ตอนที่ 18 สไลม์
「ที่นี่คือ........ข้างนอกเหรอ」
แกะวาร์ปชั้นกับซาเรียออกมาจากป่าที่เคยอยู่จนถึงตอนนี้
ทิวทัศน์ตรงหน้าชั้นด้านนึงเป็นทุ่งหญ้าแผ่ขยายออกไป ซึ่งมีต้นหญ้าสูงประมาณข้อเท้า
ไม่รู้ยังไงชั้นถึงหันไปจ้องมอง【ป่าแห่งรักอันน่าเศร้าไร้สิ้นสุด】ที่อยู่ด้านหลัง
ตอนนี้พอลองมาคิดดูแล้วชั้นก็ใช้ชีวิตอยู่ในป่านี้มานานเหมือนกันนะ................
เป็นสถานที่ๆช่วยฝึกปรือทั้งร่างกายและจิตใจให้กับชั้น
.............แล้วยังเป็นที่ๆได้วนครบรอบจนกลับมาเป็นมนุษย์ด้วย
ถึงจะได้เจออะไรต่างๆมากมายแต่การที่ทำให้ได้พบกับซาเรีย
ก็ถือเป็นสถานที่ๆน่าซาบซึ้งใจแห่งหนึ่งในชีวิตแล้วล่ะ..........
ขณะที่จ้องมองป่าด้วยความรู้สึกแบบลึกซึ้งนั้นซาเรียก็เข้ามาข้างๆ
「ฉันพึ่งจะได้ออกมาข้างนอกเป็นครั้งแรกเลยล่ะ..........」
พอหันสายตาไปหาซาเรีย ซาเรียก็ปิดตาเหมือนกับกำลังรับความรู้สึกอะไรบางอย่าง
ซาเรียต้องมีความทรงจำมายมายกับที่นี่อยู่แล้ว ก็เป็นสถานที่ๆเรียกได้ว่าเป็นบ้านเกิดนี่นา
เป็นความรู้สึกหลายๆอย่างปนกันไปที่มีให้แก่ป่านี้
พวกเรานิ่งเงียบกันไปซักพัก พอผ่านไปได้สักครู่ชั้นก็พูดกับซาเรีย
「เอาล่ะ............ไปกันเลยมั้ย」
「อื้ม！」
พอซาเรียตอบรับกลับมา ชั้นกับซาเรียก็หันหลังให้ป่าแล้วเริ่มออกเดิน
ชั้นที่รองเท้าพังไปตั้งนานแล้วจึงต้องเดินไปบนทุ่งหญ้าด้วยสภาพเท้าเปล่า
ตอนอยู่ในป่ามีแต่ดินแข็งๆไม่เห็นจะมีหญ้างอกขึ้นมาเหมือนอย่างนี้เลย
เพราะแบบนี้แหละพอเท้าไปเหยียบหญ้าเลยรู้สึกจั๊กจี้จนทำหน้ายิ้มๆขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
「มีอะไรเหรอ?」
ซาเรียถามกับชั้นด้วยความรู้สึกสงสัย
「เปล่า ไม่มีอะไรหรอก」
ชั้นตอบกลับแล้วก็มาคิดเรื่องต่อจากนี้ไป
ก่อนอื่นก็ต้องพึ่งความทรงจำของเซนอสไปเมืองที่ใกล้ที่สุดก่อน อันนี้เป็นเรื่องสำคัญอันดับแรก
หลังจากไปถึงเมืองแล้วก็คิดว่าน่าจะไปลงทะเบียนเป็นนักผจญภัย
ไม่เฉพาะข้อมูลของเซนอส ความรู้ที่ได้จากพระเจ้าก็มีอาชีพที่เรียกว่านักผจญภัยเขียนอยู่เช่นกัน
ที่เหลือก็ พลังของชั้นแหละนะ
จากที่แกะเล่ามา ดูเหมือนอีกฝ่ายจะคิดว่าหน้าตาของชั้นจะเป็นหน้าตาตามตัวเลขที่แสดงออกมา
ด้วยประสิทธิภาพของสกิล『พรางตา』ถ้าแกะไม่พูดโกหกล่ะก็นะ
เพราะงั้นตอนนี้เลยให้ใส่หมวกเกราะสวมหัวเอาไว้ว่ามาอย่างนี้..........
