........」
ที่ชั้นถืออยู่ตอนนี้คือสมุดโน๊ตเหมือนตอนที่ได้ข้อมูลของClever monkeyมา
ซึ่งบนสมุดโน๊ตเขียนว่า『ข้อมูลของAsh wolf』
ก่อนอื่นชั้นเลยเปิดสมุดโน๊ตดู
『Ash wolfนั้นเป็นหมาป่าที่อาศัยอยู่ในพื้นที่หรือดันเจี้ยนระดับสูง
ถึงแม้จะถูกเรียกว่าหมาป่าขี้เถ้าก็ใช้เวทธาตุไฟไม่ได้เลยสักอย่างแต่กลับใช้เวทธาตุน้ำได้
เวลาเลี้ยงลูกเท่านั้นที่จะเคลื่อนไหวกันเป็นกลุ่มเพราะโดยพื้นฐานจะเคลื่อนไหวตัวเดียว
แล้วยังหวงเขตแดนมาก จึงทำให้ทะเลาะกันในหมู่พวกพ้องบ่อยๆ
ทั้งยังการแย่งชิงเขตแดนที่มีมากนั้นทำให้เชี่ยวชาญด้านความไวในการจับกลิ่นไอด้วย
แม้จะเคลื่อนไหวตอนกลางวันแต่บางครั้งก็มีออกมาตอนกลางคืนเช่นกัน』
「แล้วไหงถึงชื่อหมาป่าขี้เถ้าได้ล่ะ?」
เอาเถอะเหตุผลคงเพราะขนสีเทานั่นล่ะมั้งแต่ว่านะ.............จะตั้งชื่อให้ต่างไปอีกซักนิดก็ได้...........
แต่ว่าหากินกลางคืนด้วยเหรอ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เคยถูกจู่โจมตอนกลางคืนเลยนี่นา
ก็นะอาจเป็นเพราะเอาแต่นอนบนต้นไม้เผื่อไว้ล่ะมั้ง............
คิดแบบนั้นแล้วพลางพลิกไปหน้าถัดไป
『ชีวประวัติของAsh wolf』
「ก็บอกแล้วไงว่าจะยิ่งใหญ่ไปไหน！」
หัวข้อให้มันลดระดับลงมาหน่อยไม่ได้เหรอ!?............เอาเหอะ
สุดท้ายหลังจากพลิกหน้าที่เขียนว่าชีวประวัติของAsh wolf
ก็มีข้อมูลของพืชชนิดใหม่ที่มีประโยชน์หลายๆตัว
กับชื่อมอนเตอร์ตัวอื่นๆที่อาศัยอยู่ในป่านี้เขียนเอาไว้อยู่
และแล้วสมุดโน๊ตก็กลายเป็นแสงแล้วเข้ามาในตัวชั้น
สุดท้ายขอบเขตแผนที่ที่อยู่ในหัวของชั้นก็ขยายเพิ่มจากแผนที่ที่ได้จากข้อมูลของClever monkey
ทว่าแผนที่ของทั้งClever monkeyและAsh wolfกลับมีส่วนที่ทาสีดำตรงส่วนเดียวกันเลย
ตอนที่ดูแผนที่ของClever monkeyคิดว่าตรงส่วนที่ทาสีดำอาจจะอยู่นอกเขตแดนที่Clever monkey
เคลื่อนไหวก็ได้เลยไม่ได้ใส่ใจอะไรแต่พอมาคิดดูแม้แต่แผนที่ของAsh wolfก็ยังทาสีดำตรงส่วนเดียวกัน
เพราะงั้นอาจจะมีอะไรอยู่ก็ได้
「อืมมมม...................อย่างนี้จำเป็นต้องตรวจสอบดูหน่อยแล้ว」
ไม่แน่ว่าอาจได้เจอวิธีออกจากป่านี้ก็ได้
งั้นทำไมจากข้อมูลของClever monkeyหรือข้อมูลของAsh wolfที่ได้ในตอนนี้
ถึงไม่หาวิธีออกจากป่านี้กันล่ะ
「ช่างเหอะ ตอนนี้ถ้าไม่คิดหาทางเอาชีวิตรอดไว้ก่อนล่ะก็........」
ชั้นเองก็ยังLV1อยู่ด้วย
「งั้นต่อไปก็...........」
ที่หยิบถัดมาคือลูกแก้วสเตตัสของAsh wolf
『พลังเวท:10000』
『พลังโจมตี:9874』
『พลังป้องกัน:1230』
『ว่องไว:8762』
『โจมตีเวท:5553』
『ป้องกันเวท:4887』
『โชค:20』
『เสน่ห์:1000』
「โชคต่ำจัง！」
ไหงเด่นมาอันเดียวแบบนี้ล่ะ!?
