“น-, นาย, ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่?!”
หันไปที่มุม, อเล็คเชียเจอกับหน้าตาที่คุ้นเคย
“ก็ไม่ทำไมหรอก, สถานที่นี้คือของฉัน ฉันเป็นผู้ลงทุนสนับสนุนชายคนนั้นเองล่ะ”
ผมบลอนด์, หน้าตาดี, และรอยยิ้มมั่นใจ ไม่ใช่ผู้อื่นใด นอกจากครูเซนอน
“โล่งอกนะ คิดอยู่แล้วว่านายต้องเป็นพวกหัวเพี้ยน, ถูกเผงเลย”
อเล็คเชียว่าพลางค่อยๆถอย ทีละก้าว
ข้างหลังเซนอนเป็นบันไดขึ้น, ซึ่งน่าจะเป็นทางออก
“เหรอ? แต่เธอจะรู้สึกไงก็ช่าง ฉันต้องการแค่เลือดเธอ”
“ทุกคนที่นี่มีแต่เอาเลือดๆๆ นี่พวกนายค้นคว้าเรื่องผีดูดเลือดอยู่รึไงกัน?”
“สำหรับเธอ, อาจเห็นเป็นงั้น”
“ก็ไม่ได้คาดหวังคำตอบอยู่แล้ว ไม่ได้สนใจเรื่องลี้ลับหรอก”
“รู้อยู่แล้วล่ะ”
“ถ้างั้นก็คงรู้เรื่องนี้ด้วยสิ กองอัศวินกำลังมาถึงแล้ว นายจบเห่แล้วล่ะ”
“จบเห่? หมายถึงยังไงเหรอ?”
เซนอนยังยิ้มเหมือนเคย
“สถานะทางสังคมและยศถาถูกยึดคืน, แน่นอนว่าชีวิตก็ด้วย ฉันจะเป็นคนกดเครื่องตัดหัวเองเลย”
“ไม่เป็นงั้นหรอก, เพราะเธอกับฉันจะหนีไปด้วยกันทางอุโมงค์ใต้ดิน”
“โห, ชวนได้โรแมนติกซะจริง แต่ฉันเกลียดนายย่ะ”
“ยังไงก็ต้องมาด้วยกัน, ด้วยเลือดเธอและผลการทดลองที่มี อันดับ 12 ของโต๊ะกลมจะเป็นของฉัน, สถานะอันสูงส่งซึ่งตำแแหน่งไร้ค่าอย่างครูฝึกสอนดาบทาบไม่ติด”
“โต๊ะกลม? รวมพลคนสมองเพี้ยนแบบนายเหรอ?”
“สิบสองอัศวินซึ่งเป็นผู้ถูกเลือกของลัทธิ, คือ ‘อัศวินโต๊ะกลม’ (Knights of Round) ナイツ・オブ・ラウンズ, ยศถาหรือความร่ำรวย ทุกอย่างจะเข้ามาอยู่ในมือ, พลังฉันเป็นที่ยอมรับไปแล้ว เหลือแค่แสดงผลงานที่จับต้องได้ แค่นั้นก็จะสำเร็จ ด้วยเลือดเธอและผลกการทดลองครั้งนี้”
เซนอนกางแขนหัวเราะ
“จะยังไงก็ช่างเหอะ เบื่อเรื่องเลือดแล้วนะ”
“พูดตามตรง, ถ้าเลือกได้ อยากได้เลือดเจ้าหญิงไอริสมากกว่า, แต่เป็นเลือดเธอก็คงพอทนได้อยู่”
“ฉันจะฆ่าแก”
“โทษที, ไม่ชอบถูกเปรียบเทียบกับพี่สาวสินะ?”
“……ฮึ!”
จิตมุ่งร้ายของอเล็คเชีย เป็นสัญญาณเริ่มต้นต่อสู้
ดาบเธอพุ่งเข้าหาคอเซนอน, แต่……
“น่ากลั๊ว น่ากลัว”
ถูกเซนอนปัดออกในจังหวะสุดท้าย
แล้วการโจมตีต่อๆมาของอเล็คเชียก็ถูกรับไว้
ดาบทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง, หลายต่อหลายครั้ง ทำให้เกิดประกายไฟ
ดูแค่การปะทะของสองดาบกลางอากาศ, คงพูดได้ว่าทั้งสองฝ่ายเท่าเทียมกัน
แต่ว่า, สีหน้าของทั้งสอง ต่างกันอย่างเห็นได้ชัด
อเล็คเชียหน้าเครียด, เซนอนยิ้มสบายๆ
แน่นอน, อเล็คเชียเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
หลังจากเดาะลิ้น, อเล็คเชียถอยจากระยะจู่โจมของเซนอน
“ไม่ได้เห็นเดี๋ยวเดียว, กลายมาเป็นใช้ดาบถูกๆแล้วนี่”
เซนอนมองดาบอเล็คเชีย, อเล็คเชียก็มองด้วย ซ้ำยังทำหน้าขม
แม้จะผ่านมาไม่นานหลังเริ่มสู้ แต่ดาบเธอบิ่นในหลายๆจุดแล้ว
“ผู้ชำนาญการย่อมไม่บ่นเรื่องดาบที่มีอยู่แล้ว”
อเล็คเชียทำเป็นเข้มแข็ง
“ก็จริง สำหรับผู้ชำนาญการจริงๆล่ะก็นะ”
เซนอนถากถาง
“แต่เธอ เป็นดาบสามัญชน, ฉันรับประกันในฐานะครูฝึกสอนดาบได้เลย”
อเล็คเชียหน้าตาบิดเบี้ยว
ในพริบตานึง, เหมือนจะร้องไห้ แต่พริบตาต่อมา ทั้งหมดก็ถูกแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธ
“งั้นก็มาดูกัน ว่าฉันเป็นสามัญชนจริงรึเปล่า”
จิตมุ่งร้ายปะทุอีกที เธอพุ่งเข้าหาเหยื่อ
อเล็คเชียรู้ ว่าถึงแม้จะต่อสู้กับเซนอนในสถานการณ์ปกติ ก็ไม่ชนะ, แถมตอนนี้ ยังมีแต่ดาบถูกๆ, อาวุธผลิตเป็นจำนวนมากเช่นนี้ ไม่อาจต้านทานได้นานหรอก
แต่อเล็คเชียไม่ได้ฝึกดาบทุกวันอย่างไร้ค่า, เธอมีพี่สาวเป็นเป้าหมาย, หมั่นวิเคราะห์จุดด้อยของตนเอง และใช้ความพยายามก้าวข้ามจุดอ่อน แถมเธอยังได้เห็นดาบของพี่สาวในระยะใกล้ มากกว่าที่ใครอื่นจะได้เห็น
เธอสามารถทำตามดาบของพี่สาวได้อยู่เสี้ยวนึงแล้ว
เพราะงั้น จึงสามารถใช้ท่านี้ได้
“ฮ่าาาาาห์!”
