ตอนที่ 78 เยาะเย้ย
เช้าวันต่อมา พอชั้นแต่งตัวเรียบร้อยก็ไปรับออริก้าจังที่แถวๆหอพักหญิง
แล้วไปที่ห้องพักครูทันที ซึ่งที่นั่นมีแค่คุณเบียทริสอยู่เท่านั้น
「อรุณสวัสดิ์ครับ คุณเบียทริส」
「...........อรุณสวัสดิ์」
「อ อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณเซอิจิ ออริก้าจัง」
「เอ่อ......แล้วครูคนอื่นล่ะครับ?」
「ทุกคนไปห้องเรียนกันแล้วล่ะค่ะ」
「เอ๋!? หรือว่า ผมมาสายเหรอ?」
ตอนออกจากหอพักก็ว่าดูเวลาแล้วนี่นา สายได้ไงเนี่ย?
พอเริ่มแสดงความกังวลขึ้นมา คุณเบียทริสก็ยิ้มพลางบอกให้
「ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ แค่ว่าช่วงนี้ไม่ว่าห้องเรียนไหนก็รีบเร่งฝึกพิเศษ
กันตั้งแต่เช้าเท่านั้นเอง」
「ฝึกพิเศษ..........เพื่ออะไรเหรอครับ?」
「ช่วงนี้ถ้าให้พูดก็คือช่วงรีบเร่งของทั้งโรงเรียนค่ะ
อย่างเช่นถ้าพูดถึงกิจกรรมที่ใกล้จะถึงนี่ก็จะมีงานประลองยุทธภายในโรงเรียน
ไม่ว่าห้องไหนก็อยากชนะกันทั้งนั้นเพราะงั้นทุกคนจึงเริ่มฝึกพิเศษกัน」
「อ้าว!? งั้นห้องของพวกเราไม่ทำแบบนั้นด้วยเหรอครับ!?」
「ก็ควรหรอกค่ะแต่พวกคุณเซอิจิพึ่งจะมากันก็เลยไม่อยากรบกวนถึงเรื่องนั้นด้วย
.............ต้องขอโทษด้วยค่ะ」
「ไม่หรอกครับ ทางนี้ต่างหากที่ต้องขอโทษ！ที่มาเวลายุ่งอยู่แบบนี้！」
「ไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ ก็ทั้งหมดเป็นความผิดของผู้อำนวยการนี่นา」
คุณเบียทริสยิ้มแย้มพูดมาอย่างชัดเจน
ขอโทษครับคุณบาน่า ที่อีกไม่นานอาจโดนด่าในหลายๆเรื่อง
「แต่ว่าพวกเราปล่อยเรื่องผลการเรียนไว้ก่อนแล้วมาพยายามกันก็ดี
ว่าไงคะ? จะเริ่มฝึกพิเศษกันตั้งแต่พรุ่งนี้เลยมั้ย?」
「นั่นสินะ............เรื่องแบบนี้ยิ่งเริ่มเร็วยิ่งดี งั้นก็เอาแบบนั้นเลยครับ」
「ถ้างั้นก็มาแจ้งในชั่วโมงโฮมรูมวันนี้กันเถอะค่ะ」
พูดแล้วคุณเบียทริสก็เริ่มรวบรวมเอกสารที่อยู่ใกล้มือ
「คือว่า...........นั่นอะไรเหรอครับ?」
「นี่เหรอคะ? นี่คือเอกสารสำหรับการเรียนที่เหมาะกับห้องFแต่ละคนค่ะ」
「เห?」
「อย่างที่ได้บอกไปช่วงนี้เป็นช่วงรีบเร่งจริงๆค่ะ
เพราะจบงานประลองยุทธภายโรงเรียนแล้วก็จะเข้าสู่การสอบประจำภาคทันที」
「เอ๋? แต่ว่าไม่นานนี้เพิ่งคืนผลสอบไปไม่ใช่เหรอครับ?」
「นั่นแค่เทสต์ในชั้นเรียนค่ะ แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน
ยิ่งห้องFมีเด็กที่มีความพิเศษอยู่เยอะด้วย..............」
คุณเบียทริสทอดสายตาออกไปไกลๆ อื้ม หลักๆเลยก็อากุโนสกับเลออน..........
แต่เอ๊ะ ก็แค่สองคนเองนี่หว่า
.........เดี๋ยวนะ ไม่ใช่แค่สองคนนี้สิ！พวกซาเรียล่ะจะเป็นไงกันบ้าง!?
