ตอนที่ 6 การแยกส่วนของแยกส่วนสมบูรณ์แบบ
「สกิล.......การ์ด?」
ตัวอักษรที่แสดงออกมาของการ์ดในมือทำเอาชั้นอ้าปากค้างไปเลย
สกิลการ์ด
ความหมายของคำๆนี้ก็พอจะจินตนาการได้อยู่
ส่วนผลลัพธ์ที่แสดงออกมาจากการตรวจสอบคือ
『สกิลการ์ด≪เท้าสังหาร≫ 』.......สามารถเรียนรู้สกิล『เท้าสังหาร』ได้
ออกมาแบบนี้แหละ
「จริงดิ?」
เอ๋ เรียนรู้สกิลได้ด้วยเหรอ? จริงดิ? ทำอะไรแบบนี้ได้ด้วยเหรอ?
ไม่สิ ลองบอกชื่อมาเป็นสกิลการ์ดก็คงทำได้แหละ
เดิมที『เท้าสังหาร』ที่ว่านี่ดูเหมือนจะเป็นเทคนิคที่ใช้ผ่าท้องของชั้นนะ?
「.......โอ้ววว」
จ เจ๋งสุดยอด
...............
「ไม่มีความเห็นนอกจากนี้แล้วเฟ้ย！」
แค่อยู่ๆเก็บการ์ดที่ใช้เรียนรู้สกิลได้ ก็ไม่รู้ว่าควรมีปฏิกิริยาตอบกลับยังไงดีแล้ว!?
ให้ดีใจกระโดดโลดเต้นไปเลยมั้ยล่ะ!?
.........ขืนทำอย่างนั้นClever monkeyที่ดมกลิ่นชั้นตายยิ่งน่าสงสารเข้าไปใหญ่
แต่ว่าการ์ดที่หล่นอยู่ไม่ได้มีแค่การ์ด『เท้าสังหาร』เท่านั้น
「โฮ่ แล้วการ์ดใบอื่นล่ะ?」
หยิบการ์ดใบอื่นขึ้นมาตรวจสอบทั้งหมด
ผลลัพธ์ก็คือได้สกิลการ์ดมาเท่านี้
『สกิลการ์ด≪เท้าสังหาร≫ 』.......สามารถเรียนรู้สกิล『เท้าสังหาร』ได้
『สกิลการ์ด≪ก้าวพริบตา≫』.......สามารถเรียนรู้สกิล『ก้าวพริบตา』ได้
『สกิลการ์ด≪ปรุงยาชั้นเยี่ยม≫』.......สามารถเรียนรู้สกิล『ปรุงยาชั้นเยี่ยม』ได้
『สกิลการ์ด≪สร้างเครื่องมือ:ชั้นหนึ่ง≫』.......สามารถเรียนรู้สกิล
『สร้างเครื่องมือ:ชั้นหนึ่ง』ได้
「อ โอ้..........」
..................
「ก็ไม่มีความประทับใจอื่นนอกจากนี้จริงๆนี่นา........！」
ไม่สิ มันเป็นอะไรที่สุดยอดเลยไม่ใช่เหรอไง!? มันเป็นสกิลเลยนะ！ได้สกิลมาเลยนะ!?
แต่ อยู่ๆได้มาแบบนี้มันก็ลำบากใจในการตอบกลับนะ.........！
「............แล้วเจ้านี่ใช้ยังไงล่ะเนี่ย」
ก็มีเขียนอยู่หรอกว่าเรียนรู้ได้แต่ไม่เห็นจะมีเขียนวิธีใช้เลย
ทำยังไงดีน้า.......ระหว่างที่คิดอย่างนั้นการ์ดทั้งหมดก็ส่องแสงออกมากะทันหัน
「อุหวา!?」
พอสกิลการ์ดปล่อยแสงเจิดจ้า การ์ดแต่ละอันก็กลายเป็นบอลแสงเข้ามาในร่างกายชั้น
「ไรเนี่ย!? อยู่ดีๆก็เข้ามาเฉยเลย!?」
ที่ในมือ สกิลการ์ดหายไปแล้ว
ตอนที่ตกใจกับปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นก็มีเสียงว่าได้เรียนรู้สกิลดังขึ้นในหัวตามมา
『สกิล≪เท้าสังหาร≫ได้เรียนรู้แล้ว
สกิล≪ก้าวพริบตา≫ได้เรียนรู้แล้ว
สกิล≪ปรุงยาชั้นเยี่ยม≫ได้เรียนรู้แล้ว
สกิล≪สร้างเครื่องมือ:ชั้นหนึ่ง≫ได้เรียนรู้แล้ว』
..................
