ตอนที่ 83 งานประลองยุทธภายในโรงเรียน～เบียส～
จากนั้นการแข่งของห้องAกับห้องCก็คืบหน้าไปโดยไม่มีติดขัดอะไร
หลังจากการแข่งฝ่ายชายของห้องAกับห้องC การแข่งของฝ่ายหญิงก็ต่อเนื่องทันที
ยังไงก็ตามแต่ผู้เข้าแข่งโจนิส.........หรือก็คือลูกชายคุณรันเซ่
ที่คุณพิธีกรลิลลี่จับตามองก็เก่งจริงๆนั่นแหละ ต้องบอกว่าคนละชั้นกันเลย
นั่นเพราะใช้เวลาแข่งไม่กี่วินาทีเอง
ทั้งที่นักเรียนคนอื่นฝีมือพอๆกัน มีแค่โจนิสโดดออกมาอยู่คนเดียว
......นี่สินะคือความสามารถระดับห้องSถ้าวัดแค่พลังโดยรวม
นักเรียนที่เป็นคู่ต่อสู้ยังไม่ทันได้ยิงเวทหรือเงื้อดาบ
ก็โดนโจนิสย่นระยะห่างในพริบตาจัดการในทีเดียวซะแล้ว
ในระหว่างนั้นการแข่งของฝ่ายหญิงก็เริ่มต้น
ด้วยความต่างของสเตตัสเพียวๆทำให้ผลลัพธ์เป็นชัยชนะของห้องAไป
『แหม เป็นการต่อสู้ที่วิเศษไปเลยนะคะ！ตามที่คาดไว้ผู้เข้าแข่งโจนิส
เหนือกว่าแบบขาดลอย.........ว่าแต่คุณผู้บรรยายไมเคิลเห็นว่าการแข่งนี้เป็นยังไงบ้างคะ?』
『งงไปหมด ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรเลยคร้าบ』
『อย่างนี้นี่เอง！หมายความว่าเป็นการต่อสู้ระดับสูงขนาดนั้นเลยสินะคะ！』
ไม่ได้อธิบายเลยเฟ้ย！
เป็นผู้บรรยายก็ทำงานหน่อย!? มาไม่รู้ได้ไงฟะ！
ถ้าไม่อธิบายแบบที่มือสมัครเล่นเข้าใจได้จะมีผู้บรรยายไปเพื่อ！
พยายามหน่อยสิคุณไมเคิล！
ยังไงก็ตามแต่ หลังการแข่งของห้องAกับห้องCจบก็ถึงลำดับของพวกเรา
พอแน่ใจว่าห้องAออกจากสนามแล้วชั้นก็หันสายตาไปหาพวกอากุโนส
「เอาล่ะ คู่ต่อสู้คือห้องSที่ว่านั่น..........」
「ไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้นครับ！」
「นั่นสินะ แค่เป็นพวกเราเหมือนอย่างเคยก็พอ」
『คุณครูสบายใจได้』
「ไม่ต้องห่วง ไม่แพ้แน่」
「จ จะพยายามค่า～！」
「ได้เวลาแสดงความงามของฉันแล้วสินะ..........！」
「ดีล่ะะะะะ！มาพยายามกันเถอะ！」
「นายท่าน หิวจังเลยอ่ะ」
「อดทนหน่อย!?」
ดูเหมือนว่าทุกคนจะไม่ได้ตึงเครียดจนชั้นต้องเป็นห่วง
ส่วนรูรูเนะจะไม่ตึงเครียดมากไปแล้ว
「ก็นะ งั้นก็.........ไปกันเถอะ」
『โอ้！』
พอได้รับการตอบอย่างแข็งขัน พวกเราก็ก้าวเท้าเข้าไปในสนาม
ทันใดนั้น เสียงตะโกนเชียร์-------ก็ไม่มีดังให้เลย
「อยู่ห้องFยังมาวางท่ากันอีก........」
「พวกที่ใช้เวทไม่ได้จะไปชนะไหวเรอะ?」
「ไม่อายบ้างเหรอไงเนี่ย?」
「ทั้งที่ไม่มีทางชนะแท้ๆ」
เสียงดูถูกและเยาะเย้ยโหมกระหน่ำ
ชั้นกับคุณเบียทริสและเลออนกับซาเรียเพราะนั่งดูกันอยู่ตรงที่ม้านั่งตรงขอบสนาม
เลยไม่ถูกเห็นตัวโดยตรงแต่ถึงกระนั้นชั้นอยู่ในสภาพที่เถียงอะไรกลับไปไม่ได้เลย
คุณเบียทริสเองก็เศร้า มีสีหน้าทุกข์ใจเป็นอย่างมาก
เลออนหวาดกลัวกับเสียงดูถูกพลางทำหน้าทุกข์ใจไปด้วย
ทว่าซาเรียไม่ใช่แค่มีสภาพไม่ใส่ใจเลยหนำซ้ำยังส่งเสียงเชียร์ให้
