ตอนที่ 10 จู่โจมกะทันหัน
ชั้นฮิรากิ เซอิจิกำลังเผชิญหน้ากับสภาพความเป็นจริงที่ไม่เคยเจอมาก่อนเลยในชีวิต
「เหล้า ดื่ม」
「ผมยังไม่บรรลุนิติภาวะ」
「งั้น กินข้าว」
「ตอนนี้ยังไม่หิว」
「งั้น นอนกับฉัน」
「เมื่อวานนอนเต็มอิ่มแล้ว」
「งั้น แต่งงานกับฉัน」
「ขอปฏิเสธสุดหัวใจเลยเฟ้ยยยยยยยยย！」
------------ชั้น กำลังถูกกอลิล่าขอแต่งงาน
ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้!?
ขนาดตัวเองยังไม่เข้าใจกับสถานการณ์ตอนนี้เลยนะเนี่ย!? สภาพนี้มันอะไรกันฟะ!?
จ ใจเย็นก่อน..............เอาแต่สับสนไปก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนหรอก............
ก่อนอื่น ตรงหน้าชั้นเป็นกอลิล่าไม่ผิดแน่
ทว่าไม่ใช่กอลิล่าธรรมดา
มีกล้ามล่ำบึกและขนสีแดงเพลิงปกคลุมร่างกาย
หน้าตาก็กอลิล่านั่นแหละแต่ปากมีเขี้ยวขนาดใหญ่แผลมออกมาด้วย
ต่างกับกอลิล่าที่โลกเดิมโดยไม่จำเป็นต้องบอกเลย
-------------Kaiserkong
นั่นคือชื่อของกอลิล่าที่อยู่ตรงหน้า แถมเป็นตัวเมียด้วย
มันไม่ใช่Kingกับkongที่เป็นDonkeyแล้วkongอะไรแบบนี้หรอกนะ
ระดับKaiserเลยล่ะ
「ชั้น เป็นครั้งแรก เพราะงั้น อ่อนโยนด้วยนะ?」
「หุบปากซร้าาาาาาาาาาาา！」
Kaiserkongหน้าแดงให้แบบนี้ อยากตายฟ่ะ
แล้วก็เรื่องของKaiserkongตัวนี้ชั้นรู้จักในแบบข้อมูลอยู่บ้าง
อันนี้ก็มาจากข้อมูลของClever monkeyกับAsh wolfนั่นแหละ
「เด็ก อยากได้ซัก10คน แต่ว่า มากกว่านั้นก็ได้นะ」
「ช่วยหุปปากไปชั่วชีวิตเลยเถอะ ไม่สิช่วยตายเลยเหอะ.........！」
ทำใจเย็นไม่ไหวเลยเฟ้ย!?
เพราะเจ้ากอลิล่าตรงหน้านี่ทำให้อะไรเป็นอะไรก็ไม่รู้แล้ว！
มีแค่เวลาที่พล่ามเนี่ยแหละที่พอทำให้ใจเย็นลงได้................
ชั้นไม่สนใจคำพูดของKaiserkongเพื่อจะได้จัดระเบียบเรื่องราวโดยนึกย้อนกลับไปนิดหน่อย
◆◇◆
หลังจากชั้นเก็บดรอปไอเท็มทั้งหมดที่ได้จากAsh wolfและอดทนกับความเจ็บปวดแสนสาหัสแล้ว
ก็มายืนยันสเตตัสของตัวเองที่เพิ่มขึ้นมา
≪ฮิรากิ เซอิจิ≫
เผ่าพันธุ์：ยอดมนุษย์พันธุ์ใหม่
เพศ：ชาย
อาชีพ：คนป่า
อายุ：17
เลเวล：1
พลังเวท：10024
พลังโจมตี：13075
พลังป้องกัน：11323
ว่องไว：13252
โจมตีเวท：9563
ป้องกันเวท：10665
โชค：9020
เสน่ห์：
≪อุปกรณ์สวมใส่≫
เสื้อนักเรียนอาวุธสุดท้าย กางเกงนักเรียนอาวุธสุดท้าย เสื้อในปลิดชีพ
กางเกงในปลิดชีพ โซ่ลิงเจ้าปัญญา ตะบองลิงเจ้าปัญญา ดาบสั้นมณีภูติน้ำ กำไลค่ำคืน
≪สกิล≫
ตรวจสอบขั้นสูง แยกส่วนสมบูรณ์แบบ ทนทานเหน็บชา ทนทานนอนหลับ ทนทานสับสน
ทนทานหลงไหล ทนทานกลายเป็นหิน ทนทานสกัดกั้น ทนทานพิษ ทนทานอ่อนเพลีย
เท้าสังหาร ก้าวพริบตา ปรุงยาชั้นเยี่ยม สร้างเครื่องมือ:ชั้นหนึ่ง เขี้ยวคู่ ค้นหาศัตรู เล็บแกร่ง
≪สถานะ≫
วิวัฒนาการ*1
≪ฉายา≫
ผู้ใช้กลิ่น
≪เงินที่มี≫
452240000G
「ทำไมล่ะ！」
ทำไมเสน่ห์ยังเป็นช่องว่างอยู่อีก！
ถึงจะบอกว่าตัดใจแล้วแต่ชั้นก็ยังแคร์ในแบบของชั้นอยู่นะ........！
แค่ไม่ใช่ช่องว่างก็ยังดี!?