「อุว้าว..........」
ชั้นอุทานออกมาเบาๆ
ก็อยู่ดีๆได้สกิลมาตั้งเยอะนี่นา
ต้องบอกว่าเยอะไปด้วยซ้ำ
เลยรู้สึกดีใจกับตัวเองไม่ลงยังไงไม่รู้?
「..........ตรวจดูประสิทธิภาพก่อนแล้วกัน」
พอคิดอย่างนั้นแล้วชั้นก็ตรวจดูสกิลที่เพิ่งได้เรียนรู้มาทันที
『เท้าสังหาร』.......เป็นท่าสังหารที่ใช้เท้าพุ่งออกไป ระยะการโจมตีประมาณ10เมตร
『ก้าวพริบตา』.......สามารถเคลื่อนไหวด้วยสปีดที่เหนือกว่าการรับรู้ของอีกฝ่ายได้
ถึงประสิทธิภาพจะแค่พริบตาเดียวแต่สามารถใช้ต่อเนื่องได้
『ปรุงยาชั้นเยี่ยม』.......หากปรุงยาของที่ออกมาจะถูกปรับให้ออกมาสูงสุด
『สร้างเครื่องมือ:ชั้นหนึ่ง』.......หากสร้างเครื่องมือของที่ออกมาจะถูกปรับให้ออกมาสูงสุด
「.................หวายย............」
คราวนี้ตะลึงออกมาเลย
มันจะโกงเกินไปแล้ว！สุดยอด!?
มันเกินมือชั้นที่เคยใช้ชีวิตปกติธรรมดาในโลกเดิมไปแล้วนะเนี่ย!?
「ม ไม่มั่นใจเลยว่าจะรับไหวแฮะ.......」
จะไหวมั้ยเนี่ยชั้น?.............
ก็จริงอยู่ว่าในป่าอันตรายแบบนี้มีสกิลโกงๆอยู่ค่อยช่วยให้สบายใจได้หน่อย
แต่ดันเป็นความสามารถของตัวเองนี่สิ！
ก็การเข้าใจผิดนะมันน่ากลัวนา
มีคำบอกว่าการทะเยอทะยานแปลกๆมันจะทำลายตัวเองด้วย
「........ระวังไว้ดีกว่า」
ก็พูดได้แค่นี้แหละ
แต่ว่า『ปรุงยาชั้นเยี่ยม』กับ『สร้างเครื่องมือ:ชั้นหนึ่ง』นี่
พอจะบอกได้เป็นอันตรายน้อยที่สุดแถมทำให้อะไรหลายๆอย่างในที่แบบนี้สะดวกขึ้นด้วย
ถึงจะเป็นสกิลชั้นเลิศที่ได้มาเลยตั้งแต่เริ่ม
แต่ก็แค่ชั้นดันปราบClever monkeyที่มีเทคนิคปรุงยากับสร้างเครื่องมือเก่งได้ก็เท่านั้นแหละ
จะว่าไปขวดที่ใส่ยารักษาชั้นเยี่ยมเนี่ยพวกClever monkeyสร้างขึ้นมาเองจริงๆแฮะ
「ฉลาดจริงๆด้วย............」
อย่างชั้นแค่แก้วยังสร้างไม่ได้เลยนะ?
ยิ่งเปลี่ยนให้เป็นขวดยิ่งทำไม่ได้ใหญ่
「เอาเถอะ ถ้ามันใช้ได้ ก็พยายามใช้หน่อยแล้วกัน」
ก่อนอื่นต้องตั้งเป้าหมายให้ใช้สกิลได้อย่างมีประสิทธิภาพ
「เอาล่ะ............ต่อไปก็?」
ของที่หยิบต่อมาเป็นของที่รูปร่างเป็นหนังสือ
ไม่สิ.........ควรบอกว่าเป็นสมุดโน๊ตมากกว่าหนังสือ?