ฮึ่ม เกะกะสิ้นดี อยากจะพังมันแบบสุดๆไปเลย
ก่อนอื่นเลยนะ หมวกเกราะสวมหัวเนี่ย............ถึงมันจะดูเป็นแฟนตาซีแต่มันไม่ใช่อ่ะ
เอาเหอะ ก็มีบอกไว้นี่นาว่าไม่นานก็ถอดได้งั้นก็ช่างมันเถอะ นั่นก็ถ้าแกะมันพูดจริงล่ะก็นะ
ยิ่งกว่านั้นถ้าหน้าตาของชั้นมันถูกลดลงมาด้วยประสิทธิภาพของพรางตาล่ะก็
เป็นไปได้ที่พลังชั้นจะลดลงมาด้วยเช่นกัน
เรื่องนี้ถ้าไม่ทดสอบดูให้แน่ใจล่ะก็อะไรหลายๆอย่างต้องลำบากแน่เลย
พอลองคิดเรื่องนั้นเรื่องนี้ดูสุดท้ายตอนนี้ก็ยังตัดสินใจอะไรไม่ได้สักที
ชั้นเลยเลิกคิดไปสักพักแล้วเดินไปตามทุ่งหญ้าด้วยกันกับซาเรีย
◆◇◆
เวลาผ่านไปพอสมควรตั้งแต่ออกเดินทางมา
ชั้นกับซาเรียก็ได้มาเจอกับสิ่งมีชีวิตที่ใครๆต่างก็รู้จักกันดี
นั่นก็คือ----------
「จ เจ้านี่มัน.............」
「น่ารักจัง！」
「ปุรุรุ」
----------------สไลม์นั่นเอง
ไม่สิ มันแปลกๆอยู่นะ? ก็สไลม์ตรงหน้าชั้นมันพูดว่า『ปุรุรุ』ด้วยนี่นา?
แค่เป็นสิ่งมีชีวิตที่คล้ายกับสไลม์รึเปล่า?
แต่ว่าเจ้าสิ่งมีชีวิตตรงหน้านั่นเป็นเจลขุ่นๆแถมโดดดึ๋งๆอยู่บนทุ่งหญ้าด้วย
ทว่า ไม่มีตา หู หรือปากเลย
อืม ที่ได้ยินว่า『ปุรุรุ』เนี่ยคงหูฝาดไปล่ะมั้ง
「ปุรุรุ」
「นี่มันไม่ได้หูฝาดแล้ว！」
ออกเสียงจากตรงไหนเนี่ย!? แล้วสไลม์ของโลกนี้มันพูดได้แค่『ปุรุรุ』เหรอไง!?
...........ไม่สิยังตัดสินว่าเป็นสไลม์ไม่ได้ บางทีมันอาจจะเป็นสิ่งมีชีวิตอื่นก็ได้ไม่ใช่เหรอ！
โชคดีนะที่ชั้นมีสกิล『ตรวจสอบขั้นสูง』รีบใช้เดี๋ยวนี้เลยดีกว่า
พอชั้นตัดสินใจแล้วก็เริ่มใช้สกิล『ตรวจสอบขั้นสูง』กับสไลม์ที่โดดดึ๋งๆอยู่กับที่ตรงหน้า
『สไลม์ Lv: 88』
「Lvสูงชิบ！」
ยังไงก็ตามแต่เป็นสไลม์จริงๆแฮะ！
ว่าแต่ สไลม์นี่มันเป็นตัวที่Lvสูงขนาดนี้เลยเหรอ！
แน่นอนถ้าเทียบกับClever monkey Ash wolf หรือว่าเซนอสก็ถือว่าต่ำอยู่อ่ะนะ
แต่............แต่ว่าสไลม์88เนี่ยยังไงมันก็พึลึกอยู่ดีแหละ!?
ขณะที่กำลังประหลาดใจกับสไลม์Lvผิดปกติ สไลม์ก็หดตัวพรวดพราดกะทันหัน
「อ อะไรเหรอ?」
ระหว่างที่กำลังสับสนกับกริยาที่อยู่ๆก็ทำขึ้นมา สไลม์ก็ปล่อยร่างกายที่หดตัวออกมารวดเดียว
พลันพุ่งเข้ามาหาชั้น
「แอ่ฟ!?」
ตอนที่กำลังสับสนกับการกระทำนั้นอยู่ดีๆสไลม์ก็ปล่อยการบีบอัดร่างกายแบบรวดเดียวพุ่งใส่ชั้น
「อยู่ดีๆก็มาโจมตีกันได้นะ...............」
ก็นะสไลม์มันเป็นมอนเตอร์นี่นาต่อให้ไม่โจมตีมาจะให้บอกว่าไม่อันตรายก็ไม่ได้หรอก..........
