ตอนที่ 64 Instant farm
「ว่าแต่ท่านบาน่า พวกนี้เป็นใครกันเหรอ?」
ขณะที่ยังพยายามทำความเข้าใจกับคำพูดของคุณกาลกัน คุณกาลกันก็ถามคุณบาน่า
「อื้ม พวกเขาเป็นคนหนุ่มสาวที่มีอนาคตไกล เลยขอให้มาเข้าโรงเรียนของข้า
นี่ก็กำลังเดินทางไปที่โรงเรียนอยู่น่ะ」
「โอ้โห.........」
คุณกาลกันที่ทำท่าตกใจกับคำพูดของคุณบาน่าก็กวาดสายตามองมาทางนี้
และด้วยสกิล『ตาทิพย์』ทำให้รู้ว่าคุณกาลกันกำลังใช้สกิลอยู่ด้วย
จากการสังเกตุที่สายตาน่าจะใช้สกิลที่เป็นสกิลเฉพาะตัวอย่างสกิล『ตรวจสอบ』
เหมือนที่พวกไทกิเคยใช้ตอนก่อนมาที่โลกนี้ เลยไม่รู้สึกตกใจเท่าไร
จากนั้นคุณกาลกันที่ได้เห็นสเตตัสที่ชั้นใช้สกิลพรางตาไว้ก็เอียงคอ
แล้วคำพูดถัดมาก็ทำให้ชั้นใจหายวาบ
「หือ? หมายความว่ายังไงกัน? ..........สเตตัสของแกแล้วยังบรรยากาศแปลกๆนี่อีก.........
ท่าจะเคี้ยวยากนะเนี่ย?」
「!?」
ม หมายความว่ายังไงกัน?
ที่คุณกาลกันเห็นน่าจะเป็นสเตตัสของชั้นที่กระจอกสุดๆนี่นา
ทั้งที่ควรเป็นแบบนั้นคุณกาลกันกลับบอกว่า『ท่าจะเคี้ยวยาก』..........สรุปคือรู้ว่าผิดปกติ
ถ้าแค่ดูสเตตัสของชั้นแล้วบอกว่า『ท่าจะเคี้ยวยาก』จากคำชมของคุณบาน่าก็ยังพอรับได้
แต่นี่คุณกาลกันเล่นบอกอย่างแจ่มแจ้งเลยว่าจากบรรยากาศของชั้นด้วย
ขณะที่คิดเรื่องที่ไม่น่าจะเป็นไปได้อยู่ ไม่รู้ทำไมคุณบาน่าถึงได้อธิบายข้อมูลของชั้นด้วยสีหน้าสนุกสนาน
「อีกอย่างนะ บางทีเขาอาจจะใช้เวทได้เก่งกว่าข้าด้วยซ้ำ?」
「หา!?」
คุณกาลกันอึ้งไปเลย
ก็แน่อยู่แล้วล่ะ คนที่มีชื่งเสียงโด่งดังด้านการใช้เวทอย่างคุณบาน่ากลับบอกว่าชั้นใช้เวทได้เก่งกว่า
เป็นใครก็ตกใจทั้งนั้นแหละ ..........ไม่ใช่แล้วเฮ้ย!? อย่าบอกเรื่องเหลือเชื่อแบบนั้นไปสิคร้าบ!?
คุณบาน่านี่ร้ายน่าดูส่วนคุณกาลกันนี่ก็ประมาทไม่ได้พอกัน
ก็ถึงขนาดรู้สึกได้ถึงความขัดแย้งกันระหว่างพลังที่แท้จริงกับสเตตัสของชั้น
ทั้งที่เป็นไอ้บ้าใส่ชุดรัดรูปสีเงินทั้งตัวแท้ๆ！............เรื่องนั้นคงไม่เกี่ยวกันหรอกเนอะ
ต้องบอกว่าสมกับเป็นนักผจญภัยRank Sล่ะมั้ง?