「...........อะไรล่ะเนี่ย?」
พูดแบบนั้นออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
ตรงปกสมุดโน็ตมีอักษรที่ไม่เคยเห็นเขียนไว้อยู่แต่ทำไมชั้นถึงเข้าใจภาษานั้นได้ก็ไม่รู้
「..............เข้าใจล่ะ นี่เป็นอักษรของโลกนี้สินะ」
ทันทีที่ชั้นรู้ถึงตัวตนของอักษรที่เขียนอยู่บนสมุดโน๊ต
ชั้นก็รู้สึกด้วยว่าน่าจะใช้อักษรนี้ได้ด้วยเลยลองใช้ประสาทสัมผัสเขียนชื่อตัวเองลงบนพื้นแข็งๆดู
「.........เขียนได้ด้วยแฮะ」
เขียนได้ง่ายๆ ไม่ขาดตกบกพร่องด้วย
ตัวเองยังประหลาดใจเลยที่ใช้ตัวอักษรที่ไม่เคยเห็นนี้ได้ง่ายๆทั้งที่ไม่เก่งภาษาอังกฤษแท้ๆ
นี่สินะคือความสามารถในการเข้าใจภาษาที่พระเจ้าบอกไว้ก่อนที่จะวาร์ปพวกเรามา
「........เอ๊ะ? เดี๋ยวนะ? งั้นทำไมความสามารถเข้าใจภาษาถึงไม่โผล่ในช่องสกิลล่ะ?」
อืออ........หรือว่า ไอ้นั่นสินะ?
ความสามารถเข้าใจภาษาไม่ใช่สกิลแต่เป็นพวกพรสวรรค์แบบมองไม่เห็นที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด?
「.......เอาเถอะเรื่องนี้ถึงไม่ใส่ใจในรายละเอียดก็ไม่เห็นจะเป็นปัญหาตรงไหน
แถมไม่มีเขียนไว้ในสกิลแต่ก็ยังใช้ได้ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย」
ชั้นสรุปความคิดแบบนั้นไป
ต่อให้ใครจะว่าไงก็จะคิดอย่างนี้แหละ！
............แล้วใครจะมาพูดล่ะ? ชั้นเหรอไง..........
「แล้ว? ตรงปกนี่เขียนว่าไงบ้างหว่า?」
ลองอ่านที่เขียนบนปกสมุดโน๊ตดู
『ข้อมูลของClever monkey』
「หา?」
ข้อมูล? จากลิงนั่นน่ะนะ? ยิ่งกว่านั้นยังเกี่ยวกับลิงนั่นอีก?
..........
「เอาเถอะ...........อ่านดูก็รู้」
ว่าแล้วชั้นก็เปิดสมุดโน๊ตดู
『Clever monkeyเป็นลิงที่มีสติปัญญาสูงซึ่งจะอาศัยอยู่ในดันเจี้ยนระดับสูง
ใช้นิ้วได้อย่างคล่องแคล่วทั้งยังมีความรู้เกี่ยวกับสมุนไพรต่างๆมากมาย
จึงมีสามารถสร้างเครื่องมือและปรุงยาได้
แม้จะไม่สามารถพูดคุยและเข้าใจภาษามนุษย์ได้
แต่เทคนิคการสร้างเครื่องมือและปรุงยากลับเหนือล้ำกว่าเทคนิคของมนุษย์
ถึงกระนั้นเกี่ยวกับการใช้เครื่องมือที่ผลิตออกมามนุษย์ก็ยังเหนือกว่า』
「ลิงเมพสุดๆ!?」
เหลือเชื่อเก่งกว่ามนุษย์อีก!?
เส้นแบ่งระหว่างมนุษย์กับสัตว์ทั่วไปเคยมีบอกไว้ว่าคือการสร้างและใช้เครื่องมือไม่ใช่เหรอไง!?
........มาตรฐานที่ชั้นใช้แบ่งความแตกต่างระหว่างมนุษย์กับสัตว์ชักจะมีปัญหาซะแล้วสิ
แต่ว่าไม่อยากเชื่อเลยทั้งที่สร้างได้เก่งกว่ามนุษย์ก็ต้องใช้ด้วยดิทำไมอ่ะ........!
「แหม...........Clever monkeyนี่เจ๋งจริงๆ......」
พูดแล้วชั้นก็เปิดหน้าถัดไป
และแล้วคราวนี้กลับเป็นหัวเรื่องตัวใหญ่เด่นสะดุดตากินพื้นที่1หน้าเต็มๆเขียนอยู่
『ชีวประวัติของClever monkey』
「ชีวประวัติ!?」
อยู่ๆก็ใหญ่โตขึ้นมาเลยนะเฟ้ย!?
