ชายสองคน กำลังวิ่งอยู่ในเมืองหลวงยามค่ำคืน
สีดำจากหัวจรดเท้า, เอาแต่เหลือกมองข้างหลัง และหยุดลงที่ซอยแคบๆ
ท่าทางเร่งรีบมาก, เอาหลังพิงกำแพง หอบหายใจ
ชั่วขณะนึง มีแต่เสียงหอบหายใจในซอย
แต่จู่ๆ
ตึบ
เกิดเสียงใหม่ ดังขึ้นในซอย
สองชายหันกลับไป พยายามมองหา
ภายใต้ความมืด บางอย่างใกล้เข้ามา
ตึบ ตึบ
เสียงรองเท้าบูท เดินบนทางหิน
ชายชุดดำทั้งสอง เตรียมดาบตั้งท่าพร้อม
แต่ในพริบตา, หัวของชายคนหนึ่งก็ถูกดาบดำสนิทแทงใส่
ไม่มีสัญญาณแจ้งเตือน, เป็นความฉับพลัน, ศีรษะกลายเป็นที่ลับดาบ
“อ่ะ, อ-…… อาาา……!”
ดาบดำสนิทถูกถอนออก, ทิ้งไว้แต่ร่างผู้ถูกแทงล้มลง หลั่งเลือดแห่งความเจ็บปวด และส่งเสียงสิ้นชีพ
“……อ!”
อีกชายที่เหลืออยู่ ถอยอย่างกลัวๆ ให้ห่างต่อสิ่งที่ออกมาจากความมืด
สิ่งห่อหุ้มด้วยสีดำสนิท มีดาบสีดำ และหน้าตาถูกปิดด้วยหน้ากากนักมายากล
“รอนานรึเปล่า?”
เสียงเข้มลึกของสิ่งนั้น เหมือนผุดออกมาจากใต้ดิน
“ฮี้……”
ถูกความกลัวเข้าจู่โจม, ชายชุดดำน่าสงสารได้แต่ถอย
“กลัวทำไมเล่า?”
สิ่งนั้นเอ่ยปาก
“หรือนี่…… คิดว่าจะหนีพ้นจริงๆเหรอ?”
ชายชุดดำ หันหลังวิ่งโร่
ทว่า
“หะ-?!”
“ยอดเยี่ยมค่ะ ท่านเงาทมิฬ”
ต่อหน้าต่อหน้า มีหญิงคนนึง ในชุดวันพีช มายืนอย่างสง่า
“สามารถจับกุมได้ไวเช่นนี้ สมแล้วค่ะ”
“นิวรึ?”
“ค่ะ”
ทั้งสองผู้ คุยกันไปมาผ่านชายเคราะห์ร้าย
ชายดวงซวย ซึ่งถูกยืนประกบจนพิงกำแพง
“ที่เหลือให้เราจัดการเองค่ะ จะรีดข้อมูลออกมา”
ดาบสีดำถูกเก็บไป
“……อย่าให้มีข้อผิดพลาดนะ”
“ฮ่ะห์”
และ สิ่งนั้นก็หายไปในความมืด
โดยมีผู้หญิงยืนส่งโค้งหัวคำนับ
ทำให้เหลือแต่ชายชุดดำ กับผู้หญิงในตรอกแคบๆ
เมื่อผู้ชาย มีอาวุธครบครัน ส่วนผู้หญิง เพียงแต่ใส่วันพีชกับส้นสูง ปราศจากซึ่งอาวุธ
จึงนำมาสู่การตัดสินใจโดยไวของฝ่ายชาย
จู่โจมฉับไว, ผู้ชายหวังสังหารผู้หญิงมือเปล่า
ละเมอเพ้อพก ว่าจะเป็นเช่นนั้น
ปลายกระโปรงฝ่ายหญิงสะบัด, และขาสีขาวๆ วาดผ่านความมืด
แกร่ก
ดาบของฝ่ายชาย ตกลงพื้น
โดยนิ้วทั้ง 8 ที่กำดาบ หลุดออกมาด้วย
“อ่ะ, อ๊าาาาาา……!”
เขาพยายามหยิบนิ้วหรือดาบกลับขึ้นมากันนะ?
ผู้เคราะห์ร้ายซึ่งมือเหลือแต่นิ้วโป้ง
และมือเขาก็ถูกส้นสูงเหยียบเข้า
“อึก……”
ปลายส้นสูง เป็นดาบดำสนิท
เลือดไหลออกมาจากมือของชายผู้ถูกเหยียบ
“ฉันไม่ใจดีเหมือนท่านเงาทมิฬหรอก”
เสียงเธอเยือกเย็นเหมือนสั่งมาจากเบื้องบน
เมื่อมองขึ้นไป, ชายชุดดำก็เห็นสายตาเยือกแข็งจ้องลงมา
“อย่าคิดว่าจะได้ตายสบาย”
ปลายกระโปรงขยับอีก, แล้วเข่าเธอก็ซัดเข้าใส่คางเขา
◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇
เช้าวันต่อมา, มีศพถูกเสียบประจานอยู่บนถนนหลักของเมืองหลวง, ที่ท้องศพมีข้อความเขียนด้วยเลือด
“จุดจบของผู้โง่เขลา”
ศพซึ่งหน้าตาแข็งไปด้วยความหวาดกลัวและความเจ็บปวด