จะว่าไปทำไมโชคของมอนเตอร์ที่ชั้นเจอถึงได้ต่ำกันแบบนี้อ่ะ!?
อ๋อแบบนั้นสินะ? คือถ้าได้มาเจอคนอย่างชั้นนี่ถือว่าซวยเช็ด? บัดซบเอ๊ย！
นอกจากนั้น เสน่ห์สูงชิบ！ขนาดชั้นยังเป็นช่องว่างอยู่เลยนะเฟ้ย！
「...........เอาฟะช่างเถอะ มันก็แปลได้ด้วยว่าจะมาเพิ่มในช่องเสน่ห์ของชั้นอีก100นี่นา」
ดีจังเลยเนอะ！อีกไม่นานก็จะได้เสน่ห์คืนมาแล้วเนอะ！
..........ไม่ไหวแฮะ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีความมั่นใจเลยซักนิด
ท่ามกลางความรู้สึกที่หนักอึ้งนั้นลูกแก้วสเตตัสทั้งหมดก็เข้ามาในตัวชั้น
จากนั้นก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังให้แล้วสุดท้ายก็ได้เวลาเปิดกล่องสมบัติที่เหลืออยู่
「อาวล่ะ............มีอะไรอยู่ข้างในกันน้า?」
ความรู้สึกที่หนักอึ้งนั้นเปลี่ยนเป็นความตื่นเต้นที่จะได้เปิดกล่องสมบัติในพริบตาเดียว
ของที่เต็มไปด้วยความลับอย่างกล่องสมบัติเนี่ยเวลาเปิดมันก็ต้องตึงเครียดอยู่แล้วเนอะ！
「จะมีอะไรออกมาบ้างน้า?」
พูดไปพลางเปิดกล่องสมบัติไป
พอเปิดดูก็มีของข้างในคือดาบสั้นเล่มนึง
「โอ้............」
หยิบออกจากกล่องเอามาถือดู
ไม่ได้มีประดับตกแต่หรูหราแต่ตรงนั้นตรงนี้กลับอัญมณีสีน้ำเงินที่ส่องแสงอย่างมีเสน่ห์ฝังเอาไว้
ให้ความรู้สึกเกรงขามอย่างน่าประหลาด
ชั้นเลยใช้ตรวจสอบกับดาบสั้นที่ได้มาทันที
『ดาบสั้นมณีภูตน้ำ』.......เป็นดาบสั้นที่มีวิญญาณภูตน้ำซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นสาเหตุของน้ำท่วมใหญ่
ที่ทำให้ผู้คนตายไปมากมายสิงสถิตอยู่
อาวุธระดับตำนาน มีน้ำคลุมใบมีดเพราะช่วยเพิ่มความคมให้มากยิ่งขึ้นทั้งยังทำให้ใบมีดไม่เป็นรอย
หากใช้เวทธาตุน้ำจะลดปริมาณการใช้พลังเวทมากทีเดียว ประสิทธิภาพของเวทธาตุน้ำก็เพิ่มขึ้นมากด้วย
「หา!?」
อยู่ดีๆได้ของสุดยอดมาได้ไงฟะเนี่ย!? ยิ่งกว่านั้นระดับตำนานด้วยนะ！
ระดับตำนานที่ว่านี่คือระดับของแรร์ที่แบ่งตามความเหมาะสม
จากความรู้ต่างโลกที่ได้จากพระเจ้า ระดับของแรร์จะมีอยู่ประมาณนี้
ระดับทั่วไป.......เป็นอาวุธหรือเครื่องป้องกันที่มีขายตามร้านทั่วไป ปกติก็สามารถสร้างเองได้
ระดับหายาก.......เป็นอุปกรณ์ระดับต่ำที่สุดที่ดรอปจากมอนเตอร์
ส่วนมากเป็นพวกอุปกรณ์ที่มีประสิทธิภาพอำนวยความสะดวก
ระดับพิเศษ.......ส่วนมากจะได้จากมอนเตอร์ที่แข็งแกร่ง
โดยมากแล้วจะมีประสิทธิภาพที่เอื้ออำนวยกับการต่อสู้
ระดับล้ำค่า.......จะได้มาจากกล่องสมบัติในดันเจี้ยนหรือมอนเตอร์ที่แข็งแกร่ง
มีประสิทธิภาพที่ทรงพลัง
ระดับตำนาน.......ได้จากกล่องสมบัติในดันเจี้ยนระดับสูงหรือจากมอนเตอร์แข็งแกร่งที่โอกาสดรอปต่ำ
มีประสิทธิภาพทรงพลัง2อย่างขึ้นไป
ระดับเทพนิยาย.......ได้จากกล่องสมบัติในดันเจี้ยนระดับสูงมากหรีอดรอปต่ำสุดๆในมอนเตอร์แข็งแกร่ง
เนื่องจากมีผู้ถือครองอยู่น้อย จึงไม่รู้ประสิทธิภาพเท่าไรนัก
ระดับมายา.......ไม่รู้วิธีได้มา ประสิทธิภาพเองก็ไม่ชัดเจน
........ทำไมต้องมีระดับแรร์ให้ถึงระดับมายาด้วยก็ไม่รู้เนอะ
ก็ดูสิ ทั้งวิธีได้มาทั้งประสิทธิภาพก็ไม่รู้
งั้นจะมีไปทำไมล่ะ?