และสีหน้าของพวกอากุโนสก็ยังไม่ตายกัน
「ใช้เวทไม่ได้.........งั้นเหรอ......」
「ก็นะ มันก็ถูกอยู่หรอก.........ไม่สิ เคยถูกต่างหาก」
「.........เน่ จะเอาจริงเหรอ? ถ้าจะทิ้งไพ่ในมือตัวเองไปนี่ก็เอาด้วยนะ?」
「เฮอะ ถามอะไรโง่ๆ」
「มันแน่อยู่แล้ว? ถ้าพลังที่แท้จริงของพวกเราไม่ชนะมันก็ไม่มีความหมาย」
「..........เอางั้นก็ได้ ยังไงก็ไม่คิดจะแพ้ใครหน้าไหนอยู่แล้ว」
「ฉันเห็นด้วย แหม วิธีที่ว่ามันงดงามกว่าเนอะ..........！」
「อืมมม...........เรื่องยากๆไม่เห็นจะเข้าใจเลยอ่า！
เอาเป็นว่าสู้เหมือนทุกทีก็พอสินะ！」
『ครั้งนี้เพื่อสั่งสอนครูคนนั้น ประเด็นคือผลลัพธ์ของการสู้อย่างทุกทีนี่แหละ』
「ท ทำยังไงดีล่ะ? ก็คิดว่าเก่งขึ้นหรอกแต่เทียบกับเวทมนตร์ยังห่างกันอยู่นะ......」
ดูเหมือนว่าพวกอากุโนสจะไม่ได้ใส่ใจเสียงรอบด้านเลย
หนำซ้ำยังเริ่มคุยอะไรที่ไม่ค่อยเข้าใจด้วย
ขณะที่ชั้นกับคุณเบียทริสเอียงคอกับสภาพนั้น ห้องSที่ช้ากว่านิดหน่อยก็เข้ามา
「เอาล่ะ มายืดเส้นยืดสายให้นักเรียนของผมหน่อยดีมั้ย」
เจ้าครูนั่นไม่พูดจาน่ารังเกียจจะมีชีวิตอยู่ไม่ได้งั้นเหรอ? แย่จังเลยนะแบบนั้น
ว่าก็ว่าเถอะ ที่ว่านิสัยแสดงออกทางหน้าตานี่ดูจากครูนั่นก็รู้เลย
จริงอยู่ที่หน้าตาได้รูปแต่พอจะเดาได้เลยว่านิสัยไม่น่าคบ
และถึงจะเป็นคนขี้เหร่แต่ถ้ายิ้มบ่อยๆก็ดูเป็นคนร่าเริงได้
ก็นะในกรณีของชั้นเอาแต่ทำหน้าตามืดมนด้วยเลยกลายเป็นเกินเยียวยาไป........
ขณะที่ชั้นทำหน้าอึมครึ้ม พิธีกรก็ประกาศตามมา
『เอาล่ะ การแข่งลำดับที่สอง..........นี่ก็เป็นการจับคู่กันแบบสุดขั้วอีกแล้วค่ะ！
เป็นการแข่งระหว่างห้องSกับห้องF！』
『หมายความว่ายังไงเหรอคร้าบ?』
『ในโรงเรียนนี้ห้องSเป็นที่รวมผู้ที่มีผลการเรียนยอดเยี่ยม
ส่วนห้องFนั้น.........เป็นกลุ่มที่ผลการเรียนมีปัญหาค่ะ』
『อย่างนี้นี่เอง..........หัวกะทิกับของเหลือสินะคร้าบ』
『คงอยากพูดว่าให้ตอบรับความพยายามของฉันหน่อยเถอะกันล่ะมั้งคะ！
ถ้างั้น ผู้เข้าแข่งทุกท่านเตรียมตัวได้เลยค่ะ』
ทุกคนทำตามคำพูดของคุณลิลลี่เดินออกไปจากที่ตรงนั้นยกเว้นคนที่สู้
ที่เหลืออยู่คือเบียสจากห้องของชั้นและคู่ต่อสู้........วิธีพูดอาจจะดูปากเสีย
แต่เป็นนักเรียนชายผมทองตาสีฟ้าที่ไม่มีลักษณะโดดเด่นอะไรเลย
ทว่าเพราะคล้ายครูนั่นมั้งเลยมีรอยยิ้มน่ารังเกียจพอกัน ยิ้มน่ารังเกียจนี่ฮิตกันเหรอ
ตามเทรนสมัยนี้ไม่ทันเลยนะเนี่ย
แต่ว่านะชายที่เป็นคู่ต่อสู้นี่แบบว่า.........หน้าแบบพวกที่รายล้อมประจบผู้มีอำนาจเลย
เป็นความเห็นที่โคตรเสียมารยาทเลยเนอะ
『เอาล่ะค่ะ การแข่งระหว่างผู้เข้าแข่งโทริมากี้ห้องSกับเบียสห้องFจะเริ่มขึ้นแล้ว！』
ชื่อนี่โหดร้ายชะมัด!? คล้องกับคำว่าวอลเปเปอร์เลย!?