ไม่เคยเรียนกันมาก่อนเลยไม่ใช่เหรอ!? โดยเฉพาะรูรูเนะนี่น่าเป็นห่วงสุดๆ..........！
「คือว่า..........แล้วพวกซาเรียนี่จะเป็นไงกันบ้างครับ?」
「ในกรณีนี้ พวกคุณซาเรียจะได้รับการยกเว้นในการสอบครั้งนี้ค่ะ
เพราะงั้นไม่ต้องเป็นห่วง」
「อย่างนั้นเหรอครับ........จะว่าไปเห็นพูดว่าเป็นเอกสารที่เหมาะกับแต่ละคน..........」
「ค่ะ พอสรุปจุดที่ไม่ถนัดในแต่ะละอย่างได้แล้วก็จะจัดเตรียมเอกสาร
วิธีปรับปรุงให้เก่งขึ้นของแต่ะละคนแจกให้ทุกครั้งเลยล่ะค่ะ」
「...........」
ชั้นคิดว่าสิ่งที่คุณเบียทริสทำนี่มันสุดยอดจริงๆ
แม้จำนวนคนอาจจะไม่เยอะแต่ครูที่มานั่งทำเอกสารที่เหมาะกับนักเรียนแต่ละคนนี่
ต่อให้เป็นที่โลกเดิมก็ไม่มีหรอก
ว่าก็ว่าเถอะ เห็นพูดเรื่อยเปื่อยแบบนี้แต่ไม่รู้เลยว่าฝ่ายไหนเป็นฝ่ายสอบ
ฝ่ายไหนถูกทดสอบกันแน่.........ว่าแต่ถึงชั้นจะไม่ได้เป็นคนออกข้อสอบ
แต่พอคิดว่าจะได้เห็นทุกคนทรมาณกับการสอบแล้วนี่......แย่ล่ะ ชักอยากเห็นแล้วสิ
พอกำลังจะได้เห็นตัวคนอีกด้านของชั้นที่ไม่รู้จัก คุณเบียทริสก็รวบรวมเอกสารเสร็จ
「ขอโทษที่ให้รอค่ะ ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ」
「ครับ！」
「...........อื้อ」
ลองแบบนี้ต้องตอบสนองความพยายามของคุณเบียทริสให้ได้
ขณะที่คิดแบบนั้นไปพลางมุ่งหน้าไปยังห้องF ก็เจอกลุ่มคนที่น่าจะเป็นครูกับนักเรียน
ที่ฝึกพิเศษสำหรับงานประลองยุทธในโรงเรียนเสร็จแล้วเดินสวนมา
ตอนที่พวกเรายืนชิดกำแพงรอให้อีกฝ่ายเดินผ่านไปนั่นเอง
ครูของทางนั้นก็มาหยุดยืนตรงหน้าพวกเรา
ครูของทางนั้นมีผมสีเหลืองออกน้ำตาลอ่อนเรียบสลวยตัดพอดีเหนือไหล่
ดวงตาสีเดียวกัน ถึงจะดูเป็นหนุ่มหล่อแต่สภาพที่ยิ้มเยาะทำให้รู้สึกไม่ดีเอาซะเลย
อย่างเช่นบูลุคนี่ประมาณว่าโคตรหล่อเลย จบแค่นั้น
แต่คนๆนี้ให้ความรู้สึกไม่ชอบใจเอามากๆพ่วงมาด้วย
การแต่งกายสวมชุดเครื่องแบบทับด้วยผ้าคลุมแดงที่ติดเครื่องประดับหรูหรา
........เอ๊ะ? เครื่องแบบนั่นเคยเห็นที่ไหนหว่า..............
อ๋อ เหมือนผู้เข้าแข่งโซชากุที่มาจากอาณาจักรไคเซอร์ที่เข้าร่วมงานแข่งกินจุ
ตอนไปเดทกับรูรูเนะที่เมืองหลวงเทลเวลนี่เอง
งั้นก็หมายความว่าครูคนนี้มาจากอาณาจักรไคเซอร์งั้นสิ?
