ตอนที่ 86 งานประลองยุทธภายในโรงเรียน～การเผชิญหน้าแห่งโชคชะตาของพี่น้อง～
ทุกคนตะลึงกับการกระทำอันกะทันหันของเลออนที่มุ่งหน้าไปยังสนามแข่ง
พอเห็นแบบนั้นบูลุคที่ได้สติกลับมาเร็วที่สุดจึงตะโกนเรียก
「โอ้ย เลออน！จะทำอะ--------」
「ถอนคำพูดซะ！」
เลออนตะโกนเสียงดังอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
「อ๋า? ไม่ค่อยได้ยินเลยฟ่ะ?」
「ก็บอกให้ถอนคำพูดไง！」
พอไปหยุดยืนประจัญหน้ากับนักเรียนอีกฝ่ายที่สนามแข่ง
เลออนก็พูดอย่างรุนแรงออกมาอีกครั้ง
「แกน่ะ............จะวางท่าไปถึงเมื่อไร? หา!? แล้วนี่มันถ้อยคำที่ใช้กับพี่ชายเหรอไง!?」
「!」
นักเรียนอีกฝ่ายทำท่าข่มขู่ไปพร้อมกับยิ้มแบบดูถูกคนอื่นพลางพูดกับเลออน
เลออนที่ฟังแสดงอาการหวาดกลัวไปนึดนึงแต่ก็เรียกสติได้ทันที
พลางหันสายตาแหลมคมไปหาอีกฝ่าย
「เรื่องนั้นไม่สนหรอก！ถอนคำพูดที่ดูถูกทุกคนเดี๋ยวนี้นะ！」
「พูดว่าไร้ความสามารถกับพวกไร้ความสามารถมันผิดตรงไหน?
หรือเพราะแทงใจดำเลยเจ็บใจ? แกเองตอนนี้ก็ใช้เวทมนตร์ไม่ได้เป็นของเหลือนี่เนอะ?」
「แล้วไงล่ะ！จะดูถูกผมยังไงก็ได้
แต่...........แกไม่มีสิทธิปฏิเสธความพยามยามของทุกคน！」
「.........ใช้คำว่า≪แก≫กับพี่งั้นเหรอ? ........ชักจะพูดจาลามปามใหญ่แล้วนะ
.........งั้นก็ดี มาต่อต้านข้าที่เป็นพี่ เดี๋ยวได้เสียใจอย่างที่เคยโดน.........」
「ไม่ทางเสียใจ เพราะผมไม่มีทางยกโทษให้คุณ」
ตรงหน้าทั้งสองคนราวกับเกิดประกายไฟ
..........มันกะทันหันเกินไปเลยไม่เข้าใจแต่ดูเหมือนว่านักเรียกอีกฝ่ายจะเป็นพี่ชายเลออน
อีกทั้งยังเป็นต้นเหตุของแผลใจที่เลออนมีด้วย
『น นี่มันยังไงกันคะเนี่ย? คุณไมเคิล..........』
『แหม คนนอกอย่างผมไม่รู้หรอกคร้าบ.........
