ตอนที่ 36 ม้าแสนธรรมดา?
「ที่นี่สินะ............」
ชั้นที่แยกกับซาเรียได้มาถึงร้านขายม้าตามแผนที่ๆกัลซุสเขียนให้อย่างปลอดภัย
นอกจากมีชื่อร้านว่า『ร้านขายมอนเตอร์』แล้วป้ายที่ตั้งอยู่ข้างนอกก็มีเขียนไว้ด้วยว่า
『มอนเตอร์น่ารักๆที่งับได้ทีเดียวทั้งหัวก็มีขายด้วย』
............หือ!?
เดี๋ยวนะ！มอนเตอร์ที่งับได้ทีเดียวทั้งหัวนี่มันน่ารักเหรอฟะ!?
ไม่สิ ที่บ้านคุณอโดเรียน่าก็มีเจ้ามิลค์จังที่เป็นประเภทนี้อยู่นี่นา............！
ถ ถ้าคุ้นเคยกันคงน่ารักมั้ง..............?
ก่อนเข้าไปในร้านชั้นก็กังวลใจแล้วแต่ก็ยังก้าวขาเข้าร้านไป
「หืม? ยินดีต้อนรับครับ！มองหามอนเตอร์ตัวไหนอยู่รึเปล่า?」
พอเข้าไปในร้าน ลุงอารมส์ดีที่หัวล้านเลี่ยนเตียนโล่งก็เข้ามาพูดคุย
「เอ่อ...........อยากได้ม้าน่ะครับ」
มาที่ร้านนี้ก็เพราะมีจุดประสงค์อยู่แล้วเลยบอกว่าอยากได้ม้าไป
ทันใดนั้นลุงก็ยิ้มหน้าบานออกมา
「ฮะฮ่า～ นายเองก็จะเข้าร่วมงานแข่งครั้งนี้ด้วยล่ะสิ?」
「หา? งานแข่ง?」
ชั้นพึ่งได้ยินคำนี้เป็นครั้งแรกเลยเผลอส่งเสียงงงๆออกมา
พอเห็นท่าทางของชั้น ลุงก็รู้ตัวว่าเข้าใจผิดเลยยิ้มแห้งๆต่างจากเดิม
「อ้าว เข้าใจผิดเหรอ แหม คิดว่าจะไปเข้าร่วมงานแข่ง【ชิงถ้วยเมืองหลวง】ซะอีก」
「เอ่อ.......อะไรเหรอครับ? นั่นน่ะ」
แม้เป็นคำถามที่ไม่รู้เอาซะเลยของชั้น ลุงก็ตอบมาให้อย่างสุภาพไม่ได้บ่นรำคาญอะไร
「พูดง่ายๆคืองานวิ่งแข่งรอบกำแพงเมืองหลวงรอบนึง ส่วนมอนเตอร์ที่ใช้ขี่นั้น
แน่นอนว่าต้องเป็นประเภทม้า งานวิ่งแข่งครั้งนี้จัดขึ้นเพื่อเฟ้นหานักขี่อันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวง
ผู้ชนะเลิศก็จะได้ของรางวัลไปทุกครั้ง แต่มองจากปฏิกิริยาของนายแล้ว
ดูท่าจะไม่ได้เอาไปเข้าร่วมการวิ่งแข่งครั้งนี้สินะ 」
「ครับ เห็นบอกว่าในคำร้องของนักผจญภัยอาจจะมีต้องใช้ม้าด้วยเลยเผื่อไว้」
ว่าแต่ว่า..........วิ่งแข่งเหรอ เหมือนแข่งม้าอะไรแบบนี้รึเปล่า?