ขณะที่กำลังคิดเรื่องไร้สาระอยู่ชั้นก็นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้กะทันหัน
นั่นก็คือพลังของชั้นที่ติดพรางตาอยู่จะอ่อนแอลงตามรึเปล่า
เพื่อความแน่ใจ สไลม์ตรงหน้าชั้นนี่แหละเหมาะกำลังดีเลย
「ดีล่ะ..........มาลองกับสไลม์นี่สักหน่อยดีกว่า?」
พอพูดแล้วชั้นก็ชัก『เรเปียร์วังวงแห่งความเกลียดชัง(Black)』กับ
『เรเปียร์แห่งความรักอันล้นเหลือ(White)』ที่เสียบไว้ตรงเอวแล้วตั้งท่า
เพื่อจะใช้สไลม์ตัวนี้เป็นตัวทดสอบพลังของชั้นว่าเป็นยังไงบ้าง
จะใช้สกิลโจมตีไปเลยก็ได้แต่ใช้การโจมตีธรรมดาจะยืนยันได้ง่ายกว่า
ชั้นกำลังคิดอยู่แต่สไลม์ก็เข้ามาโจมตีชั้นแบบเดียวกับที่ทำเมื่อตะกี้อีกครั้ง
「พุ่บ！」
ความรู้สึกของชั้นในพริบตาที่สไลม์เข้ามาคือ-----------
「ร เร็วชิบ?」
ได้สั้นๆแค่นี้
เพราะเป็นการพุ่งตัวล่ะมั้ง แค่ทีเดียวสไลม์ตรงหน้าเลยเข้ามาได้ในชั่วพริบตา
ยิ่งกว่านั้นตอนที่พุ่งตัวเข้ามาหาชั้นตรงพื้นที่เคยอยู่ถึงกับกลายเป็นหลุมเลยด้วย
แม้ชั้นจะทำอะไรไม่ถูกแต่เมื่อสไลม์กำลังจะเข้ามาถึงตัวเลยชั้นเลยต้องโจมตีออกไป
โดยเงื้อBlackที่อยู่ในมือขวาฟาดลงไปใส่สไลม์ทันที
เปรี้ยง！
「............」
เกิดเสียงกระแทกอันรุนแรงพร้อมกันนั้นตรงหน้าก็มีดรอบไอเท็มตกกระจายอยู่
......................
..............
「เอ๋?」
ชั้นที่ยังไม่เข้าใจอะไรเผลอส่งเสียงเอ๋อๆออกมา
เพราะตรงที่ๆสไลม์อยู่จนถึงเมื่อกี้ที่ตรงนั้นกลายเป็นหลุมกว้างประมาณ50เมตร
...............
「.............ไม่อยากมองความจริงเล้ย............！」
แม้ในที่สุดชั้นจะเริ่มเข้าใจสภาพปัจจุบันได้แต่ก็อยากจะลืมสิ่งที่ตัวเองทำลงพอๆกับที่เข้าใจเลย
สรุปคือสไลม์โดนชั้นฟาดทีเดียวปลิวหายไปเลย
ก็จริงอยู่ที่ชั้นฟาดBlackลงไปใส่สไลม์ทันที แต่ก็ไม่ได้ฟาดลงไปแบบเอาจริงซะหน่อย
ที่ฟาดลงไปก็กะให้เกิดความเสียหายนิดๆหน่อยๆเอง
「แล้วผลลัพธ์มันก็คือไอ้นี่เนี่ยนะ！」
อืม ก็มีลางสังหรณ์ไม่ดีพุ่งขึ้นมาแว่บนึงหรอกนะ！แต่มันเหนือความคาดหมายไปแล้ว！
พลังมันออกจะแปลกๆอยู่นะเฮ้ย！
อย่างนี้ก็หมายความว่าพรางพลังที่แท้จริงไม่ได้น่ะสิ!? ที่พรางได้ก็แค่ตัวเลขเท่านั้นสินะ!?