ความสามารถของพวกโรคจิต...........ไม่สิ ของกิลด์ศูนย์ใหญ่ถึงไม่อยากยอมรับแต่ก็ได้เห็นมากับตาแล้ว
แม้จะเพี้ยนไปหน่อยจนไม่อยากเข้าใกล้ แต่จะไปดูถูกไม่ได้เด็ดขาด
ลองคิดดูดีๆ ถึงจะโรคจิตแต่ถ้าไม่ไปรบกวนคนอื่นเขา
มันก็แค่คนที่ทุ่มเทในสิ่งที่ตัวเองชอบเท่านั้นเอง-------------
ตอนที่คิดถึงตรงนั้นนั่นเอง ในหัวก็นึกถึงใบหน้าตอนยิ้มแย้มของคุณวอเตอร์ที่เป็นโลลิค่อน
...............
ม ไม่หรอก นั่นมันพิเศษต่างหาก ถึงจะเป็นพวกโรคจิตก็ไม่ใช่เหตุผลที่ควรตีตัวออกห่าง！
ขอบอกอีกครั้ง ถ้าไม่ไปรบกวนคนอื่นเขาก็------------
ในหัวพลันนึกถึงคุณสลานที่เป็นชีเปลือยแล้วตามด้วยคุณกลาสที่มีนิสัยชอบทำลาย
ไม่ใช่แค่รบกวนแถมเป็นภัยด้วยซ้ำ！เถียงแทนพวกโรคจิตไม่ออกแล้ว！
ถึงจะหนีความเป็นจริงไปหน่อยแต่ป่านนี้แล้วยังมีความหมายอะไรที่จะปกปิดพลังของชั้นอีกล่ะ?
ก็อย่างที่ว่าไป ไหนจะทำอะไรหลายๆอย่างไปแล้วด้วย
ก่อนหน้านี้ตอนที่มอนเตอร์บุกก็ใช้แค่เวทเดียวกวาดมอนเตอร์หมดยกกองทัพ
ดรอปไอเท็มก็ได้สกิล『แยกส่วนสมบูรณ์แบบ』ของชั้นจนได้ของแรร์หาโคตรยากอีกต่างหาก
ก็นะ เกี่ยวกับดรอปไอเท็มเพราะรุยเอสไปลุยดันเจี้ยนปราบมอนเตอร์เก่งๆหาของมาตั้งแต่เมื่อก่อน
เลยทำให้ไม่ตื่นตกใจกันมากมายอะไร
ขณะที่คิดอะไรแบบนั้นอยู่ หลังจากคุณกาลกันทำหน้าครุ่นคิดก็ยิ้มอย่างห้าวหาญออกมา
「ฮิ............แม้แต่ชั้นคนนี้ยังมองความสามารถไม่ออก..........เป็นคนที่น่าสนุกไม่เลวนี่นา」
「ใช่มั้ยล่ะ?」
「ครับ ก็อยากจะลองทดสอบความสามารถดูเหมือนกัน...........
แต่ก็นะ ดันติดที่ต้องเก็บกวาดโจรพวกนี้อยู่ ครั้งนี้จะยอมตัดใจก็ได้」
ดูเหมือนว่าอีกก้าวเดียวก็จะได้สู้กันแล้วแน่ะ เพื่ออะไรเนี่ย?