เอาเถอะ ดูจากน้ำเสียงลุงแล้วใครๆก็น่าจะเข้าร่วมได้แฮะ
「งั้นเหรอ ช่างเถอะตามมาสิ จะให้ดูม้าที่นักผจญภัยใช้กันบ่อยๆ」
พอเดินลึกเข้าไปในร้านตามที่ลุงนำไปก็เห็นกรงแข็งแรงที่มีทั้ง มอนเตอร์ประเภทหมาป่า
มอนเตอร์ประเภทลิงเหมือนClever monkeyและมอนเตอร์ต่างๆอยู่ข้างใน
「ถึงแล้ว เจ้าพวกนี้แหละคือม้าที่นักผจญภัยทั่วไปใช้กัน」
「นี่เหรอ...........」
ในกรงที่ลุงพามาเป็นม้าสีดำที่มีเกล็ดสีเงินอยู่ด้านข้างและที่เท้าอยู่หลายตัว
「ม้าพันธุ์『ม้ามังกร』น่ะ ถึงม้ามังกรตามธรรมชาติจะดุร้ายแต่ถ้าเป็นแบบเลี้ยงล่ะก็
จะเชื่อฟังคำพูดของมนุษย์แถมนิสัยดีด้วย แรงม้าก็ใช้ลากรถม้าได้เป็นอย่างดี
ถ้าใช้ขี่เฉยๆล่ะก็สปีดพอตัวเลยล่ะ」
「เห」
ม้ามังกรเหรอ............เท่าที่ฟังดูก็เจ๋งใช้ได้
แต่ก็นะ เดิมทีม้าก็ไม่ได้จำเป็นอยู่แล้ว เอาเจ้านี่เลยก็ได้มั้ง แถมโชคดีที่ชั้นมีเงินเหลือเฟือด้วย
「เจ้าม้ามังกรนี่ก็น่าจะใช้ได้ เท่าไรล่ะครับ?」
「นั่นสินะ............ก็ซัก5เหรียญทอง...........อ้ะ！จริงสิ ลืมถามไปเลย.............」
จังหวะที่แจ้งราคามาลุงก็รีบถามชั้น
「นายน่ะมีสกิล『ขี่ม้า』รึเปล่า?」
「สกิลขี่ม้า...........เปล่า ไม่มีครับ」
「งั้นเจ้านี่คงไม่ได้แล้วล่ะ」
「เอ๋!?」
จู่พูดกันตรงๆแบบนี้ชั้นงงไปเลย
สกิลขี่ม้าก็มีด้วย? แล้วก็ถึงจะด้วยสกิลโกงระดับชั้นแต่แค่ได้ฟังชื่อสกิลก็ไม่ได้เรียนรู้สกิลแฮะ........
ถ้าให้เรียนรู้นี่แค่ขี่ม้าสักรอบก็ไม่ได้มาเหรอ?
พอชั้นคิดถึงตรงนั้นก็นึกความคิดดีๆขึ้นมาได้
ถ้าเรียนจากชื่อสกิลไม่ได้ล่ะก็ลองถามวิธีขี่ม้าดูอาจจะได้เรียนรู้เลยก็ได้?
พอชั้นคิดแล้วก็ตัดสินใจรีบถามลุงทันที
「อ้ะ！ถามอะไรแปลกๆหน่อยนะครับคือช่วยสอนวิธีขี่ม้าให้ก็ไม่ได้สกิลเหรอครับ?」
「ข้าก็ขี่ไม่เป็น！」
「เวรกรรม................！」
ดูท่าถึงลุงจะขายมอนเตอร์ก็ไม่ได้แปลว่าจะขี่สัตว์หรือมอนเตอร์ได้ทุกตัวรวมถึงม้ามังกรสักหน่อย
โธ่เว้ย！
ขณะที่คิดอย่างนั้นอยู่ทันใดนั้นก็มีเสียงเรียบๆดังขึ้นในหัว
『สกิลเข้าใจทุกภาษาทำงาน---------สำเร็จ สามารถเข้าใจภาษาม้ามังกรได้แล้ว』
เห? ร เรื่องอะไรกัน?
ชั้นตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันโดยไม่ทันตั้งตัวแต่ก็พอจะทำความเข้าใจกับความหมายได้
อ๋อ จริงสิ มีสกิล『เข้าใจทุกภาษา』ที่ได้ตอนปราบกล่องสมบัติในดันเจี้ยนเทพมังกรดำอยู่นี่นา
ถึงไม่ได้สำเร็จแน่นอนแต่มีเขียนว่าใช้กับมอนเตอร์ได้ด้วย งั้นครั้งนี้ก็คงใช้ได้นั่นแหละ
คิดอย่างนั้นแล้วก็หันไปทางม้ามังกรฟังดูว่าพูดอะไรกันบ้าง
ม้าพูดคุยกันก็ไม่ใช่จะหาฟังได้ซะด้วย
เอ้า เจ้าม้าเอ๋ย........พูดคุยอะไรกันอยู่!?