แหม ที่ว่าดูเหมือนพวกประจบผู้มีอำนาจนี่ไม่ได้คิดไปเองสินะ！
ชั้นนี่ชักเสียมายาทใหญ่แล้ว！แต่แค่คิดในใจเพราะงั้นโทษทีแล้วกัน！
「.........วอลเปเปอร์ของพวกขุนนาง」
「หลุดออกมาแล้วอ่ะ」
พอเผลอหันตามไปดูก็เป็นออริก้าจังที่ทำหน้าง่วงนอนเหมือนอย่างเคย
「หือ.......อ้าว? ออริก้าจัง งานนี้ไม่ได้ไปนั่งดูอยู่ตรงที่นั่งผู้ชมกับอัลเหรอ?」
「...........อัลโอเน่จังบอกว่าได้โอกาสทั้งทีก็ให้มานั่งที่นี่ซะเลย
เรียกให้อัลโอเน่จังมาด้วยเหมือนกันแต่บอกว่าไม่ได้เกี่ยวกับห้องFเป็นพิเศษเลยเกรงใจ.....」
「ไม่เห็นต้องไปใส่ใจเรื่องแบบนั้นเลย...........」
ก็นะ ถึงชั้นจะไม่ใส่ใจแต่คนอื่นใส่ใจนี่นะ
หลักๆก็อย่างห้องSไม่ก็ห้องSหรือห้องS
ขณะที่คิดเรื่องไร้สาระอยู่ ที่สนามแข่งโทริมากี้ก็พูดคุยกับเบียส
「เฮอะ เป็นของเหลือยังกล้ามาเข้าแข่งอีกนะ
เอาเถอะพยายามเป็นเป้าซ้อมเวทให้ชั้นหน่อยแล้วกัน」
『จะพยายาม』
แม้โทริมากี้จะเสียดสีแค่ไหนเบียสก็ยังนิ่งไม่ไหวติง
แปลกจังน้า ตะกี้อย่างกับว่าเห็นคนสวมหมวกหมีดูพึ่งพาได้ขึ้นมาเลย
「........มาดูถูกันงั้นเหรอ เดี๋ยวจะได้เสียใจ！」
ทว่าท่าทางของเบียสกลับไปกระตุ้นต่อมของอีกฝ่ายจนจ้องเบียสอย่างโกรธเคือง
จากนั้น-------
『ถ้างั้นก็ การแข่งระหว่างผู้เข้าแข่งโทริมากี้ห้องSกับเบียสห้องF
..........การต่อสู้ เริ่มได้！』
โทริมากี้ที่มีปฏิกิริยากับเสียงของคุณลิลลี่ก็โดดถอยไปไกลแล้วยิงเวททันที
「ท่าทีล้อเล่นอย่างนั้นจะทำให้เสียใจให้ดู！『Fire lance』！」
เวทที่โทริมากี้ใช้เป็นไฟที่แปลงเป็นรูปร่างหอกพุ่งเข้าไปหาอีกฝ่ายตามชื่อ
พลังเองก็สูง เป็นเวทที่จัดอยู่ในเวทชั้นกลาง
เจ้านี่ ถ้าไม่หลบได้เสียหายหนักแน่.........