ทว่าจากรูปการณ์น่าจะมีสายสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาต่อกัน』
『นั่นสิ............อย่างไรก็ตามแต่ ไหนๆก็มาเผชิญหน้ากันในสนามแข่งแบบนี้
มาจัดการปัญหาด้วยการต่อสู้กันเถอะค่ะ！
ว่าแต่นี่เอาปัญหาในครอบครัวมาเกี่ยวอีกแล้วนะคะ！』
『เห็นด้วยเลยคร้าบ』
ใช่เลย！
เห็นเลยว่าเป็นความมืดของครอบครัวที่ยุ่งยาก！
『แต่ว่า ก็นะ........ในเมื่อทั้งสองคนอยากจะลุยกัน งั้นก็มาเริ่มการแข่งกันต่อเถอะ！』
พิธีกรนี่ไม่คิดมาเลยเนอะ！
ช่วยอ่านบรรยากาศสักหน่อยได้มั้ย!? ไม่สิ บรรยากาศน่าอึดอัดนั่นก็ไม่น่าอ่านนักหรอก！
『ถ้างั้น！ด้วยการที่ทั้งสองฝ่ายเห็นชอบเพราะงั้นจะต่อกันเลยนะคะ！
ผู้เข้าแข่งฟรีตห้องSกับเลออนห้องF！การแข่ง........เริ่มได้！』
พร้อมกับการให้สัญญาณของคุณลิลลี่การแข่งก็ได้เริ่มต้นขึ้น
จู่ๆชั้นก็เห็นบอลแสงห้าสีปรากฏขึ้นรอบตัวเลออน
「น นี่.......รอบตัวเลออนเห็นมีอะไรลอยอยู่รึเปล่า?」
「หือ? ผมไม่เห็นอะไรเลยนะ.........」
『เห็นอะไรเหรอ?』
「ไม่เห็นจะมีอะไรเลย～」
กับคำถามของชั้นพวกบูลุคตอบกลับมาแบบนั้น
ไม่อยากเชื่อเลยว่าบอลแสงรอบตัวเลออนที่เห็นจะมีแค่ชั้นคนเดียว
ถ้างั้นซาเรียกับรูรูเนะก็คงมองไม่เห็นเหมือนกัน
มันกะทันหันเกินไปหน่อยจนคิดว่าชั้นตาฝาดเพราะนอกจากชั้นแล้ว
ไม่มีคนที่เห็นการเปลี่ยนแปลงของสิ่งที่เกิดรอบตัวเลออนเลย
แต่เพื่อเป็นการยืนยันเลยมองไปทางอัฒจรรย์ มีเพียงคุณบาน่าเท่านั้นที่เปิดตากว้าง
........คุณบาน่ากับชั้นเห็นแต่คนอื่นมองไม่เห็นนี่...................ไม่เข้าใจขึ้นไปอีกแฮะ
ระหว่างที่เอียงคอสงสัย บอลแสงสีส้ม เขียว เหลือง น้ำเงิน แดงที่อยู่รอบตัวเลออน
ก็ลอยไปรอบๆตัวเลออนอย่างร่าเริง
ดูเหมือนว่าแสงนั้นเลออนเองก็เห็นหนำซ้ำยังพูดคุยกับสิ่งนั้นได้อีกต่างหาก
ขณะที่สนใจอยู่กับเรื่องนี้ ฟรีตที่ถูกปล่อยทิ้งไว้จนถึงตอนนี้ก็โกรธจนหน้าแดง
「ม มาเมินข้าที่อยู่ตรงหน้าแบบนี้........ไม่ยกโทษให้เด็ดขาด！」
อย่าโกรธกับเรื่องแค่นี้เลยน่า........นี่ขาดแคลเซียมรึเปล่า? ไปดื่มนมซะบ้างเถอะ
ชั้นเมินฟรีตที่ตัวสั่นแล้วใช้ประโยชน์จากพลังหูระดับสัตว์ประหลาด
ฟังว่าเลออนคุยอะไรกันอยู่
『ในที่สุดก็พูดคุยกับเธอได้สักที！』
『ดีใจจังเลย！』
『กลัวแทบแย่แน่ะนึกว่าจะสิ้นหวังไปทั้งอย่างนั้นซะแล้ว～！』
『แต่ยืนหยัดขึ้นมาได้อย่างนี้ค่อยยังชั่วหน่อย！』
『พลังมิตรภาพสินะ！』
เสียงจากแสงเป็นแบบเด็กๆทั้งนั้นแถมดูท่าทางจะดีใจที่สามารถคุยกับเลออนได้ด้วย
「พ พวกเธอคือ.....?」