『เฮ้ย ดูดิแก.............เจ้ามนุษย์สวมฮู้ดนั่นขี่ม้าไม่เป็นล่ะ?』
『แหวะ เห่ยชิบ』
『เอ้า มนุษย์ที่ขี่ม้าไม่ได้น่ะรีบไปเลยไปชิ่วๆ！』
『แค่ขี่ม้าก็ยังไม่ได้ พวกเราไม่เชื่อฟังร้อก～』
โคตรผิดหวังเลย
............ม้ามันหยามชั้นสุดๆ...........
พอรู้สึกตัวก็มีเหงื่อไหลออกจากตา ไม่ใช่น้ำตาสักหน่อยอย่าเข้าใจผิดล่ะ
ลุงที่ไม่รู้เลยว่าชั้นได้รับความเสียหายทางจิตใจอย่างหนักก็พูดเรื่อยเปื่อยต่อไป
「ช่างเถอะ ม้ามังกรน่ะตัดใจซะเถอะ ยังไงก็มีม้าสำหรับมือใหม่อยู่อีก
เจ้าพวกนั้นสกิลขี่ม้าก็ไม่ต้องใช้ แถมขี่ๆไปก็ยังได้สกิลขี่ม้าด้วย」
「อ้ะ อย่างนั้นเหรอครับ」
อะไรกัน อย่างนั้นก็ดีสิ
ยิ่งกว่านั้นถ้าเป็นสำหรับมือใหม่ตามที่บอกก็เหมาะกับชั้นตอนนี้พอดีเลย
「มีเหลืออยู่ตัวนึงพอดี ตามมาสิ」
ว่าแล้วก็ตามลุงไปกรงอื่นอีกครั้ง
「เจ้านี่แหละม้าที่ว่า」
「โอ้」
ที่ตรงนั้นคือม้าขนสวยสีน้ำตาลแก่ มีเขาคล้ายกวางอันชดช้อย หน้าตาสงบนิ่ง ยืนอย่างสง่างาม
เจ้านี่ท่าทางดูสง่างามต่างจากเจ้าม้ามังกรตะกี้ลิบ เกล็ดก็ไม่มีถึงจะมีเขาก็เถอะ
「เจ้านี่มีชื่อพันธุ์ว่า『Umashika』」
ชื่อพันธุ์เห่ยมาก
Umashika............ถ้าทำให้เป็นคันจิทีนี่งี่เง่าไปเลย? ขอเป็นชื่ออื่นได้มะ?
ถึงจะจริงอยู่ที่เกิดเป็นม้าแต่มีเขาเป็นกวางก็เถอะ...........
「ถึงจะบอกว่าสำหรับมือใหม่แต่เจ้านี่ก็มีของดีอยู่หลายอย่างนา? อย่างแรกเลยคือแรงม้าที่ต่างกัน
มีมากกว่าม้ามังกรเมื่อกี้2เท่าแน่ะ」
「2เท่า!?」
เจ๋งสุดยอด！
「ความเร็วก็ไม่ธรรมดา สามารถคงความเร็วได้สูงอันดับต้นๆในสายพันธุ์ม้า
นอกจากนั้นนิสัยก็ยังเชื่องอยู่แล้วไม่เถื่อนเหมือนม้ามังกรตามธรรมชาติ
รวมๆก็เป็นม้าที่ดีเลยล่ะ」
เห็นด้วย！เบียดม้ามังกรตะกี้ตกขอบไปเลย!?