ระหว่างที่บังเอิญคิดอย่างนั้น ครูของอีกฝ่ายก็ยิ้มกว้างขึ้นไปอีก
「โอ๊ะโอ นึกว่าใคร.........ครูเบียทริสที่ชอบเพ้อฝันของพวกไร้ความสามารถนี่เอง」
เอ๋ อะไรเนี่ย? น้ำเสียงอธิบายเกินความจำเป็นแบบนี้
「..........อรุณสวัสดิ์ค่ะ ครูคลิฟ สำหรับคำที่พูดมา พวกเขาไม่ได้ไร้ความสามารถค่ะ
ช่วยแก้ไขด้วย」
จากนั้นคุณเบียทริสที่สีหน้าบิดเบี้ยวไปเล็กน้อยก็กล่าวทักทาย
แล้วพูดออกมาอย่างเด็ดขาดด้วยท่าทางที่หนักแน่น
ทว่าความรู้สึกจากใจของคุณเบียทริสกลับให้ผลตรงข้าม
ครูอีกฝ่ายเขยิบตัวเข้ามาใกล้คุณเบียทริส
「แหมแหม..........คุณนี่ก็ช่างหัวรั้นจริงน้า เรียกคนไร้ความสามารถว่าไร้ความสามารถ
มันผิดตรงไหน? ปล่อยพวกไร้ความสามารถนั่นแล้ว........ไงดีล่ะ?
เย็นนี้ไปทานข้าวด้วยกัน.............」
「ขอปฏิเสธค่ะ」
「..........เข้าใจล่ะ..........ห้องFที่คุณทุ่มเทให้นี่คงจะวิเศษมากเลยเพียงแต่ผมไม่รู้
งั้นงานประลองยุทธภายในโรงเรียนที่จะมาถึงนี่หรือการสอบประจำภาค
คงจะคาดหวังผลลัพธ์ที่ดีได้สินะ」
「อึก！」
ทันทีที่ครูของอีกฝ่ายพูดออกมา นักเรียนของทางนั้นที่ยืนรอห่างออกไปนิดหน่อย
ก็เริ่มแอบขำกัน
ว่าแต่ คุณเบียทริสเคยบอกว่าฝันอยากจะกินข้าวร่วมกันครูด้วยกัน
แต่กลับถูกชวนในฐานะผู้หญิงซะนี่ สวยขนาดนี้ก็แหงอยู่แล้วล่ะนะ
แล้วถึงอยากจะถูกชวนเท่าไรแต่พอคิดถึงอีกฝ่ายแล้ว..........
อื้ม เห็นชัดเลยว่าสาเหตุหลักใหญ่มาจากนิสัยของอีกฝ่ายนี่แหละ！
ในสภาพแบบนั้นครูของอีกฝ่ายก็เอานิ้วช้อนคางของคุณเบียทริส
ที่กัดริมฝีปากด้วยความเจ็บใจให้เงยหน้าขึ้นมา
หรือว่านี่คือท่าช้อนคางเชิดหน้าที่เขาฮิตกันในโลกเดิมเมื่อสมัยก่อน?
「เอาแต่มองฝันที่ไร้ประโยชน์มันจะสายไปนะ? คุณน่ะควรรีบมองความจริง-------」
「คือว่า..........มือนั่นช่วยทำอะไรหน่อยได้มั้ย?」
「คุณเซอิจิ!?」
ชั้นจับมือของครูอีกฝ่ายให้ปล่อยจากคุณเบียทริสโดยไม่ทันรู้ตัว
หลังจากนั้นครูอีกฝ่ายก็มีสีหน้าตกใจไปแป๊ปนึงแล้วจ้องเขม็งมาทันที
「ใคร? แกน่ะ............รู้ว่าผมเป็นขุนนางของอาณาจักรไคเซอร์ยังจะใช้กำลังอีกเหรอ?」
「เปล่า จะไปรู้ได้ยังไงล่ะ ก็ผมพึ่งเคยเจอคุณเป็นครั้งแรกนี่นา..........」
อ้ะ หรือว่าจะเป็นคนดังสุดยอดแต่มีแค่ชั้นที่ไม่รู้?
ว่าแต่มาจากอาณาจักรไคเซอร์จริงด้วยแฮะ
ก็นะ เรื่องนั้นจะยังไงก็ช่างเถอะ............