คุณกาลกันหันสายตามาหาชั้นที่ยังตะลึงอยู่แล้วถามโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า
「แกน่ะ ชื่ออะไร?」
「เห? อ เอ่อ...........เซอิจิครับ」
「เซอิจิงั้นเหรอ..........ฮิ จะจำไว้แล้วกัน」
คุณกาลกันที่ท่าทางเหมือนกำลังสนุกยังไงไม่รู้ก็แยกจากรถม้าแล้วเอาผ้าคลุมผืนหนึ่งมาพันรอบพวกโจร
จากนั้นก็ดึงลากพวกโจรไป
ขณะที่กำลังมองแผ่นหลังนั้นด้วยความตกตะลึง อัลก็พึมพำออกมา
「นักผจญภัยRank S...........เจ๋งสุดยอด」
เห็นด้วยเลย
ทั้งที่คิดว่าเห็นมาเยอะแล้วที่กิลด์ศูนย์ใหญ่
แต่ก็ถูกทำให้รู้ว่าในโลกนี้ยังมีพวกโรคจิตที่เก่งกาจอยู่อีกมาก
◆◇◆
ผ่านมาได้5วันแล้วหลังจากที่ถูกโจรบุกและได้เจอคุณกาลกัน
หลังจากนั้นก็มีผ่านหมู่บ้านอะไรสักอย่างบ้างซึ่งก็มุ่งหน้าไปยังโรงเรียนได้อย่างไม่มีปัญหา
แต่ในรถม้าไม่มีอะไรให้ทำเลยใช้เวลากันแบบว่างมาก
แล้วระหว่างนั้นเองชั้นก็นึกถึง『ผลวิวัฒนาการ』ที่อยู่ในไอเท็มบ็อกขึ้นมาได้
ก็คิดว่าจะปลูกๆ ทั้งเรื่องรูปร่างของเมล็ด『ผลวิวัฒนาการ』ก็รู้แล้ว
วิธีการปลูกก็รู้แต่ยังหาที่ปลูกไม่ได้สักทีเลยปล่อยทิ้งไว้จนถึงตอนนี้
ไหนๆตอนนี้ก็รู้เรื่องที่ฝึกให้กับรุยเอสกับคุณโฟริโอ้แล้ว ทั้งยังรู้เรื่องพลังที่ชั้นมีอยู่
ทำไมไม่แก้ปัญหาเรื่องนี้ด้วยเวทมนตร์ของชั้นซะเลยล่ะ? มีความคิดแบบนี้ขึ้นมา
ถ้าไม่มีที่ให้ฝังเมล็ดก็สร้างมันขึ้นมาสิ
มีความคิดแบบนั้นโผล่มาแถมรู้สึกด้วยว่าไม่ใช่จะทำไม่ได้
สมกับที่ลาออกจากความเป็นมนุษย์........สมกับที่ลาออกจากความเป็นมนุษย์เลยเนอะ！
โชคดีที่คุณบาน่าเป็นคนบอกเองเลยว่าชั้นใช้เวทมนตร์ได้เก่งกว่า
อัลเองไม่ต้องบอกก็รู้แล้วว่าชั้นไม่ธรรมดา
ถ้างั้นจะใช้เวทให้เว่อร์สักหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง? แถมไม่ได้เป็นเวทโจมตีด้วยคงไม่เป็นไรอยู่แล้วล่ะ！
พอตัดสินใจแล้วก็รีบจินตนาการเพื่อสร้างเวทมนตร์ขึ้นมาทันที
ก่อนอื่นก็ต้องเป็นที่กว้างมากพอให้ปลูก『ผลวิวัฒนาการ』
นอกจากนั้นสภาพแวดล้อมต้องเหมาะกับการเติบโตด้วย
และที่สำคัญที่สุดต้องพกพาไปด้วยได้แบบกระถางต้นไม้
..........ไม่สิ คิดออกมาได้ไงฟะ? ชั้นนี่
คิดให้เป็นที่กว้างสำหรับปลูกแล้วยังจะคิดให้เป็นแบบกระถางต้นไม้พกพาด้วย..........
จินตนาการมันชักจะมั่วซั่วใหญ่แล้วแฮะ
ทันใดนั้นในหัวของชั้นก็ปิ๊งภาพขึ้นมาภาพหนึ่ง
......ไม่สิ แต่ว่า.........คงไม่ไหวมั้ง?