ถึงชื่อจะแพ้แต่ประสิทธิภาพเป็นสุดยอดม้าจริงๆ！
หัวใจของชั้นตกลงเลือกUmashikaเป็นที่เรียบร้อย
แต่ลุงที่ชมมาถึงขนาดนั้นกลับพูดเรื่องน่าตกใจออกมา
「แต่ว่านะ? เจ้านี่น่ะ............บื้อเหลือเชื่อเลย」
「สมชื่อเลยเหรอ!?」
ไม่น่าเชื่อว่าUmashikaจะบื้อจริงๆ！
ชั้นถูกความจริงแทงเข้ามาเลยตบมุขกลับไปแล้วลุงก็เล่าต่อ
「ถ้าให้พูดว่าบื้อสักขนาดไหนก็..............อย่างแรกเลยจุดหมายที่ให้ไปก็ไปไม่ถึง」
「เริ่มมาก็จบซะแล้ว！」
「อาหารก็ลืมกิน」
「เอาจริงดิ!?」
「ลืมเจ้าของด้วย」
「อันนั้นจำเป็นสุดๆเลยไม่ใช่เหรอ!?」
「แล้วก็.............ลืมหายใจ」
「ตายกันพอดี!?」
「อา เพราะงั้นแหละถึงตายได้โดยไม่ทันรู้ตัว............」
「บื้อจนหยดสุดท้ายเลย！」
เกินเยียวยาจริงๆ...........！
หน้าตาองอาจมาดเท่ห์แต่พอเปิดดูประสิทธิภาพดันเป็นแค่ม้าไม่ได้เรื่องซะงั้น！
ไฮสเปคเปล่าประโยชน์ดีแท้！
พอตบมุขUmashikaจนเต็มอิ่มชั้นก็รู้สึกเหนื่อยในอะไรหลายๆอย่าง
พอปรับลมหายใจชั้นก็พลันนึกเรื่องนึงขึ้นมาได้
...........ตอนม้ามังกรสกิลยังทำงานของมันเองเลยทำไมกับUmashikaถึงไม่ทำงานล่ะ?
ขณะที่เอียงคอกับข้อสงสัยนั้นลุงก็เข้าไปในกรงของUmashikaโดยไม่ทันรู้ตัว
「ก็นะ จริงอยู่ที่มันบื้อ แต่ถ้าฝึกดีๆก็เป็นม้าที่ยอดเยี่ยมเหมือนกันแหละ เนอะ！」
ลุงพูดไปก็พลางตบไปที่คอของUmashika
........ตุบ
ทันใดนั้นUmashikaที่ยืนอยู่ก็ล้มไปทางเดียวกับที่ลุงตบใส่
พอมองดูUmashikaที่ล้มลงไปกะทันหัวลุงก็พูดมาประโยคนึง
「...........อ้ะ ตายซะแล้ว」
Umashikaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa！
นี่ตกลงลืมหายใจจนตายจริงๆเหรอ!? นี่มันรู้สึกจะเกินคำว่าบื้อไปแล้วมั้งเนี่ย!?
คิดว่าสกิลไม่ทำงานเพราะอะไรที่แท้ตายแล้วนี่หว่า!? อย่างนี้มันต้องเป็นพูดกับศพแทนแล้ว！
ที่ทำให้รู้สึกว่ามันบื้อสุดๆไปเลยก็คือUmashikaที่ตายแม้แต่ตอนนี้มันยังทำหน้านิ่งอยู่อีก.........！
ก่อนจะทำหน้าช่วยทำอะไรสักอย่างกับในหัวก่อนเถอะ...............
ชั้นมองUmashikaที่บื้อจนผิดแปลกเหนือความคาดหมายโดยไม่ได้สงสารเลยสักนิด
จากนั้นลุงที่มองUmashikaโดยไม่ได้พูดอะไรสักพักอยู่ๆก็พูดขึ้น
「ตายไปแล้วก็ช่วยไม่ได้ เอามาปิ้งกินเลยแล้วกัน」
「ลุงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง！」
ไม่มีความรักเลยเหรอลุง！อย่างน้อยช่วยสวดส่งหน่อยเถอะ..........！
ลุงรู้ถึงความรู้สึกของชั้นมั้งเลยก็หันมาอธิบาย
「Umashikaมันกินได้น่ะ เพราะงั้นตอนที่ตายเจ้าของก็จะเอาUmashikaไปแบ่งทุกคนกินกัน」
「เป็นอย่างนั้นเหรอ............」
「ไม่ใช่ม้า แต่ยังอร่อยด้วย！」
ปล่อยผ่านมุขตาลุงให้ผ่านๆไป
「แต่ว่านะ.........เจ้าตัวนี้ก็ดันมาตาย ม้าที่พอจะแนะนำได้เลยเหลือแค่2ตัว..........