『............』
แต่เบียสนั้นกลับต่อยหอกไฟหายไปเลย
「..............หา?」
โทริมากี้ตะลึงกับสิ่งที่ปรากฏขึ้นตรงหน้า
..........เบียสนี่ก็ฝืนน่าดู จริงอยู่ที่งานประลองยุทธภายในโรงเรียนมีคนใช้เวทรักษาเจ๋งๆ
อยู่หลายคนเพื่อจะได้อนุญาตให้ใช้การโจมตีใดๆก็ได้ที่ไม่ถึงตายทันที
แต่ถึงอย่างนั้นทั่วไปก็กลัวการบาดเจ็บไม่เลียนแบบที่เบียสทำกันหรอก
ทว่าเบียสนั้นไม่มีบาดแผลเลย.......
เบียสกวักมือที่สวมสนับมือ
『เอาสิ ซ้อมเวทได้เลยไม่ต้องเกรงใจ』
「！ อ อย่ามาล้อเล่นนะเฟ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย！」
เพียงประโยคเดียว โทริมากี้ที่เลือดขึ้นหน้าก็สาดเวทขั้นต้นหรือขั้นกลาง
อย่าง『Fire ball』『Fire lance』ตั้งไม่รู้เท่าไร
ทว่าท่ามกลางพายุเวทนั้นเบียสกับเดินอย่างผ่าเผยชกเวทกระเด็นหมด
พลางเดินเข้าไปใกล้โทริมากี้
「อย่าเข้ามาอย่าเข้ามาอย่าเข้ามาอย่าเข้ามาอย่าเข้ามาอย่าเข้ามาาาาาาาาาาา！」
และพริบตาที่โทริมากี้สับสน เบียสก็ไซด์สเต็ปโยกซ้ายขวา
อ้อมไปด้านหลังในชั่วอึดใจ สับส้นไปที่กลางกระหม่อมเป็นอันตัดสิน
「แอ้ก!?」
โทริมากี้ตัวสั่นโซเซล้มหน้าทิ่มไปกับพื้นที่ตรงนั้นทันที
เบียสมองสภาพอย่างนั้นพลางหยิบสเก็ตบุคออกมาเหมือนอย่างเคย
『ซ้อมได้พอใจมั้ย?』
『ผ ผู้เข้าแข่งโทริมากี้ Down！ด้วยเหตุนี้การต่อสู้ในครั้งนี้
ผู้เข้าแข่งเบียสของห้องFเป็นผู้ชนะค่า！』
แม้คุณลิลลี่จะประกาศแล้วแต่ทั้งสนามยังเงียบกริบ
ถึงคุณบาน่าจะยิ้มแย้มอย่างพึงพอใจแต่นอกนั้นทำหน้าแบบเหลือเชื่อกันออกมาทั้งนั้น
ก็แหงล่ะ เบียสเล่นเอาชนะได้โดยไม่ใช่เวทมนตร์เลยนี่นา
ทั่วไปการปัดป้องเวทโดยตรงจำเป็นต้องใช้เวทห่อหุ้มแขนเอาไว้ด้วย
แต่กรณีของเบียสกลับใช้แค่แรงดันลมจากการสะบัดแขนเป่าไฟซะหายไปเลย
เพราะแบบนี้พอมองจากรอบข้างถึงดูเหมือนชกให้หายไป
.............แต่ไม่ว่าจะแบบไหนมันก็ไม่ธรรมดาทั้งนั้นแหละ！
ท่ามกลางความเงียบนั้น เบียสเดินอย่างสง่าผ่าเผยจนมาถึงจุดที่ห้องFคนอื่นนั่งรอ
แล้วหยิบสเก็ตบุคออกมาให้บูลุคดู
『บูลค ไปแสดงให้พี่ชายของนายดูสิ』
「..........ไม่ต้องให้บอกหรอกน่า」
บูลุคที่ได้รับคำพูดของเบียสก็ยิ้มอย่างห้าวหาญพลางก้าวเดินอย่างสง่างาม
ไปจนถึงกลางสนามแข่ง
ในเวลานั้นพวกเราที่นั่งกันอยู่ตรงม้านั่ง คุณเบียทริสกับเลออนมีสีหน้าตกใจ
ส่วนซาเรียก็ยังเชียร์อย่างสนุกสนาน
「..........เซอิจิโอนี่จัง」
「........หือ?」
「.........นี่ เป็นของเหลือจริงๆเหรอ?」
「ชั้นไม่รู้อะไรทั้งนั้นแล้ว！」
ด้วยวิธีสู้ที่เกินคาดทำให้ชั้นโยนสมองทิ้งไปเลย