「แล้วแค่คุยกันนี่จำเป็นต้องใช้นิ้วเอื้อมมาจับคางอีกฝ่ายด้วยเหรอ?」
「..........อุ๊ฟ」
ได้ยินเสียงกลั้นหัวเราะเล็กๆจากด้านข้างเลยเผลอหันไปดู
ก็เจอออริก้าจังที่เอาสองมือปิดปาก ตัวสั่นอยู่
การพูดชี้ลงไปของชั้นครูของอีกฝ่ายหน้าแดงก่ำเลย
แต่ก็กลับเป็นสภาพสบายๆได้ทันทีแล้วกล่าวออกมาอย่างภูมิใจซะเต็มประดา
「เฮอะ........ก็แค่ร้อนแรงไปหน่อยเท่านั้นเอง
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ..........ความอิจฉานี่มันน่ารังเกียจจริงเชียว
ไม่ว่าหน้าตานายจะอัปลักษณ์ยังไงการที่มาว่ากล่าวการกระทำของผม
ไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ?」
「........ฟุฟุ」
ออริก้าจังจะหลุดขำออกมาแล้ว
「ไม่อ่ะไม่อ่ะไม่อ่ะ คิดแบบปกติทั่วไปการกระทำของคุณต่างหากที่แปลกจริงมั้ย?」
เอ ชั้นพูดอะไรผิดไปเหรอ? อยู่ๆมาต้อนให้ชนกำแพงแล้วจับเชิดคางยังไงก็แปลกเนอะ?
แต่ถ้าพูดว่าจำกัดเฉพาะหนุ่มหล่อล่ะก็แปลว่าอย่างเคนจิหรือว่าบูลุค
ก็คิดว่าทำได้ไม่ผิดหรอก.............
「ก่อนอื่นเลย อย่างคุณน่ะไม่ผ่านสิทธิในการเชิดคาง」
「หา!?」
「........ม.........ไม่ไหวแล้ว.........」
พอเผลอหลุดปากพูดสิ่งที่คิดออกมา ออริก้าจังที่ในที่สุดก็ทนไม่ไหว
ก็ลงไปหัวเราะมือทุบกับพื้นเลย เป็นปฏิกิริยาที่น่ารักดีจัง
แต่มันเสียมารยาทเพราะงั้นช่วยหยุดเถอะ
「พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่อง............！ว่าแต่แกน่ะเป็นใครกันแน่!?」
「เอ่อ คือว่า............เขาคือคุณเซอิจิที่เป็นครูประจำชั้นคนปัจจุบันของห้องFค่ะ」
「ว่าไงนะ? ..........อ๋อ เจ้านี่เองคือครูคนใหม่ที่ผู้อำนวยการพูดถึง..........」
พอคุณเบียทริสแนะนำตัวให้ ก็จ้องตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วหัวเราะขึ้นจมูก
「เฮอะ ให้คนท่าทางซอมซ่อแบบนี้มาเป็นครู..........
โรงเรียนนี้ตกต่ำจนไม่รูจำต่ำยังไงแล้วสินะ」
ซ่อมซ่องั้นเหรอ? แต่ชุดที่ชั้นใส่นี่...........มันอุปกรณ์สวมใส่ขั้นสูงชั้น1เลยนา.........
สกิล『ตาทิพย์』ของชั้นไม่ทำงาน แสดงว่าอีกฝ่ายไม่ได้ใช้『ตรวจสอบ』
กับเสื้อผ้าของชั้น ตกลงใช้ไม่ได้เหรอ? สกิล『ตรวจสอบ』น่ะ
หรือว่าเห็นว่าไม่จำเป็นต้องใช้กันแน่หว่า?
「งานประลองยุทธภายในโรงเรียน...........ปีนี้ดูท่าว่าจะจัดการได้งายกว่าปีที่แล้ว
ไม่สิ จะกล้ามาลงแข่งรึเปล่ายังไม่รู้เลย? แต่ถึงจะแบบไหน
ต่อให้เข้าร่วมแข่งก็มีแต่จะขายหน้าเปล่าๆอยู่ดี！」
พูดเสร็จ นักเรียนรอบข้างก็เริ่มพร้อมใจกันหัวเราะ
「.............」
「เฮอะ โต้ตอบกลับไม่ได้เลยล่ะสิ? ก็มันเป็นเรื่องจริงนี่เนอะ
..........โอ๊ะ เผลอคุยด้วยนานไปซะแล้วสิ ถ้างั้นผมต้องขอตัวก่อนนะ
พอดีพวกเรางานยุ่งไม่เหมือนกันพวกคุณหรอก」
พูดสิ่งที่อยากจะพูดหมดแล้วมั้ง ครูของอีกฝ่ายเลยมีท่าทางพอใจ
พานักเรียนของห้องตัวเองเดินจากไป
ในบรรดาพวกนักเรียนมีนักเรียนผมทองที่ดูคล้ายบูลุคนิดหน่อย
แต่ไม่รู้ทำไมถึงจ้องชั้นซะเขม็งเลย ชั้นไปทำอะไรให้เหรอ?