แล้วถ้าชั้นโจมตีแบบเอาจริงจะเป็นยังไงเนี่ย!?
นี่เบาๆยังขนาดนี้เลย............? จินตนาการไม่ออกเลยฟ่ะ
ขณะที่เอามือกุมหัวสิ้นหวังกับพลังของตัวเองอยู่นั้นซาเรียก็ทำตาเป็นประกาย
「เซอิจิเก่งจัง！ถึงเจ้าสิ่งมีชีวิตตะกี้จะน่ารักก็เถอะ.............」
อื้ม ขอโทษทีนะ！ชั้นเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าหรอก！
พอทดสอบพลังนิดหน่อยแล้วก็กะจะหนีอยู่หรอก！นี่ไม่ได้โกหกนะ!?
สีหน้าเศร้านิดๆที่ซาเรียแสดงออกมาทำเอารู้สึกผิดไม่น้อยเลย
ต้องขอโทษด้วยจริงๆ...................
ชั้นที่กำลังเหนื่อยในหลายๆความหมายอยู่ดีๆดรอปไอเท็มของสไลม์หลายอัน
ก็กลายเป็นบอลแสงลอยขึ้นมาแล้วเข้ามาในตัวชั้น
「อ อะไรเนี่ย!?」
แม้จะพูดไปโดยไม่ได้ตั้งใจแต่ก็พอจะจำสิ่งนั้นได้ว่าเป็นอะไร
คงเป็นสเตตัสของสไลม์ที่เข้ามาในตัวชั้นนั่นแหละ
แต่ทำไมกันล่ะปกติต้องเป็นลูกแก้วก่อนแล้วค่อยเข้ามาในตัวชั้นรวดเดียวไม่ใช่เหรอ..........
แล้วก็อย่างที่คิด บอลแสงที่เข้ามาในตัวชั้นคือสเตตัสของสไลม์โดยมีเสียงอันคุ้นเคยที่ดังขึ้นในหัว
「อืออออออ................เอาน่าช่างเหอะ............」
ช่วยไม่ได้ไหนๆก็ฆ่าไปแล้วมาเก็บดรอปไอเท็มดีกว่า
「ก่อนอื่นก็ต้องสกิลการ์ดแหละนะ」
ว่าแล้วชั้นก็หยิบของที่ดูจะเป็นสกิลการ์ดขึ้นมา
『สกิลการ์ด≪ดูดซึม≫』.......สามารถเรียนรู้สกิล『ดูดซึม』ได้
『สกิลการ์ด≪บีบอัด≫』.......สามารถเรียนรู้สกิล『บีบอัด』ได้
「อ อือออ.............?」
พอมองดูสกิลการ์ดที่ได้จากสไลม์มาชั้นก็แค่แสดงปฏิกิริยาออกมาเล็กน้อย
ก็มันเจ๋งหรือไม่เจ๋งไม่เห็นจะรู้เลยนี่นา
เอาเถอะ ยังไงก็สไลม์นี่นา ประสิทธิภาพต้องโหลยโท่ยแหงอยู่แล้ว
ขณะที่พยักหน้าแบบไม่ได้จริงจังอะไรอยู่คนเดียว
สกิลการ์ดก็กลายเป็นบอลแสงแล้วเข้ามาในตัวชั้น
『ดูดซึม』.......ทุกสิ่งที่ดูดซับเข้ามาจะกลายเป็นพลังของตัวเอง คุณค่าทางโภชนาการของอาหาร
ก็ไม่เว้นจะกลายเป็นพลังของตัวเองด้วย หากใช้เมื่อได้รับความเสียหายจะไม่ได้รับความเสียหาย
และจะกลายมาเป็นพลังของตัวเอง
『บีบอัด』.......สามารถบีบอัดได้ทุกสิ่ง อย่างเช่นร่างกายตัวเองหรือพลัง
โดยพื้นฐานแล้วจะบีบอัดได้ทุกสิ่ง ทว่าสิ่งที่ต้องการบีบอัดจำเป็นต้องสัมผัสได้ด้วย
「โกงโคตรเลยอ่ะ！」
จะให้ชั้นเก่งไปถึงไหนกันฟะ!? ตกลงชั้นควรตั้งเป้าเป็นอะไรดีล่ะเนี่ย!?