แต่นี่ทำไมยังดื้อเป็นช่องว่างอยู่อีกฟะ!? ตกลงแค้นกันแน่ๆใช่มั้ยเนี่ย!?
นอกจากนั้น แค่แป๊ปเดียวเผ่าพันธุํเปลี่ยนเป็นยอดมนุษย์พันธุ์ใหม่ไปซะแล้ว!?
อีกไม่นานได้มีผมทองตั้งๆกับออร่าห่อหุ้มแน่ชั้น！
ยังไงก็ตามแต่เวทมนตร์นี่ดูท่าจะไม่แสดงให้เห็นในสเตตัสแฮะ
เอาเถอะยังไงเวทมนตร์ทั้งหมดก็เข้ามาในหัวแล้วแค่จำได้ทั้งหมดก็ไม่มีปัญหา
แต่แน่นอนว่ามีแค่ธาตุน้ำอ่ะนะ
「เฮ้อ...........แต่ว่า วิวัฒนาการเหลืออีกครั้งงั้นเหรอ........」
สุดท้ายนอกจากที่ทำให้ชั้นผอมแล้วก็ไม่ค่อยจะได้รู้สึกอะไรกับวิวัฒนาการที่ว่านี้เลย
ก็มันไม่ออกมาที่รูปลักษณ์ภายนอกให้เห็นชัดๆจนรู้ได้นี่นา
ได้แค่สัมผัสกับความเจ็บปวดแสนสาหัสจนคิดว่าไม่ได้วิวัฒนาการหรือแค่หลอกต้มกันเท่านั้นเอง
「เอาน่า ช่างมันเถอะ」
จะใส่ใจไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา
ตอนที่คิดอย่างสบายใจพลางพยักหน้าอยู่คนเดียวนั่นเอง
「หืม!?」
ชั้นรู้สึกถึงสิ่งมีชีวิตกำลังเข้ามาใกล้จากสกิล『ค้นหาศัตรู』ที่ได้มาเมื่อตะกี้
ดูท่าสกิล『ค้นหาศัตรู』จะว่าเป็นทำงานอัตโนมัติก็ไม่ได้เกินไปเลยแฮะ
「......โดนล้อมไว้แล้ว!?」
ใช่แล้วชั้นโดยล้อมไว้โดยไม่รู้ตัว
ถึงตอนนี้จะยังไม่รู้ว่าเป็นตัวอะไรที่มาล้อมชั้นไว้
แต่ก็เปลี่ยนเรื่องที่ว่าเป็นศัตรูของชั้นไม่ได้แน่
「เวรเอ้ย！ยังไม่ทันได้รู้วิธีใช้เวทมนตร์เลยด้วย..........！」
ชั้นเดาะลิ้นแล้วตั้งท่าพร้อมรับมือ
ทันใดนั้น สิ่งมีชีวิตที่ล้อมชั้นไว้ก็พร้อมเพรียงกันออกมาแล้วรูปร่างที่ปรากฏให้เห็นก็คือ
「.............Clever monkey!?」
ที่โผล่ออกมาคือClever monkeyนั่นเอง
ไอ้นั่นสินะ!? มาแก้แค้นให้พวกพ้อง!?
เอ่อ ถ้าคุกเข่าขอขมาจะยกโทษให้มั้ยเนี่ย.............
ศักดิ์ศรีเหรอ? ไม่รู้จักหรอกเฟ้ยของพรรณนั้น
แต่ทำไมพวกClever monkeyที่ออกมาให้เห็นถึงไม่โจมตีชั้นที่กำลังหวั่นๆอยู่คนเดียวเลยล่ะ
「?」
แล้วตอนที่ชั้นเอียงคอคิดถึงเหตุผลที่ไม่เข้ามาโจมตีอยู่นั่นเอง
「มนุษย์ พึ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกเลยนะ」
「!?」
ทันใดนั้นเองชั้นก็ได้ยินภาษาที่มนุษย์พูด
ชั้นรีบมองไปรอบๆแต่ก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าตะกี้ใครเป็นคนพูด
แค่ คำพูดเมื่อตะกี้ต้องเป็นภาษามนุษย์แน่นอน
「(ในป่าแบบนี้ยังมีมนุษย์คนอื่นนอกจากชั้นด้วยเหรอ!?)」
แม้ชั้นสนใจและคาดหวังแบบแปลกๆแต่ก็ได้ยินเสียงไม่ชอบมาพากลที่คาดไม่ถึงลอยเข้ามาในหูเช่นกัน
ฟิ้วววววววววววว.................
「เห?」
ตูมมมมมมมมมมมมมม！
「หวา!?」
เสียงที่ได้ยินนั้นคือเสียงอะไรบางอย่างตกลงมาจากฟ้า！
「อ อะไรกันน่ะ!?」
เพ่งมองไปยังของที่ร่อนลงมากระแทกพื้นอย่างรุนแรงจนเกิดฝุ่นทรายคละคลุ้ง
ไม่นานก็มีเงาหนึ่งออกมาจากกลุ่มควัน
「แอ๋?」
เผลอส่งเสียงบื้อๆออกมาเลย
นั่นก็เพราะ------------
「มนุษย์ มาสู้กับฉัน」
--------------ที่ตกลงมาจากฟ้านั้นคือกอลิล่านั่นเอง