「.........อะไรเนี่ย? จะเริ่มสารคดีเหรอไง?」
พูดแล้วก็พลิกหน้าต่อไป
「------------」
พอชั้นอ่านถึงกับพูดไม่ออกเลย
ไม่ใช่ในทางที่แย่นะแต่เป็นในทางที่ดีต่างหาก
「.......ไม่อยากเชื่อเลยสิ่งที่Clever monkeyได้ประสบมาจะมารวมอยู่ในสมุดโน๊ตเล่มเดียวแบบนี้ได้!?」
ผลจากการอ่านสิ่งที่เขียนก็มีพวกประสิทธิภาพโน่นนี่ของพืชพวกสมุนไพร วิธีการนำไปใช้
อย่างอื่นก็มีจุดเก็บพืชทั้งหมดในบริเวณนี้ตรงนั้นยังมีแผนที่เขียนไว้ให้เสร็จสรรพเลยด้วย
ไม่เพียงแค่พืชเท่านั้น พวกที่เก็บแร่มีค่าต่างๆก็มีเขียนไว้ด้วย
「จริงดิฟะ!?สุดยอด..........จะสุดยอดเกินไปแล้ว！」
สำหรับหน้าสุดท้ายนั้นเป็นจุดที่ถูกชั้นฆ่าโดยมีเครื่องหมายลงไว้บนแผนที่อย่างชัดเจน
「ถ้ามีเครื่องหมายลงไว้ตรงจุดที่ชั้นฆ่าล่ะก็ เท่านี้ก็รู้ที่อยู่ปัจจุบันของตัวเองได้แล้วน่ะสิ!?」
สิ่งนั้นเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งยวดที่ทำให้ไปในที่ต่างๆได้จากที่ต้องเร่ร่อนอยู่ในป่าตลอดมาจนถึงตอนนี้
พออ่านสมุดโน๊ตจบสมุดโน๊ตก็เริ่มปล่อยแสงเจิดจ้าเหมือนตอนสกิลการ์ดอีกครั้ง
จากนั้นก็กลายเป็นบอลแสงแล้วเข้าไปในตัวชั้น
「！」
หลังจากบอลแสงเข้าไปก็มีข้อมูลที่อยู่ในสมุดโน๊ตเมื่อตะกี้นี้หลั่งไหลเข้ามาในหัวของชั้นทันที
「พอเป็นข้อมูลที่อยู่ๆก็ไหลเข้ามาในหัวแล้วเนี่ย.......มันจดจำได้ทั้งหมดเลยแฮะ!?」
ตัวเองยังประหลาดใจเลยที่จำเรื่องข้อมูลที่ไหลเข้ามารวดเดียวได้ง่ายๆ
อันนี้ก็คล้ายๆกับตอนที่เรียนรู้สกิลล่ะมั้ง
สรุปก็คือความรู้ที่ได้มากลายเป็นของชั้นทั้งหมดแล้ว
「ฮะฮะ.......ฮ่าฮ่าฮ่า..........」
หัวเราะแห้งๆออกมาโดยไม่รู้ตัว
นี่มัน............อะไรกันฟะเนี่ย?
อันดับแรกเลยนะพอฆ่าสิ่งมีชีวิตประเภทมอนเตอร์อย่างClever monkey
จะได้พวกข้อมูลที่ได้เจอมาหรือสกิลการ์ดของสิ่งมีชีวิตนั้นมางั้นเหรอ?
..............คิดว่าไม่ใช่แหงๆ
พอคิดถึงตรงนั้นชั้นก็มีคำๆนึงลอยขึ้นมาในหัว
「-----------แยกส่วนสมบูรณ์แบบ..........！」
ใช่แล้ว！คำอธิบายนั่นมีเขียนไว้ว่าจะได้ทุกอย่างของมอนเตอร์ที่ปราบมานี่นา
นี่ต่อให้เป็นข้อมูลก็ยังได้มาเป็นของตัวเองด้วยเหรอเนี่ย！
「ถ ถ้างั้นลูกแก้วนั่นกับกล่องสมบัติมันอะไรอีกล่ะ.........」
ชั้นพึมพำแล้วหันสายตาไปยังลูกแก้วกับกล่องสมบัติปริศนา
ที่เหลือหล่นจากการปราบClever monkey