ยิ่งกว่านั้นนะ สกิล『บีบอัด』เนี่ย........ถ้าใช้กับตาใจของชั้น มิกลายเป็นสุดยอดคอมโบเลยเหรอ!?
มันชักจะมั่วกันไปใหญ่แล้ว！
「เฮ้อ..........ชินกับการได้สูตรโกงมาเนี่ยชักกลัวตัวเองแล้วแฮะ..........」
ทั่วไปเนี่ยถ้าได้สูตรโกงมาคงต้องดีใจกันสินะ? แต่ทำไมรู้สึกว่างเปล่าสิ้นดีแบบนี้อ่ะ?
หรือเป็นเฉพาะชั้น? ชั้นมันแปลกเหรอ?
บอกไว้ก่อนนะ ชั้นอุตส่าห์จัดอยู่ในเผ่าพันธุ์มนุษย์แล้ว
ต้องค่อยๆออกหากจากความเป็นมนุษย์นี่ไม่เอาด้วยหรอก...............
ถอนหายใจแบบยอมแพ้ไปพลางชั้นก็ตรวจดูดรอปไอเท็มถัดไป
และของที่ชั้นหยิบมาคือก้อนหยุ่นๆโปร่งใสที่ไม่รู้ว่าเป็นอะไร แต่ให้ความรู้สึกดี
เพราะไม่รู้เลยว่าใช้ทำอะไรได้ เลยใช้『ตรวจสอบขั้นสูง』อย่างเคย
『สไลม์เยลลี่』.......เป็นชิ้นส่วนที่ให้ความรู้สึกดีเมื่อสัมผัสของสไลม์
ไม่มีวิธีใช้เป็นพิเศษ แต่ก็กินได้
「ตัวสไลม์เองนี่ขยะชัดๆ！」
ทั้งที่สกิลออกจะสุดยอด！ทำไมดรอปไอเท็มหลักถึงได้กากขนาดนี้เนี่ย!?
เจ้านี่.........นอกจากกินแล้วไม่มีวิธีใช้อื่นเลยเหรอ? ถึงไม่ค่อยอยากแบบสุดๆก็เถอะ............
แต่ ตรวจสอบแล้วผลออกมาแบบนี้ก็คงทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะ
ถอนหายใจไปพลางโยนสไลม์เยลลี่เข้าไอเทมบ็อก
「แล้ว ต่อไปก็?」
ปรับอารมส์ได้แล้วของที่หยิบมาคือกล่องสมบัตินั่นเอง
「เล็กจังเลยน้า...........เอาเหอะ ยังไงก็ไม่มีของเจ๋งๆใส่ไว้อยู่แล้ว」
คิดแบบนั้นแล้วก็เปิดกล่องสมบัติ
ของที่ใส่ไว้ในนั้นคือ ถุงที่น่าจะเป็นเงินกับรองเท้า
「รองเท้าเหรอ...........」
ว่าไงดีล่ะ เท้าเปล่าๆอยู่แบบนี้ก็เลยเป็นของสวมใส่ที่มาได้ถูกจังหวะพอดีเลย
ลองหยิบออกมาดู ก็เป็นรองเท้าสีฟ้าสวยที่เหมาะกับการใช้งาน ใช้วัตถุดิบอะไรทำก็ไม่รู้
ยังไงสุดท้ายก็เป็นของสวมใส่ที่ได้จากสไลม์ คงคาดหวังอะไรไม่ได้หรอก
ว่าแล้วก็ใช้ตรวจสอบ ยืนยันประสิทธิภาพ
『รองเท้าสีฟ้า』.......ของสวมใส่ระดับหายาก เพิ่มความว่องไวให้ผู้สวมใส่เล็กน้อย
สามารถเดินบนอากาศได้3ก้าว ทั้งยังสามารถปรับขนาดไปตามตัวผู้สวมใส่ได้
「เจ๋งใช้ได้นี่นา！」
ดูถูกไปหน่อย เจ๋งอย่างคาดไม่ถึงเลยแฮะ!? ไหนจะเพิ่มความว่องไวของชั้นนิดหน่อยด้วย?
............ทำได้ยังไงกันน้า
นอกจากนั้น ทำไมต้อง3ก้าวด้วยก็ไม่รู้แต่ยังไงก็เคลื่อนไหวกลางอากาศได้แล้วกัน
อันนี้นี่เจ๋งใช้ได้เลยเนอะ?