『พวกเราคือภูต！』
『แถมไม่ใช่ภูตธรรมดาด้วยนะ? เป็นภูติผู้ยิ่งใหญ่！』
『ภูติผู้ยิ่งใหญ่แห่งดิน น้ำ ลม ไฟ สายฟ้า！』
「ท ภูต!?」
เหลือเชื่อ ตัวตนของแสงที่เลออนคุยด้วยคือภูต
แล้วการที่คุณบาน่ามองเห็นในขณะที่ทุกคนมองไม่เห็นเพราะเป็นเอลฟ์สินะ
ส่วนที่ชั้นเห็นเพราะสกิล『ตาพิภพ』
ก็มีเขียนด้วยนี่นาว่าสิ่งที่มองไม่เห็นได้ก็สามารถมองเห็นได้
『พวกเรารอมาตลอดเลย！』
『รอจนเธอสามารถใช้เวทมนตร์ได้！』
『ขอโทษนะ? ที่ไม่ได้ช่วยตอนที่เธอลำบาก........』
『พวกเราน่ะถ้าไม่ได้ทำสัญญาก็จะช่วยไม่ได้』
『พลังของพวกเราเยอะเกินไปสำหรับตัวเธอตอนเด็ก』
『แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน！』
『ใช่！สามารถทำสัญญากับเธอได้แล้ว！』
「อ อย่างผมเนี่ยนะ.........? ทำไมล่ะ......?」
『เป็นเธอแหละดีแล้ว！ไม่ใช่เธอไม่เอาด้วยหรอก！』
『จริงด้วย！』
『ทุกคนอยากทำสัญญากับเธอ！』
พวกภูตพยายามอ้อนวอนต่อเลออน
เลออนที่ได้รับการอ้อนวอนก็ก้มหน้าพลางพึมพำ
「.......บอกตามตรง ผมน่ะยังกลัวเวทมนตร์ ไม่สิ..........กลัวพี่ชายอยู่ 」
『...........』
「ต่อให้ปากเก่งยังไงผมก็ไม่มีทางชนะพี่ชาย.......ในใจยอมรับความพ่ายแพ้ไปแล้ว......」
『........』
「แต่.......แต่ถึงอย่างนั้น.......ผมก็ยกโทษให้พี่ที่ดูถูกทุกคนไม่ได้」
『เลออน............』
「ถ้าทำสัญญากับพวกเธอ.......ผมจะสามารถเอาชนะพี่ชายได้มั้ย?
ผมที่เป็นอย่างนี้.........จะก้าวไปข้างหน้าอีกครั้งได้มั้ย?」
พวกภูตพยักหน้าอย่างแข็งขันกับความรู้สึกจริงจังของเลออน
『แน่นอน！』
ทันใดนั้นสายตาของชั้นก็เห็นสายเชื่อมต่อที่เปี่ยมด้วยพลังระหว่างเลออนกับเหล่าภูต
สายเชื่อมต่อนั้นเปลี่ยนเป็นรูปร่างที่หลังมือของเลออน
แล้วที่หลังมือก็ปรากฏตราสัญลักษณ์รูปโครงร่างของภูต
「น นี่มัน.......?」
『นี่คือหลักฐานแห่งพันธสัญญาของพวกเรากับเธอ！』
『เอาล่ะ แสดงให้ดูสิ！』
『สิ่งที่เธอได้มา พลังเพื่อการปกป้องพวกพ้อง！』
『ความรู้สึกของพวกเราที่ไม่สามารถปกป้องเธอได้จนถึงตอนนี้！』
『มาทำให้พี่ชายของเธอรู้สำนึกด้วยพลังของภูติผู้ยิ่งใหญ่กันเถอะ！』
ระหว่างที่ฟังการพูดคุยกันอย่างนั้นก็หันไปสายตาไปทางฟรีตอีกรอบ
เขานี่หน้าแดงเถือกเลย
「ยกโทษให้ไม่ได้..........！มาทำเป็นเมินข้าถึงขนาดนี้.........！
ทั้งที่เป็นไอ้กระจอก........อย่ามาทำเป็นเมินข้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา！」
แบบว่า โกรธใหญ่เลยวุ้ย
「นี่ ทำไมอีกฝ่ายต้องโกรธถึงขนาดนั้นด้วยล่ะ?」
「หา? แหมก็ทั้งที่ฟรีตด่าไม่หยุด เลออนกลับเมินไม่สนใจซะงั้นนี่นา」