ภาพที่ปิ๊งขึ้นมาเป็นของที่ไม่มีอยู่ในโลกนี้เห็นๆแต่พอคิดขึ้นมาได้ภาพมันก็ไม่ยอมหายไป
ช่วยไม่ได้แฮะถึงภาพที่คิดไม่น่าจะทำได้แต่ก็ลองออกเสียงชื่อเวทมนตร์ที่มันเหมาะๆไปก่อนแล้วกัน
「『Instant farm』」
ปิ๊ง！
ทันทีที่ออกเสียงในมือของชั้นก็มีสิ่งหนึ่งปรากฏออกมา
นั่นคือสิ่งของที่ชั้นคุ้นเคยแต่เป็นสิ่งที่ไม่มีอยู่ในโลกนี้
เพราะไม่อยากเชื่อว่าสิ่งที่ชั้นจินตนาการจะออกมาได้เลยได้แต่มอง『สิ่งนั้น』แบบพูดไม่ออก
「........เอาจริงดิ............」
ใช่ สิ่งอยู่ในมือชั้นคือ-----------『สมาร์ทโฟน』นั่นเอง
ที่ชั้นจินตนาการคือแอฟเกมปลูกผักที่มีอยู่ในสมาร์ทโฟน
ที่คิดได้แบบนั้นเพราะถ้าเป็นสมาร์ทโฟนก็จะสามารถพกพาไปได้
และเพราะเป็นเกมส์ต่อให้ปลูกผักไปกี่แปลงก็ไม่มีปัญหา...............！
แต่ใครจะไปคิดล่ะว่าจะมีสมาร์ทโฟนออกมาจริงๆเนอะ?
ขณะที่ยังอึ้งกับสมาร์ทโฟนที่อยู่ในมือ ที่หน้าจอก็แสดง『Menu』ที่ให้ใส่พวกคำสั่งออกมา
พอกดเลือกไปก็ขึ้นว่า『โปรดนำสิ่งที่จะปลูกมาไว้ที่หน้าจอ』
ชั้นเลยทำตามโดยเอา『ผลวิวัฒนาการ』ออกมาจากไอเท็มบ็อกอันนึงแล้วเอาเข้าไปใกล้หน้าจอ
ทันใดนั้น『ผลวิวัฒนาการ』ก็ถูกดูดเข้าไปโดยไม่มีการต่อต้านอะไรเลย
จากนั้นที่หน้าจอก็ขึ้นเป็นแปลงผักมา3แปลง หนึ่งในนั้นมีหน่ออ่อนแตกยอดขึ้นมา
พอกดแปลงที่ว่ามันก็ขึ้นชื่อ『ผลวิวัฒนาการ』ออกมา
บางทีแปลงนี้คงเป็นแปลงที่ปลูก『ผลวิวัฒนาการ』ไว้นั่นแหละ
แต่ทั้งที่ยังอยู่ในสถานะหน่ออ่อนซึ่งยังไม่สามารถเก็บเกี่ยวได้
ทำไมถึงไม่มีคำสั่งให้『รดน้ำ』หรือ『พรวนดิน』เลยล่ะ
มีแค่『Menu』ที่ให้เลือกใส่คำสั่งคร่าวๆแค่ปุ่มเดียวเท่านั้น
................เอาล่ะคงได้เวลาแล้วมั้ง?