แต่ว่านะ...........ได้รองเท้ามาใส่ก็ดีอยู่หรอกแต่อยากล้างขากับใส่ถุงเท้าก่อนจัง
เอาฟะ ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่า ลองให้ซาเรียใส่ดูก่อนแล้วกัน
「ซาเรีย อยากลองสวมเจ้านี่ดูมั้ย?」
「เอ๋? จะดีเหรอ?」
「โอ้ ชั้นน่ะถึงไม่มีรองเท้าก็ไม่เป็นไรหรอก」
ยิ่งกว่านั้น พอคิดว่าให้ผู้หญิงเดินเท้าเปล่ามันเลยรู้สึกผิดขึ้นมาน่ะ
「งั้นเหรอ.........ถ้างั้นจะรับไว้นะ！」
ว่าแล้วก็เอารองเท้าไปวางเรียไว้ตรงหน้าซาเรียที่ตอบมาอย่างร่าเริง
เพราะซาเรียรู้สึกตึงเครียดกับการสวมรองเท้าครั้งแรกล่ะมั้งเลยค่อยๆสวมอย่างระมัดระวัง
「เป็นไงบ้าง............?」
พอสวมรองเท้าเสร็จซาเรียก็ยกปลายชุดวันพีชขึ้นมาแบบเขินหน่อยๆให้ดูรองเท้า
ขาว รองเท้าสีฟ้าที่สะท้อนไปบนผิวอันงดงามนั้นเหมาะกับซาเรียจนน่าตกใจ
「เหมาะแบบสุดๆเลยล่ะ」
ไม่ได้โกหกเลยสักนิด ผมสีแดงเข้มในชุดวันพีชสีขาวและขาที่สวมรองเท้าสีฟ้า
เรียบง่ายแต่ดูมีสไตล์แบบสุดๆ
「เอะเฮะเฮะ............ขอบคุณนะ」
ซาเรียที่ยิ้มหน้าบานเหมือนกับมีดอกไม้บานออกมาเล่นเอาหน้าร้อนไปหมดเลย
.............อุหวา ชั้นต้องหน้าแดงอยู่แหงเลย...........
คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้รู้สึกขอบคุณเจ้าหมวกเหล็กสวมหัวนี่ได้ในเวลาแบบนี้
ต่างกับตอนเป็นกอเรียแบบสุดๆไปเลย .............ถึงซาเรียจะน่ารักแน่อยู่แล้ว
แต่ชั้นที่คิดว่ากอเรียก็น่ารักเหมือนกันนี่แปลกมั้ยหว่า? แต่ก็สมกับฉายาชายผู้มีภรรยาเป็นกอลิล่าล่ะนะ！
「อะแฮ่ม...............เอาล่ะ สุดท้ายก็มาตรวจดูเงิน」
ชั้นพูดแล้วก็เอาถุงที่ดูเหมือนว่าจะใส่เงินไว้ออกมา ตรวจดูข้างใน
และ ข้างในนั้นก็มีเหรียญเงินใส่อยู่50เหรียญ
「อือ.................เซนส์เรื่องเงินเนี่ยชักจะเพี้ยนๆแล้วแฮะ..........」
ทั้งที่เหรียญเงิน50เหรียญมันควรจะเยอะอ่ะนะ เป็นแค่สไลม์แท้ๆ
แต่ว่าเงินที่ใส่ไว้ตอนปราบพวกClever monkeyมากกว่านี้อีกเลยไม่รู้สึกถึงความสุดยอดนั้น
นี่ชักจะไม่ได้การแล้วแฮะ...........
แต่ยังไงสำหรับตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงอยู่ดี
ไว้ไปถึงเมืองเซนส์เรื่องเงินก็กลับมาเองล่ะมั้ง...............
ขณะที่กำลังถอนหายใจยอมแพ้ครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ก็มีเสียงประกาศดังขึ้นมาในหัวชั้นอย่างกะทันหัน
「คราวนี้มันอะไรอีกล่ะ!?」
ซาเรียพอฟังอยู่ก็เอียงคอให้กับการตะโกนแปลกๆของชั้นอย่างที่คิด
แล้วตอนที่ยังไม่รู้ถึงความหมายของเสียงที่ประกาศก้องนั่นเอง ก็มีเสียงอันคุ้นเคยดันขึ้นในหัว
『LVได้อัพแล้ว』
.....................
................
............
「หา?」