พอเผลอตัวถามบูลุคที่อยู่ใกล้ๆ ดูเหมือนว่าที่ฟรีตไม่โจมตีก่อนเพราะกำลังพูดจาว่าร้ายอยู่
แหม ก็ว่าที่พวกเลออนคุยกันนี่นานแล้วแต่ที่ด่าได้ตลอดระหว่างนั้นนี่ก็สุดยอดไปอีกแบบ
คำศัพท์เยอะจนน่าอิจฉาจริงๆ ไม่สิ คำศัพท์ในทางไม่ดีไม่อยากได้หรอก
ความอดทนในที่สุดก็ถึงขีดจำกัดแล้วมั้ง ฟรีตเลยกางมือสองข้างเริ่มใช้เวทมนตร์
「จะลากเอาแผลใจของแกออกมาซะ........！
จงเตรียมใจหวาดกลัวจนร้องไห้ได้เลย！」
ฟรีตสร้างหอกไฟออกมาหลายอัน
「สมัยก่อนแค่ใช้【Fire ball】เผาเล่นๆแต่คราวนี้มันผิดกัน！
ด้วย【Fire lance】จะเผามันให้ถึงเครื่องในเลย.......！รับไปซะ！」
วงจรความคิดจะอันตรายไปไหนฟะเฮ้ย
ขณะที่เผลอตบมุขในใจแบบนั้น หอกไฟที่พุ่งไปอย่างรุนแรงก็ตรงไปหาเลออน
ทว่า---------
「อุหวาาาาาาาาาาา！」
『ไม่เป็นไรไม่ต้องห่วง！』
『พวกเราจะปกป้องเธอให้เอง！』
พวกภูตออกไปปกป้องเลออนจากเวทมนตร์ด้วยการใช้เวท
『มนุษย์จะไปใช้เวทมนตร์ชนะพวกเราได้ยังไง！』
『ทำเรื่องโหดร้ายกับเลออนขนาดนี้..........ยกโทษให้ไม่ได้！』
『เอ้า【Fire lance true】！』
『【Earth wall true】！』
『【Water ball true】！』
『【Lightning true】！』
『【Storm true】！』
ทันทีที่พวกภูติเริ่มการใช้เวท ตัวตนของพวกเขานอกจากชั้นก็สามารถมองเห็นกันได้
จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกบูลุคที่อยู่ข้างๆจะตกใจกัน
「นี่........อะไรน่ะ แสงนั่น........」
「สวยจังเลย～！」
「โอ้โอ้โอ้！ได้เวลาที่เลออนคุงลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วสินะ!?」
คำพูดของฟลอร่าก็ไม่ได้ผิดไปสักเท่าไรหรอกนะ
บางทีเลออนคงได้พลังที่แข็งแกร่งมาครองแล้ว
เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ว่าแต่『Fire lance』ที่ฟรีตมั่นใจในความยิ่งใหญ่
กลับถูก『Fire lance true』ที่ภูติสร้างออกมากลืนหายไปทั้งอย่างนั้น
หนำซ้ำยังไปเพิ่มความใหญ่กลับไปหาฟรีตอีก
「เหอ!?」
ฟรีตแสดงสีหน้าตกตะลึงกับภาพที่เห็นทว่าขณะนั้นที่รอบตัวของเขา
ก็มีกำแพงดินขนาดใหญ่ปรากฏออกมากล้อมกรอบปิดทางหนีของเขา
「หา? หา? หา? ทำไม? ทำไมเวทมันถึง.......อ๊ากกกกกกกกกกกกก！」
ขณะที่เขายังคงตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง
『Fire lance true』ที่กลายเป็นขนาดใหญ่ยักษ์ก็ไปถึงและแผดเผาตัวเขา
「อ๊า ร้อนนนนนนนนนนนนน！ร้อนร้อนร้อนร้อนนนนนนนนนน！」
แม้เขาจะพยายามดับไฟที่ลุกท่วมตัวสุดชีวิตแต่แทนที่เปลวไฟจะหายไปกลับยิ่งแรงขึ้น
......อุหวา.......