อีกอย่างเจ้า2ตัวที่ว่าก็มีปัญหานิดหน่อย.............」
「เอ่อ.........ปัญหาอะไรเหรอครับ?」
ลุงคิดคำถามของชั้นแปปเดียวแล้วนำไปกรงอื่นอีก
「เอาเถอะ ดูเองเลยไวกว่า ตามมาสิ」
จากนั้นชั้นที่ตามไปก็มาถึงกรงที่แข็งแรงคนละเรื่องเลยกับม้ามังกรหรือUmashika
ยิ่งกว่านั้นที่ล้อมไว้ยังไม่ใช่ซี่ลูกกรงเหล็กแต่เป็นเหล็กแผ่นทั้งแผ่น
วิธีที่จะตรวจสอบข้างในได้มีแค่บานหน้าต่างเล็กๆตรงหน้าประตู
「ฟังนะ? เจ้านี่น่ะขนาดข้าเองยังไม่รู้เลยว่าเป็นตัวอะไร」
「เอ๋?」
「พอดีภายนอกดูคล้ายๆม้าเลยแนะนำให้..........ยังไงก็ดูเอาเองเถอะ」
ใช่แล้ว พอลุงคะยั้นคะยอมาชั้นเลยแอบมองเข้าไปในกรงจากหน้าต่างบานเล็ก
「โอววววววววววววววววววววววววววววววววววววว」
ปิดหน้าต่างบานเล็กเดี๋ยวนั้นเลย
........................
「แปลกจังแฮะ..............เห็นแต่สัตว์ประหลาดไม่เห็นจะมีม้าเลย...........」
เพื่อยืนยันดูอีกรอบชั้นก็แอบมองในกรงจากหน้าต่างบานเล็กต่อ
「โอววววววววววววววววววววววววววววววววววววว」
ในกรงเป็นสัตว์ปริศนาสี่เท้าตัวสีเหลือง ไม่มีตากับจมูกแต่ดันมี3ปาก
....................
「ตาไม่ฝาดจริงๆด้วย.............！」
มันไม่ใช่ม้าแล้วเฟ้ย！มันสัตว์ประหลาดชัดๆ！
ยิ่งกว่านั้นยังเป็นสัตว์ประหลาดยิ่งกว่าม้ามังกรหรือบรรดามอนเตอร์ที่เคยสู้มาซะอีก！
ขณะที่กำลังสับสนกับอะไรหลายๆอย่างลุงก็อ้าปากเล่าอย่างเคลิบเคลิ้ม
「อื้อ...............ยังไม่เข้าใจเหมือนเคย เจอมอนเตอร์มาก็หลายปี
แต่มอนเตอร์ที่อุบาทว์ระดับนี้ก็พึ่งเคยเจอนี่แหละน้า พูดตามตรงก็ขยะแขยงเหมือนกัน」
สุดยอด ขนาดเจ้าตัวคนขายมอนเตอร์เองยังรับไม่ได้เลย
ชั้นชะเง้อมองเข้าไปอีกครั้งแล้วใช้สกิลตรวจสอบดู
『สิ่งมีชีวิตไม่ได้รับการยืนยัน Lv???』
UMAเหรอเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!?
ไม่ใช้ม้าแต่เป็นUMA！
ก็คิดแล้วว่ามันแปลกๆ！ถึงว่าเป็นสัตว์ประหลาดยิ่งกว่ามอนเตอร์ซะอีก！
ยิ่งกว่านั้นLvเป็นเครื่องหมายคำถามด้วย!?
「ล ลุง..........ถามหน่อย เจ้าUMAนี่..........ได้มาได้ไงอ่ะ?」
「ถ้าจำไม่ผิด.........ตอนกำลังหาอาหารให้ม้ากับมอนเตอร์อื่นๆที่นอกกำแพงเมือง
มันก็ตกลงมาจากฟ้า แหม ตอนนั้นตกใจหมดเลย！」
「มันไม่ใช่เรื่องที่จบแค่ตกใจแล้ว!?」
ที่ตกลงมาจากฟ้าไม่ใช่สาวน้อยแต่เป็นUMA!?