การโจมตีที่เหมือนกับพี่สาว
“……อึก!”
เป็นครั้งแรก, ที่รอยยิ้มหายไปจากหน้าเซนอน
เขาถูกบังคับให้ใส่พลังเวทลงดาบ
ดาบทั้งสองปะทะอย่างรุนแรง, และกระเด้งจากแรงสะท้อน
ทั้งคู่สูสีกัน…… ไม่สิ
เป็นอเล็คเชียที่ได้เปรียบอยู่นิดหน่อย
มีรอยสีแดงอยู่บนใบหน้าเซนอน
ด้วยท่าทางตกใจ, เซนอนแตะรอยบาดด้วยนิ้ว และดูสีแดงที่นิ้ว
“ตกใจเลยนะเนี่ย”
เป็นคำชมล้วนๆ, ไม่มีความหมายอื่นแฝง
“นึกไม่ถึงว่าซ่อนของแบบนี้ไว้ด้วย”
เซนอนดูนิ้วตัวเองจากมุมอื่น เหมือนกับเพื่อยืนยันสีเลือดของตน
“ดูถูกฉันนัก ก็เป็นงี้ล่ะ”
“คุคุ”
แต่ว่า รอยยิ้มกลับมาอยู่บนหน้าเซนอน
“ตกใจจริงๆ แต่ก็แค่ตกใจ, ท้ายที่สุด ก็แค่ของเลียนแบบ ห่างไกลจากของจริงมากนัก”
เซนอนสั่นหัว
“พูดออกจนได้นะ”
“ไหนๆแล้ว จะเอาจริงซักหน่อยแล้วกัน”
ว่าแล้ว, เขาตั้งท่า
“……!”
บรรยากาศรอบๆเปลี่ยนไป
พลังเวทรอบๆเซนอน แหลมคมและควบแน่นขึ้น
“ขอบอกไว้ก่อนนะ จนถึงบัดนี้ ฉันยังไม่เคยเอาจริงต่อหน้าคนนอกเลย, ที่เธอได้เห็นต่อจากนี้ คือดาบที่แท้จริงของฉัน และเป็นพลังของผู้ที่จะได้เป็นสมาชิกอัศวินโต๊ะกลมในไม่ช้า”
อากาศสั่นสะเทือน
“บ้าน่า……”
ห่างชั้นกันเกินไป
การฟันซึ่งมีพลังมากกว่าที่อเล็คเชียเคยเห็น อยู่ในดาบของเซนอน
อัจฉริยะกับสามัญชน…… ความแตกต่างของทั้งสองนั้นมากเกินไป, ทำให้อเล็คเชียเผชิญหน้ากับความสิ้นหวัง
เธอยอมรับว่าพลังของชายผู้นี้ มากพอจะเทียบกับพี่สาวเธอได้เลย
ไม่มีทางป้องกันตัวเองจากความเร็วดาบที่เข้าหาเธอด้วยแรงกดดันหนักหน่วง
เพราะการฝึกฝนกล้ามเนื้อร่างกายมาหลายปี ทำให้ตัวตอบสนองเอง
แต่ว่า ไม่มีการปะทะ
ดาบชนดาบ…… แล้วดาบอเล็คเชียก็พังเป็นชิ้นๆ
อเล็คเชียได้แต่มองเศษซากดาบที่กระจายออกเหมือนไม่ใช่เรื่องของตัวเอง
เหมือนกับมองไปยังที่ไกลแสนไกล
ความทรงจำอันเนิ่นนานในวัยเด็ก, เมื่อตอนที่เธอหวดดาบเพราะความสนุก แวบขึ้นมาในใจ
มีพี่สาวที่เคียงข้างเธออยู่เสมอ
เป็นเรื่องนานแสนนานที่ลืมไปแล้ว
“เธอเป็นเหมือนพี่ไม่ได้หรอก”
น้ำตาไหลออกจากปลายตาอเล็คเชีย
“มาด้วยกันกับฉันได้แล้ว”
ด้ามดาบในมือเธอร่วงหล่น
ทิ้งไว้แค่เสียงตกพื้น
และตอนนี้เอง
ตั่ก ตั่ก
เสียงฝีเท้า ดังมาจากข้างหลังเซนอน
ตั่ก ตั่ก ตั่ก
มีใครกำลังลงบันไดมา
เมื่อเสียงฝีเท้าหยุดลง……
มีชายชุดคลุมดำสนิทยืนอยู่