ขณะที่เผลออุทานกับสภาพของฟรีต
คราวนี้เป็นก้อนน้ำขนาดยักษ์หล่นลงมาบนหัวของฟรีต
「อ๊อก!?」
ฟรีตที่รับมวลน้ำมหาศาลเข้าไปแบะไปกับพื้นอย่างกับกบ
ทว่าด้วยมวลน้ำที่ได้รับไฟจึงดับลง
「กะ กะ.........」
ทว่ายังมีการโจมตีไล่มาต่อ
แม้ฟรีตจะหมอบไปแล้วก็ยังมีสายฟ้าตกลงมาใส่จากเหนือหัว
「อะบะบะบะบะบะบะบะบะบะบะบะบะบะบะบะบะบะบะบะบะบะบะบะ」
ฟรีตโดนไฟฟ้าช็อตหนักชนิดเห็นโครงกระดูกในตัวเหมือนอย่างในการ์ตูนเลย
พอสายฟ้าหายไปก็เหลือเพียงฟรีตในสภาพแน่นิ่งร่างกายกระตุกเป็นพักๆ
สภาพของเขาในตอนนี้ดำไปทั้งตัว เส้นผมเองหยิกหยอยฟูฟ่อง
ไม่ว่าใครเห็นก็พูดได้เต็มปากเลยว่าแพ้แล้ว
--------อย่างกับพฤติกรรมที่แย่และเอาแต่ว่าร้ายของเขาสุดท้ายก็โดนฆ้อนพิพากษาลงทันฑ์
ทว่าแม้เขาจะเคลื่อนไหวไม่ได้แล้วก็ยังมีพายุหมุนที่แม้จะลูกเล็ก
แต่ก็เคลื่อนที่โดยคว้านพื้นสนามแข่งไปด้วยพัดร่างกายที่ไม่อาจขัดขืนได้แล้วของเขา
ขึ้นไปอย่างไร้ความปราณี
「อ้า-----------」
จากนั้นด้วยลมที่รุนแรงทำให้ผมของเขาปลิวยุ่งเหยิง
เส้นผมที่ไหม้จากทั้งไฟและสายฟ้าจึงถูกพัดปลิวไปกับลมจนหัวล้านเลี่ยนสะท้องแสง
แต่ทั้งที่เอาแต่พูดว่าไม่ยกโทษให้แท้ๆ
สุดท้ายกลับหัวปักทิ่มพื้นจนแม้แต่หัวที่สะท้องแสงยังมองไม่เห็นไปอย่างรวดเร็ว
ภายในสนามแข่งถูกปกคลุมด้วยบรรยากาศเงียบสงัด
ในระหว่างนั้นพวกภูติก็พูดกันอย่างเริงร่า
『ก็แค่นี้แหละ！』
『ถ้าเข็ดแล้วก็อย่ามารังแกเลออนอีกนะ！』
『ไม่งั้นครั้งหน้ารุนแรงกว่านี้แน่！』
『ใช่ใช่！』
『เพราะพวกเราคือเพื่อนของเลออนและพลังของเลออน！』
อืม ก็นะ..........ทุกคนพูดกันไปตามใจชอบเลย
ยังไงก็ตามแต่เป็นการแข่งสุดโหดที่อัดอยู่ฝ่ายเดียวเลยแฮะ
คุณลิลลี่ที่ฟื้นตัวจากฉากอันรุนแรงได้เร็วที่สุดก็อึกอักพลางประกาศผู้ชนะ
『อ้ะ!? อ เอ่อ...........ผู้ชนะ ผู้เข้าแข่งเลออนห้องFค่ะ........?』
แม้พิธีกรจะตะลึงแต่คนที่ตกใจที่สุดกลับเป็นผู้ชนะอย่างเลออน
แต่เลออนมีสภาพตกใจได้สักพักอยู่ๆก็หมดสติ ล้มลงไปที่ตรงนั้นเลย