ทำไมมีสมาร์ทโฟนออกมาได้ฟะ!? หมวกเกราะสวมหัวของเจ้าแกะนั่นก็ดี
กางเกงในบูมเมอร์แรงของกัลซุสก็ดี..............ทำไมมีสิ่งที่ทำลายภาพลักษณ์ของโลกนี้เยอะแบบนี้！
ไม่สิ ชั้นอาจจะผิดที่จินตนาการแอฟเกมที่เล่นบ่อยๆตอนอยู่โลกเดิม！
แต่ให้มันพอดีๆน่ะเป็นมั้ย!? ...........ถึงชั้นจะเป็นคนทำเองก็เถอะ！
แม้จะทนไม่ไหวจนอยากจะปล่อยความคิดที่ทนไว้ออกมา
แต่ถ้าตะโกนไปเดี๋ยวโดนหาว่าบ้าเลยได้แต่เก็บไว้ในใจ ...........ชีวิตรันทดจริง
อีกอย่างการเอาเวทมาใช้กับเรื่องแค่นี้แหละที่ไม่ดีเอง
แถมเอาจริงๆมันก็แค่ทำตามข้อเรียกร้องของชั้นที่ว่าต้องการที่กว้างและพกพาได้นั่นแหละ
จากข้อสรุปตามที่ว่ามาควรเพลาๆการใช้เวทที่มันเว่อร์หน่อยจะดีกว่า
ชักจะสงสารโลกนี้ซะแล้วแฮะที่ถูกของมั่วซั่วมาทำลายคอยทำลายภาพลักษณ์แบบนี้
นายเองก็ลำบากน่าดูเลยนะ...........ถึงต้นเหตุจะมาจากชั้นก็เถอะ！ขอโทษจริงๆครับ
ยังไงก็ตามแต่ก็พอเข้าใจเวทที่ใช้แล้ว แถมยังเหลืออีกตั้ง2แปลง ชั้นเลยคิดจะเอา
『สมุรไพรพิเศษ』กับ『หญ้าต่อต้านวิญญาณ』มาปลูกด้วยไม่ใช่แค่『ผลวิวัฒนาการ』
『สมุรไพรพิเศษ』เป็นวัตถุดิบสำหรับทำ『ยาฟื้นพลังชั้นเยี่ยม』
ต่อให้กินเข้าไปทั้งอย่างนั้นก็ยังได้ประสิทธิภาพสูงเพราะงั้นปลูกเอาไว้ก็ไม่เสียหาย
แม้จะไม่มีเมล็ดแต่พอเอา『สมุรไพรพิเศษ』เข้าไปใกล้หน้าจอก็ยังถูกดูดเข้าไป.........คงปลูกได้มั้ง
ส่วน『หญ้าต่อต้านวิญญาณ』นี่แม้จะปล่อยทิ้งไว้มาตลอดแต่ยังไงก็ได้เมล็ดมาจากซาเรีย
ทำให้สามารถปลูกได้แน่นอน
『หญ้าต่อต้านวิญญาณ』เป็นวัตถุดิบสำหรับทำ『ยาวิญญาณ』ที่ทำให้คีนชีพมนุษย์
ที่ตายไปแล้วได้แต่ไม่มีผลกับมอนเตอร์ ซึ่งแน่นอนว่าต้องน่าปลูกอยู่แล้ว
ด้วยเหตุนี้ทั้งสามแปลงจึงมี『ผลวิวัฒนาการ』『สมุรไพรพิเศษ』『หญ้าต่อต้านวิญญาณ』
ปลูกไว้แต่จะเก็บเกี่ยวได้เมื่อไรก็ไม่รู้ทำได้แค่คอยตรวจสอบดูเท่านั้น
แล้วก็ตอนที่คิดว่าจะทำยังไงดีกับสมาร์ทโฟนอยู่ๆมันก็หายไปเอง พอคิดให้ออกมามันก็โผล่มาอยู่ในมือ
เลยไม่จำเป็นต้องไปคิดมากอะไร จะอะไรก็ช่างมันแล้ว
แถมพอดีด้วยว่าไม่มีใครหันมาทางชั้นเลยไม่มีใครเห็น
ทำให้จบเรื่องได้โดยไม่ต้องอธิบายตัวตนของสมาร์ทโฟน
และแล้วพวกเราก็เดินทางไปยัง『โรงเรียนเวทมนตร์บาบาโดล』ด้วยบรรยากาศที่สงบสุข