นี่คือสิ่งที่ชั้นคิดตอนที่ดูหัวข้อระดับแรร์จากสมุดโน๊ตความรู้ต่างโลกที่ได้มาจากพระเจ้า
แต่ว่านะถึงประสิทธิภาพก็ไม่ชัดเจน วิธีได้มาก็ไม่รู้แต่อาจจะมีใครได้มาแล้วอย่างคาดไม่ถึงก็ได้นา
ยังไงก็ตามแต่ ระดับตำนานก็เทียบได้ในลำดับแรร์ตามนี้แหละ
Ash wolfนี่ตกลงเก่งจริงๆด้วย
ในทางกลับกันClever monkeyนี่ก็อ่อนซะจริง ได้แค่ระดับหายากเอง
แต่ก็จัดการได้แบบฟลุ็คๆ...........
Ash wolf เอ๋ย ต้องขอโทษด้วยนะ
「เอาเถอะไหนๆได้มาแล้วงั้นใส่เลยแล้วกัน！」
ชั้นเอาดาบสั้นสอดเข้าตรงเข็มขัดทันที
แถมรู้สึกใส่ได้พอดีแบบนี้เลยไม่ต้องห่วงเรื่องตกหายด้วย
「.............โอ๊ะ? มีอยู่อีกอันแฮะ」
หลังจากที่ใส่ดาบสั้นแล้วก็มองลงไปในกล่องอีกครั้ง
แล้วหยิบกำไลสีดำที่มีอัญมณีสีเหลืองฝังอยู่ออกมา
「นี่ก็ดรอปไอเท็มด้วยเหรอ?」
เพราะคิดไปก็ไม่เข้าใจเลยรีบๆตรวจสอบไปซะ
『กำไลค่ำคืน』.......อุปกรณ์สวมใส่ระดับพิเศษ สามารถมองเห็นได้เหมือนกลางวันแม้เป็นยามค่ำคืน
「ประสิทธิภาพมันไม่สมตัวมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ！」
Ash wolf เนี่ยมันจะพิลึกไปหน่อยมั้ย.........！ถึงหากินกลางคืนได้จริงๆก็เถอะ！
หนำซ้ำที่หากินกลางคืนได้เหมือนกลางวันเนี่ย.........ถึงในด้านการเคลื่อนไหวจะสุดยอด
แต่ก็ยังรู้สึกแปลกๆอยู่ดีแฮะ
「...........ใส่ด้วยเลยแล้วกัน」
ก็มันเจ๋งนี่นา
ชั้นเอากำไลค่ำคืนใส่ไว้ที่มือขวา
「เอาล่ะ...........สุดท้ายก็เงินล่ะนะ」
บอกตามตรงถึงเงินจะเพิ่มขึ้นก็เถอะ............