ยิ่งนานเข้ายิ่งได้ตบมุขอย่างดุเดือดแต่แล้วก็มีเสียงเรียบๆดังขึ้นในหัวเหมือนตอนม้ามังกร
『สกิลเข้าใจทุกภาษาทำงาน--------สำเร็จ สามารถเข้าใจภาษาสิ่งมีชีวิตไม่ได้รับการยืนยันได้แล้ว』
สำเร็จด้วยแฮะ
เท่านี้ชั้นก็ทำความฝันของมนุษยชาติ............ติดต่อกับมนุษย์ต่างดาวได้แล้ว！
.............เอ๊ะ? ทำไมกันน้า ถึงไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิด..........！
ชั้นแอบมองในกรงจากหน้าต่างบานเล็กเพื่อลองฟังคำพูดของUMAอย่างระมัดระวัง
『............ค่าค่าค่าค่าค่าค่า................มานุด ยกโทดให้ม่ายด้าย.....................』
「ลุงไปดูม้าตัวสุดท้ายกันเถอะ」
ชั้นไม่ได้ฟังคำพูดของUMAอะไรทั้งนั้น
อื้ม ชั้นไม่ได้ยินอะไรเลย ใช่ เสียงเคียดแค้นอะไรนั่นไม่เข้าหูมาสักกะนิด...........！
「โอ๊ะ? เจ้านี่พอแล้วเหรอ?」
「อื้ม เกินพอแล้วล่ะ ไม่เอาแน่นอนไม่ต้องห่วง」
「งั้นเหรอ? เอางั้นก็ได้」
ให้ลุงนำไปกรงถัดไปอีกครั้ง
แล้วลุงก็พลางขมวดคิ้ว
「พูดตามตรงเลยนะ? มันเป็นม้าที่ไม่แนะนำที่สุดในบรรดาที่ผ่านมาเลย」
「เอ๋?」
「มันไม่ฟังที่เจ้าของพูดเลย จะให้ผสมพันธุ์เพื่อให้คลอดม้าตัวใหม่ออกมา
มันก็เตะม้าตัวผู้ซะเกลี้ยง เพราะงั้นเจ้านี่ตั้งแต่เกิดมาเลยยังไม่ได้ผสมพันธุ์สักครั้ง
พอมีมนุษย์เข้าใกล้ ขนาดเป็นข้ายังโดนเตะเลย? บอกตามตรง ม้าตัวเมียที่ไม่ยอมคลอดลูกแบบนี้
เลี้ยงไว้ก็เกะกะเสียข้าวสุกเปล่าๆ แต่ก็นะ พอดีข้ามันพวกถ้าไม่ตายเองตามธรรมชาติ
ก็ไม่คิดจะพรากชีวิตมันไป อาหารก็ยังให้ ได้แต่ดูเจ้าตัวปัญหานี่จนถึงที่สุดเท่านั้นแหละ.....
อีกอย่างที่รู้สึกเกะกะมันก็เป็นแค่ความคิดของส่วนตัวของข้าเอง」
「เอ? ถ้าอย่างนั้นเจ้าUMAตะกี้มันไม่อันตรายกว่าเหรอครับ?
นั่นน่ะไม่มีความรู้สึกเป็นมิตรเลยสักนิด」
พอชั้นพูดตรงๆไปตามความจริงลุงก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
「จริงอยู่ที่ถ้าพูดถึงด้านที่ไม่เชื่อฟังกับอันตราย เจ้าตัวประหลาดนั่นเป็นอันดับหนึ่ง
แต่เจ้านั่นเป็นสิ่งมีชีวิตที่แม้แต่ข้าก็ไม่รู้จัก ก็เลยยังพอมีค่าและถ้ามันมีค่า โอกาสขายออกก็มีสูง
แต่เจ้าม้าที่ทำให้ข้าปวดหัวนั่นมันไม่มีค่า ต้องบอกว่าด้อยกว่าม้าทั่วไปด้วยซ้ำ
ก็ดูสิ? ก็เจ้าม้าตัวที่ว่า----------」
พอชำเลืองมองไปในกรงที่ลุงแนะนำให้
มันมีขนสีน้ำตาลสวย ตัวเล็กว่าม้ามังกรหรือUmashika..........ไม่สิ เล็กกว่าม้าทั่วไปเท่าตัว
แต่ช่วงล่างดูแข็งแรง
ดวงตาสีน้ำตาลแดง ขนตายาว งามสง่าแถมน่ารักอีกต่างหาก
ใช่แล้ว ม้าในกรงตัวนั้นคือ-----------
「------------มันคือลาไงล่ะ................！」
เสียงร้องอันแสนเศร้าของลุงดันก้องไปในห้อง