ขณะที่คิดอย่างนั้น คุณเบียทริสก็กล่าวขอโทษออกมา
「ขอโทษด้วยนะคะ........แล้วก็ที่ช่วยไว้ ขอบคุณมากเลยค่ะ」
「เอ่อ เปล่า ไม่ต้องใส่ใจหรอกครับ การกระทำของอีกฝ่ายก็ไม่ปกติด้วยแหละ
แล้วคนนั้นเป็นใครเหรอ?」
「คนๆนั้นคือครูคลิฟเป็นครูประจำชั้นของห้องS
ซึ่งเป็นที่รวมผู้มีผลคะแนนระดับสูงของโรงเรียนนี้
ต้องขอโทษด้วยจริงๆ..........ที่ทำให้คุณเซอิจิไม่สบายใจไปด้วย...........」
「ไม่เป็นไรจริงๆครับ อ้ะ พวกเราก็ไปที่ห้องเรียนกันเถอะ
ใกล้ได้เวลาโฮมรูมแล้วด้วยใช่มั้ยล่ะครับ?」
「เอ๋?」
「หืม?」
ทำไม คุณเบียทริสถึงมองชั้นด้วยสีหน้าตกใจแบบนั้นล่ะ
「เอ่อ..........แค่นั้นเองเหรอคะ? ทั้งที่ถูกเยาะเย้ยขนาดนั้น?」
「? แล้วไงเหรอ?」
「.........ไม่เจ็บใจบ้างเหรอคะ!? ถ้าแค่ฉันล่ะก็ต่อให้ถูกเยาะเย้ยยังไงก็ยังทนได้
แต่ว่า...........เฉพาะเรื่องเยาะเย้ยทุกคนในห้องFเท่านั้นที่ยกโทษให้ไม่ได้..........！」
「ก็ต่อให้เจ็บใจหรือยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกันนี่นา」
「หา?」
「พวกเรารู้ถึงความยอดเยี่ยมของทุกคนในห้องF
ส่วนครูคลิฟไม่รู้ถึงความยอดเยี่ยมของห้องF เรื่องมันก็แค่นั้นเอง」
「แต่ว่า............！」
「ช่างมันเถอะครับ เดิมทีก็ไม่ได้สนใจเรื่องห้องSหรือครูคลิฟอยู่แล้ว
มานั่งใส่ใจกับสิ่งที่ไม่ได้สนใจมันเสียเวลาจะตาย
ผมน่ะสนใจแค่การทำให้ทุกคนในห้องFเก่งขึ้นเท่านั้น」
「...........」
คุณเบียทริสพูดไม่ออกกับสิ่งที่ชั้นพูดออกมา
「จะไม่พูดหรอกนะครับว่าไม่ต้องไปใส่ใจกับการประเมินตัวบุคคล
ก็การประเมินมันสำคัญนี่นา แต่ผมไม่ใช่ผู้ใหญ่ขนาดคอยมาพะวง
กับการดูถูกของคนอื่นหรอก มันน่ารำคาญจะตายไป」
「...........บ่นไปเรื่อยคนเดียวอีกแล้ว」
ออริก้าจังเหม่อลอยพูดออกมา
「ก็อย่างที่ว่ามา พวกเราแค่พยายามฝึกห้องFทุกคนให้เต็มที่ก็พอใช่มั้ยล่ะครับ?
อ้ะ ขอโทษด้วยครับที่พูดจาอย่างกับรู้ดีไปหมด............」
「ไม่หรอกค่ะ..........นั่นสินะ พวกเรา แค่พยายามทำในสิ่งที่ทำได้ก็พอ」
「ครับ คุณเบียทริสไม่ต้องห่วงไปหรอก
ทุกคนในห้องFต้องตอบสนองความคาดหวังได้แน่」
「.........ค่ะ！」
พูดคุยกันอย่างนั้นไปพลางพวกเราก็เริ่มเดินไปยังห้องเรียนอีกครั้ง
ทว่าพวกเราที่ผ่อนคลายกันนั้นไม่ทันรู้ตัวเลยว่าในขณะนั้นมีบุคคลที่แอบฟังอยู่