คิดไปพลางหยิบถุงออกมาจากกล่องสมบัติ ในนั้นมีเหรียญทองคำขาว3อัน ทองคำ70อัน
「บอกแล้วไงว่าไม่เอาเงินเพิ่มมากกว่านี้แล้ว!?」
จะไปใช้ที่ไหนได้ฟะ!?............ไม่สิ ออกจากป่าไปได้ก็จำเป็นเองแหละ
「เอาเถอะ..........ยังไงพอใส่ไปในไอเท็มบ็อกมันก็แค่เพิ่มตัวเลขตรงช่องสเตตัสเท่านั้นเองนี่นา」
ทันทีที่ถอนหายใจแล้วพูดอยู่นั้นเอง
『ยืนยันการได้รับประสบการณ์จำนวนมาก เริ่มดำเนินการวิวัฒนาการ』
「ชิบ-----------」
ชั้นลืมสนิทเลย
ที่ปราบศัตรูที่เก่งกว่าClever monkeyอย่าง Ash wolfได้นั่นก็หมายความว่า-----
「อ๊ากกกกกกกกกกกก！」
เจ็บปวดแสนสาหัสอีกแล้วไงล่ะ！
「หัวมันอ๊าาาาาาาาาาาา！จะแตกแล้ววววววววววว！」
เพราะหลังๆมานี่ก็ตั้งท่าเตรียมไว้ตลอดเลยคิดว่าคงพอทนได้แล้วแท้ๆ！
ไหงมันยังเกินรับได้แบบนี้ฟะ！
「Nooooooooooooooo ！」
ด้วยอะไรหลายๆอย่างชั้นอดทนกับความเจ็บปวดแสนสาหัสที่หัวได้แล้ว
ก็ไม่คิดหรอกว่าจะได้พักเพราะต้องเตรียมรับความเจ็บปวดแสนสาหัสที่ใบหน้าต่อ
「------------------อึก！」
หน้าเจ็บปวดแบบไม่ธรรมดาแน่นอน！
แต่ชั้นก็พยายามกัดฟันอดทนไม่ให้ร้องออกมา
ที่หน้าจึงจบไปในสภาพนี้แล้วชั้นก็อดทนกับความเจ็บปวดแสนสาหัสที่ลำตัวต่อ
「ฟู่！ฟู่！」
อยากตะโกนใจจะขาด
แต่ถ้าร้องออกไปได้เหมือนตอนที่เจอClever monkeyแน่
ชั้นเลยพยายามอดทนสุดชีวิตไม่ให้ร้องออกไปต่อ
แต่ทว่า---------
「-----------ท่อนล่างนี่ยังไงก็ไม่ไหวเฟ้ยยยยยยยยย！」
ขาน่ะยังดี ถึงเจ็บปวดก็ยังทนไหว
แต่ไอ้ตรงนั้นเนี่ยยังไงก็ทนไม่ได้หรอกเฟ้ยยยยยยยยย！
「ไม่เอาแล้ววววววววววววววววว！ฟังชั่นความเป็นชายของชั้นมันอ๊าาาาาาาาาาาาาาาา！」
อ้าวก็ไม่เห็นจำเป็นนี่นา? ..............อย่าพูดเรื่องน่าเศร้าแบบนั้นสิ！
แต่ว่ามีแต่ท่อนล่างนี่แหละที่ทนความเจ็บปวดแสนสาหัสไม่ไหว แล้วยังมีเสียงป็อกแป็กออกมาด้วย
แม้ว่าชั้นต้องทนความเจ็บปวดแสนสาหัสมาจนถึงตอนนี้ ก็ยังไม่มีสักครั้งเลยที่สูญเสียความเป็นชายไป
เพราะงั้นสบายใจได้
「แต่ก็ยังเจ็บเหลือหลายเลยเฟ้ยยยยยยยยยยยย!?」
สบายใจไม่ได้เลยสักนิด!?
ครั้งนี้ก็มีเสียง กลุ๊ก！ปั๊ก！แป็ก！ออกมาด้วย！
...........แต่คิดไปเองรึเปล่าน้า รู้สึกตรงนั้นมันใหญ่กว่าตอนโลกเดิมมากเลย
เอาเถอะคงเพราะตอนที่ทำธุระเอาแต่มองอยู่ตลอด มันเลยหลอกตาล่ะมั้ง
ด้วยอะไรหลายๆอย่างในที่สุดชั้นก็อดทนผ่านความเจ็บปวดแสนสาหัสที่เรียกได้ว่าทรมานกันมาได้
「แฮ่ก..........แฮ่ก............แฮ่ก.........」
ต ตรวจดูสเตตัสดีกว่า..............
ถึงชั้นยังหายใจไม่เป็นจังหวะแต่ก็มีแค่การตรวจดูสเตตัสเท่านั้นที่ยังไม่ลืม
